Ο Μάρτιν Λάτσιγκα έφυγε από τη ζωή στις 22 Αυγούστου σε ηλικία 48 ετών. Είχε γεννηθεί 25 Ιανουαρίου 1975 στο Άαρμπεργκ της Ελβετίας. Μαζί με τον αδελφό του Πολ Λάτσιγκα (24/11/1970) έγραψαν ιστορία στο Ευρωπαϊκό μπιτς βόλεϊ κατακτώντας 3 συνεχόμενα χρυσά μετάλλια στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1998 στη Ρόδο, το 1999 στη Πάλμα ντε Μαγιόρκα και το 2000 στο Μπιλμπάο. Το 1999 ήταν στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης. Το γεγονός ότι κατέκτησε το πρώτο τους χρυσό στη Ρόδο παρουσία χιλιάδων θεατών που είχαν κατακλύσει την πλατεία δημαρχείου τα ξένα δίκτυα τους είχαν αποκαλέσει «Κολοσσοί της Ρόδου».
Το 2001 στο Τσέζολο και το 2002 στις Βρυξέλες πάντα μαζί με τον αδελφό του πήραν τα ασημένια μετάλλια, ενώ το 1997 είχε προηγηθεί το χάλκινο μετάλλιο στη Ρώμη. Το 1999 στη Μασσαλία πήραν το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο Μάρτιν Λάτσιγκα μαζί με τον αδελφό του ήταν πρωτοπόροι του αθλήματος και η κορυφαία ομάδα που ανέδειξε το ελβετικό μπιτς βόλεϊ. Αν και δεν είχαν κάνει καριέρα στη σάλα η υποστήριξη που είχαν από την οικογένεια τους σε συνδυασμό με το ταλέντο τους έφτασαν στην κορυφή.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικογένειας του ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής έπασχε από βαριά κατάθλιψη που τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο.
Αργότερα στην καριέρα του, έπαιξε δίπλα στους Markus Egger, Jan Schneider και Jefferson Bellaguarda πριν αποσυρθεί από τον ανταγωνιστικό αθλητισμό το 2013 σε ηλικία 38 ετών.
Παρέμεινε κοντά στο μπιτς βόλεϊ ως τηλεσχολιαστής για την εθνική τηλεόραση της Ελβετίας σε σημαντικές διοργανώσεις όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Η ιδιαιτερότητα των αδελφών Λάτσιγκα τους είχε κάνει γνωστούς πολύ πριν την αγωνιστική τους επιτυχία. Παρότι ήταν αδέλφια δε μιλούσαν ποτέ μεταξύ τους μέσα στον αγώνα, ταξίδευαν πάντα με διαφορετικές πτήσεις, έμεναν πάντα σε ξεχωριστά δωμάτια ακόμα και διαφορετικά ξενοδοχεία. Με άλλα λόγια συμπεριφέρονταν ως δύο ξένοι και βρίσκονταν μόνο στους αγώνες. Σύμφωνα με τις φήμες ήταν μία πρόταση του μάνατζερ του που ξεκίνησε ως χιούμορ και κατέληξε ως τρόπος ζωής.
Ηταν λάτρης της Ελλάδας καθώς εκτός από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ρόδου είχε αγωνιστεί και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις στην Ελλάδα, είχαν κάνει κοινή προετοιμασία με τους Μανώλη Ρουμελιώτη, Παύλο Μπελιγράτη και διατηρούσαν άριστες σχέσεις με τον αείμνηστο Βαγγέλη Κουτουλέα.
Το 2001 στο Τσέζολο και το 2002 στις Βρυξέλες πάντα μαζί με τον αδελφό του πήραν τα ασημένια μετάλλια, ενώ το 1997 είχε προηγηθεί το χάλκινο μετάλλιο στη Ρώμη. Το 1999 στη Μασσαλία πήραν το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο Μάρτιν Λάτσιγκα μαζί με τον αδελφό του ήταν πρωτοπόροι του αθλήματος και η κορυφαία ομάδα που ανέδειξε το ελβετικό μπιτς βόλεϊ. Αν και δεν είχαν κάνει καριέρα στη σάλα η υποστήριξη που είχαν από την οικογένεια τους σε συνδυασμό με το ταλέντο τους έφτασαν στην κορυφή.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικογένειας του ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής έπασχε από βαριά κατάθλιψη που τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο.
Αργότερα στην καριέρα του, έπαιξε δίπλα στους Markus Egger, Jan Schneider και Jefferson Bellaguarda πριν αποσυρθεί από τον ανταγωνιστικό αθλητισμό το 2013 σε ηλικία 38 ετών.
Παρέμεινε κοντά στο μπιτς βόλεϊ ως τηλεσχολιαστής για την εθνική τηλεόραση της Ελβετίας σε σημαντικές διοργανώσεις όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Η ιδιαιτερότητα των αδελφών Λάτσιγκα τους είχε κάνει γνωστούς πολύ πριν την αγωνιστική τους επιτυχία. Παρότι ήταν αδέλφια δε μιλούσαν ποτέ μεταξύ τους μέσα στον αγώνα, ταξίδευαν πάντα με διαφορετικές πτήσεις, έμεναν πάντα σε ξεχωριστά δωμάτια ακόμα και διαφορετικά ξενοδοχεία. Με άλλα λόγια συμπεριφέρονταν ως δύο ξένοι και βρίσκονταν μόνο στους αγώνες. Σύμφωνα με τις φήμες ήταν μία πρόταση του μάνατζερ του που ξεκίνησε ως χιούμορ και κατέληξε ως τρόπος ζωής.
Ηταν λάτρης της Ελλάδας καθώς εκτός από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ρόδου είχε αγωνιστεί και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις στην Ελλάδα, είχαν κάνει κοινή προετοιμασία με τους Μανώλη Ρουμελιώτη, Παύλο Μπελιγράτη και διατηρούσαν άριστες σχέσεις με τον αείμνηστο Βαγγέλη Κουτουλέα.