Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος είναι άσχετος από το βόλεϊ, δεν ξέρει πολλά, αλλά το μόνο που νιώθει είναι η αυθόρμητη ανάγκη να βάλει ένα χέρι βοήθειας για να σωθεί το τμήμα. «Χρήματα δεν έχω. Βόλεϊ δεν ξέρω αλλά θέλω να βοηθήσω». Πόσοι παράγοντες του ελληνικού βόλεϊ θα μπορούσαν να πουν αυτές τις δύο προτάσεις; Ελάχιστοι. Για να μην πω κανένας. Μόνο άνθρωποι με τον χαρακτήρα του Ακριτίδη που έχει άγνοια κινδύνου και χαρακτηρίζεται από θετικές έως αγαθές προθέσεις θα μπορούσαν να αναλάβουν ένα τόσο βαρύ φορτίο.

Αυτά οι οπαδοί του Παναθηναϊκού αλλά και οι παίκτες του τα αναγνωρίζουν παρότι έχει ξεπεράσει και τον θρυλικό Ντίνο Χασάπη που είχε τον τίτλο του «mister tomorrow» επειδή όταν οι παίκτες του ζητούσαν τα μηνιάτικα τους απαντούσε πάντα με ένα ξερό «αύριο».

Για αυτό, λοιπόν, του Ακριτίδη δε μπορούν να του κρατήσουν κακία ούτε και να ξεσπάσουν πάνω του παρότι το περασμένο Σάββατο έφυγε σηκωτός από την Κυψέλη. Κάποιοι άλλοι θα το είχαν βάλει στα πόδια αλλά ο Ακριτίδης το παλεύει και όταν δεν εξαφανίζεται δίνει εξηγήσεις με αφοπλιστική ειλικρίνεια όπως έκανε και απόψε.

Δεν φτάνει, όμως, αυτό. Αντί για τον Ακριτίδη θα περιμέναμε τους προέδρους του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού να απολογούνται και να ζητούν συγγνώμη και από τον κόσμο και από τους αθλητές αλλά και για όσους έχουν μοχθήσει για αυτό το τμήμα.

Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου επειδή ο Παναθηναϊκός υποβιβάστηκε. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Ο κόσμος μια χαρά θα συνεχίσει την πορεία του και η γη μια χαρά θα γυρίζει.

Διαβάστε όλο το άρθρο: ΕΔΩ