Kαταπιάνομαι με τη δήλωση αυτή για έναν και μόνο λόγο. Είναι μυθική η ικανότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων του βόλεϊ να γκρεμίζουν με μιας ότι με κόπο χτίζουν. Οι άνθρωποι είναι αυτοκαταστροφικοί. Θα αναρωτηθείτε γιατί καταστρέφεται ο Σωτήρχος με αυτή τη δήλωση. Δεν καταστρέφεται, αλλά δημιουργεί ένα αρνητικό κλίμα μέσα σε μια ατμόσφαιρα γενικής χαράς για την εικόνα που έβγαλε η ομάδα του και το βόλεϊ στο σύνολό του. Η γνωστή μιζέρια του χώρου ξαναχτύπησε. Αντί να πανηγυρίσει, να συγχαρεί τις παίκτριες του, ακόμα και να αποθεώσει εαυτόν (το άξιζε χθες), προτίμησε να εξωτερικεύσει ξινίλα. Typical Greek volleyball. Ταυτοχρόνως, βάζει έναν προβληματισμό (για να μην πω φαγούρα) στην ομάδα πέντε ημέρες πριν το Φάιναλ Φορ του κυπέλλου Ελλάδας που μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να φέρει την απόλυτη επιτυχία του νταμπλ. Υπήρχε κανένας ιδιαίτερος λόγος;
Ο ίδιος ο ποιητής μετά τη δήλωση και εκτός αέρα είπε στους συναδέλφους ότι έδωσε αυτή την απάντηση για αυτούς που τον κατέκριναν όλη τη χρονιά. Δεν τους είπε όμως πικάντικες λεπτομέρειες.
Σ’ αυτή τη ζωή έχεις δυο επιλογές:
1) Κάνεις υπομονή στην κριτική και απαντάς με τις πράξεις σου, παραμένοντας κύριος και την ώρα του θριάμβου. Ή....
2) Περιμένεις να πετύχεις και εξωτερικεύεις όλο το κομπλεξιλίκι σου την ώρα που έχεις αποδείξει ότι αξίζεις.
Η συνέχεια του άρθρου: ΕΔΩ
