Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν στους περισσότερους ως φυσιολογικά αποτελέσματα, αλλά με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη σάλα (με το μπιτς θα ασχοληθούμε λίγο αργότερα), τίποτα δεν είναι δεδομένο… Και αυτό το καταλάβαμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο όταν πριν από ένα μήνα περίπου χάσαμε την πρόκριση στο Ευρωβόλεϊ 2015 των ανδρών (ή έστω στα μπαράζ).

Οι δύο νίκες επί του Αζερμπαϊτζάν δεν ήταν επιτυχία, αλλά υποχρέωση. Η επιτυχία θα είναι αν πάρουμε τη μία νίκη που θέλουμε την μεθεπόμενη εβδομάδα για να περάσουμε στο φάιναλ φορ.

Η επιτυχία αυτών των νικών στο κλειστό της ΧΑΝΘ είχε να κάνει με τον αγώνα της δεύτερης ημέρας, όταν παρά την κακή ψυχολογία από το τάι μπρέικ του πρώτου αγώνα και παρόλο που στο δεύτερο ματς ήταν νοκ άουτ ο Τζούριτς (στομαχικές διαταραχές) η ομάδα έβγαλε αντίδραση. Και ειδικά ο Τζιουμάκας ήταν απολαυστικός (13/27 επιθέσεις, 2 άσοι, 7 μπλοκ) ενώ πολύ καλύτερος ήταν ο Αγγελόπουλος και εξαιρετικός ο Δαλακούρας ο οποίος σε ενάμιση σετ είχε 16 πόντους (10/18 επ., 4 άσοι, 2 μπλοκ).

Ναι το Αζερμπαϊτζάν δεν ήταν κανένα θηρίο, αλλά για αυτή την Εθνική Ελλάδος που προσπαθεί (πολλές φορές κι ενάντια στον εαυτό της) απεγνωσμένα για μια επιτυχία και σ’ αυτή τη δυάδα των αγώνων είχε μέσο όρο ηλικίας τα 23 χρόνια, ακόμη κι αυτή η εξέλιξη είναι επιτυχία. Τώρα η ομάδα του Δρίκου χρειάζεται μία νίκη το διήμερο 5-6 Ιουλίου στο Μαυροβούνιο για να κλειδώσει μια θέση στην πρώτη δυάδα και να συνεχίσει στους ημιτελικούς..

Σίγουρα όμως πολύ πιο σημαντικά ήταν τα αποτελέσματα των γυναικών κόντρα στην Πολωνία. Μια Πολωνία που με παρόμοια σύνθεση μας διέλυσε πριν από δύο εβδομάδες στο πρώτο ματς (3-0) κι έκανε πολύ εύκολα την ανατροπή (από 0-2 σε 3-2) στο δεύτερο ματς). Και αν ο μέσος όρος της πολωνικής ομάδας (στα ματς της Θεσσαλονίκης) ήταν 20,5 χρόνια, ο αντίστοιχος δικός μας μ.ο ήταν τα 22,8 χρόνια, οπότε η διαφορά δεν ήταν τεράστια. Αντιθέτως είναι τεράστιες οι διαφορές παραστάσεων που έχουν οι δύο ομάδες, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Καλμαζίδη μέσα στον 1,5 μήνα που δουλεύει μαζί έχει κάνει άλματα προόδου. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στο δεύτερο ματς όταν παρόλο που άλλαξε τα 4/7 του βασικού σχήματος (συγκριτικά με το πρώτο ματς) ήρθε και πάλι η νίκη.

Πλέον στο γήπεδο εμφανίζεται μια ομάδα που ξέρει τι θέλει, κάνει σωστά τα βασικά πράγματα και κυρίως δείχνει να απολαμβάνει το παιχνίδι. Γι’ αυτό και έχει φτάσει να είναι ένα βαθμό πίσω από την πρώτη θέση του ομίλου της όπου ισοβαθμούν Γερμανία και Πολωνία, ενώ έχει μπροστά της τις τέσσερις αναμετρήσεις με την Ισπανία (πρώτα τα δύο εκτός) πριν τα ματς με την Γερμανία όπου ίσως παιχθεί η πρώτη θέση στον όμιλο (που δίνει και το εισιτήριο για τον τελικό).

Κάποιες άλλες εποχές, αυτά τα αποτελέσματα που αναφέρουμε ίσως να ήταν μονόστηλα στις εφημερίδες, καθώς θα θεωρούνταν απολύτως φυσιολογικά… Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει κι όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε εκεί που ήμασταν κάποτε… Και ίσως και πιο ψηλά.