Για τα προβλήματα χρόνου: «Ολοκληρώθηκε το σχολικό πρωτάθλημα μέσα σε 45 μέρες. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Ήταν ένας αγώνας δρόμου, αλλά όλα πήγαν πολύ καλά. Πέτυχαν όλοι οι συνάδελφοι από την οργανωτική επιτροπή και το υπουργείο Παιδείας να τελειώσει ένα πρωτάθλημα που εν ξέραμε αν θα ξεκινήσει. Τώρα είμαστε έτοιμοι για την Πορτογαλία».
Για τις εκπλήξεις της Διοργάνωσης: «Στο πρωτάθλημα αυτό έγιναν αρκετές εκπλήξεις. Ίσως ήταν από τα πιο συναρπαστικά, λόγω της αλλαγής που έφεραν τα νοκ άουτ παιχνίδια. Η πρωταθλήτρια Αλεξανδρούπολη που περιμέναμε ότι και φέτος θα είναι πρωταγωνίστρια έμεινε έξω. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι είχαμε πολλές μετακινήσεις. Η Σύρος πέτυχε έναν άθλο. Ήταν 15 μέρες μακριά από το νησί. Ταξίδεψε στον Πειραιά, στα Χανιά, επέστεψε στη Σύρο και μετά ήρθε στην Αθήνα για Φάιναλ 4. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι όποια ομάδα είχε αντοχές, προχώρησε σε αυτό το τουρνουά».
Για τις ομάδες της Κύπρου: «Είμαι 30 χρόνια στην εκπαίδευση και νομίζω ότι η Κύπρος έκανε τις καλύτερες εμφανίσεις της. Δεν θυμάμαι η Κύπρος να έχει εμφανίζει τόσο καλές ομάδες σε επίπεδο Φάιναλ 8 και Φάιναλ 4. Πέρα από τα εύσημα, σίγουρα έχει παίξει ρόλο και η παρουσία ελλήνων προπονητών στην Κύπρο».
Για την προσφορά του Σχολικού πρωταθλήματος: «Αν θέλετε να σας μιλήσω ειλικρινά, πέρα από την προβολή της χώρας με τη συμμετοχή στο παγκόσμιο, στη βάση το σχολικό πρωτάθλημα δεν προσφέρει τίποτα. Δεν είναι αυτή η εικόνα του σχολικού αθλητισμού. Είναι πολύ πιο χαμηλό το επίπεδο. Όμως το μεγαλύτερο λάθος της Πολιτείας και περισσότερο της Ομοσπονδίας είναι ότι δεν έχουν προσπαθήσει να πετύχουν μια συνεργασία με το υπουργείο παιδείας γιατί η δεξαμενή είναι 100πλάσια από ό,τι υπάρχει στα σωματεία. Πχ η Αλεξανδρούπολη έχει 1-2 ομάδες, αλλά 10 -12 σχολεία. Θα μπορούσε να γίνει πρωτάθλημα, αναπτυξιακό με 10 ομάδες στην Αλεξανδρούπολη».
Για την διαφορά στις υποδομές της βόρειας Ελλάδας: «Η βόρεια Ελλάδα, από την Ορεστιάδα μέχρι τη Θεσσαλονίκη έχει αποδείξει ότι διαθέτει όχι μόνο παιδιά με καλό σωματότυπο, αλλά και ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα. Βέβαια είναι πιο εύκολο να φτιάξεις μια ομάδα σε μια μικρή πόλη που μαζεύονται τα παιδιά, παρά σε μα πόλη 5 εκατομμυρίων ανθρώπων που υπάρχει μεγαλύτερη διασπορά. Όμως όσοι είμαστε στο βόλεϊ, βλέπουμε ότι ο νότος έχει μείνει πάρα πολύ πίσω».