Συμπαίκτες και αντίπαλοι, όλοι μας, παγώνουμε. Ο ένας κοιτάει τον άλλον. Ο Μάκης (Κανέλλος) κλαίει στην αγκαλιά του Αμερικανού (Σπένσερ). Ο Θάνος (Τερζής) βουρκώνει. Η συνεχόμενη κραυγή απόγνωσης του Άκη Ασπιώτη που σφαδάζει από τον πόνο στο τερέν του «Γ. Τριαντάφυλλος» στο Βραχάτι κάνει το βράδυ της Παρασκευής ΤΡΑΓΙΚΟ. Η σκηνή που βιώσαμε όλοι όσοι χθες βρεθήκαμε στο ματς του Παμβοχαϊκού με τον ΠΑΟΚ είναι ίσως από τις χειρότερες στο ελληνικό βόλεϊ και ας έχουν συμβεί δεκάδες παρόμοιες. Δεν είναι δα και σύνηθες φαινόμενο ένας αθλητής πριν καν κλείσει τα 24 του χρόνια να έχει τόσα ραντεβού με την ατυχία.
Τι και αν η ζωή του ποτέ δεν του τα είχε φέρει δεξιά. Αυτός εκεί, αλλά και η ατυχία μαζί του. Μοιάζει με κακόγουστη φάρσα αυτό που συμβαίνει εδώ και τρία χρόνια στον Ασπιώτη. Λες και κάποιος τον έχει μουντζώσει και δεν τον αφήνει σε ηρεμία. Εκεί που πάει να πει «δόξα ο Θεός», ξαφνικά ο ίδιος ο Θεός του γυρνάει την πλάτη. Πριν καλά καλά σταθεί και πάλι στα πόδια του από την αποθεραπεία του ο Κερκυραίος διαγώνιος θα βρεθεί και πάλι εκτός γηπέδων. Δύο περίπου χρόνια χρειάστηκε για συνέλθει από τον τραυματισμό (κάταγμα κόπωσης) που τελικά του στέρησε ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στην Γερμανική Φριντρισχάφεν.
Δύο χρόνια, έσφιξε τα δόντια, τα έβαλε με Θεούς και δαίμονες, έπαιξε με το μέλλον του αλλά τα κατάφερε. Εδώ και δύο μήνες ο Άκης ήταν και πάλι ο γνωστός Άκης. Διαγώνιος βασικός στον Παμβοχαϊκό με το μέλλον να του ανήκει. Πήδαγε στο .Θεό, τρελαινόταν σαν βέρος Κερκυραίος, ζούσε τις στιγμές του στο μάξιμουμ. Περίμενε πως και πως το F4 του League Cup να παίξει, να χαρεί, να διακριθεί. Περίμενε την κλήση του ομοσπονδιακού τεχνικού Σωτήρη Δρίκου στην Εθνική ομάδα για να φορούσε και πάλι το εθνόσημο όπως πρωτοέκανε επί Λεώνη πριν από μερικά χρόνια ως ακραίος. Την προηγούμενη Κυριακή με 26 πόντους που πετύχαινε στην Αλεξανδρούπολη με τον Εθνικό έκανε δικό του φετινό ρεκόρ καταγραφής πόντων αναγκάζοντας τους διοικούντες την ομάδα του να καλέσουν στο Βραχάτι την επόμενη εβδομάδα τον μάνατζέρ του για να επεκτείνουν από τώρα τη συνεργασία.
«Σε αυτόν θα στήναμε τον Παμβοχαϊκό της επόμενης περιόδου» μας έλεγαν χθες στο Βραχάτι με μάτια βουρκωμένα οι άνθρωποι του Παμβοχαϊκού που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Και ποιος να το πίστευε; Ο Άκης θα πρέπει το καλοκαίρι να ξεκινήσει και πάλι από τη αρχή. Θα πρέπει να σηκωθεί στα πόδια του, να ξανασφίξει τα δόντια και να φωνάξει «ναι μπορώ». Παιχνιδάκι θα είναι για αυτόν. Το έχει κάνει και θα το ξανακάνει. Ο Θεός τον αγαπάει και ας του βάζει δύσκολα. Δίπλα του θα είμαστε και δίπλα του θα είναι αυτοί που τον αγαπάνε και αυτοί που τον πιστεύουν.
Πηγή: novasports.gr