Μία χρονιά που ξεκινά με όνειρα και φιλοδοξίες για μία πορεία καλύτερη από την περσινή, χωρίς όμως πολλές "τυμπανοκρουσίες" και βαρύγδουπες δηλώσεις. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν στον πάγκο της ομάδας βρίσκεται ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος, ένας προπονητής που έχει αποδείξει στην καριέρα του ότι προτιμά να "μιλά" μέσα στο γήπεδο με τη δουλειά του, παρά να δίνει υποσχέσεις για στόχους και διακρίσεις. Αλλά και οι ίδιοι οι αθλήτες, παλιοί και νέοι, στις δηλώσεις που έχουν κάνει, έχουν αποφύγει τα μεγάλα λόγια και το μόνο που έχουν υποσχεθεί είναι σκληρή δουλειά και προσπάθεια προκειμένου να φτάσει η ομάδα όσο ψηλότερα μπορεί και πάντα μέχρι εκεί που φτάνει το... χέρι της, δείγμα ότι ήδη έχουν μπει στη φιλοσοφία του τεχνικού τους.

Σεμνά και ταπεινά λοιπόν είναι το πνεύμα που επικρατεί στο "πειρατικό" παρότι, κατά την προσωπική μου άποψη, η ομάδα έχει το καλύτερο ρόστερ και τον καλύτερο προπονητή που είχε ποτέ. Ωστόσο γι' αυτό το θέμα, θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά σε άλλο άρθρο. Το σημερινό θέμα είναι άλλο και έχει να κάνει με το πόσο δύσκολα φάνταζαν όλα αυτά πριν από λίγους μήνες. Το φινάλε της περσινής σεζόν, που ήταν κακή στο μεγαλύτερο διάστημα, αλλά "γλύκανε" στο τέλος με την έλευση του κ. Ανδρεόπουλου και την συμμετοχή της ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου, βρήκε τους παράγοντες της ομάδας στα όριά τους. Πολλές οι υποχρεώσεις και οι δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, οι οποίες γίνονται πολλαπλάσιες όταν μιλάμε για μία νησιωτική ομάδα.

Ειδικά στο οικονομικό κομμάτι τα πράγματα φάνταζαν εξαιρετικά δύσκολα ενόψει της νέας σεζόν, καθώς η συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση με την οικονομική κρίση δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στο κομμάτι των εισιτηρίων διαρκείας και των χορηγιών που αποτελούν μία σημαντική πηγή εσόδων για τον Φοίνικα, αν και για το πρώτο τελικά ο κόσμος απέδειξε την αγάπη του και οι πωλήσεις έφτασαν στα επίπεδα των προηγούμενων χρόνων. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και τα... ευχάριστα από τον ΟΠΑΠ για την μείωση κατά 50% της ετήσιας επιχορήγησης να κάνουν ακόμα δυσκολότερο το "στοίχημα" για τη νέα χρονιά. Για βοήθεια από τις τοπικές αρχές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων από συγκεκριμένα πρόσωπα, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα γιατί θα γίνουμε κακοί μέρες που είναι...

 

Με όλα αυτά τα δεδομένα, ήταν λογικό να αρχίσουν να δημιουργούνται αμφιβολίες για το τι μέλλει γενέσθαι με την ομάδα ενόψει της νέας χρονιάς. Για να μην παρεξηγηθούμε και θεωρηθεί ότι δραματοποιούμε την κατάσταση, δεν εννοούμε ότι υπήρχε κίνδυνος για την ομάδα ούτε καν να παρουσιάσει ένα πολύ χαμηλού κόστους σύνολο που θα πάλευε για την παραμονή του. Απλά, μέ όλα τα παραπάνω δεδομένα, υπήρχε προβληματισμός και αμφιβολίες.

Απαντά στην αδιαφορία με... τρέλα.

Τις όποιες αμφιβολίες και τον προβληματισμό φρόντισε να "διαλύσει" ο Δημήτρης Παλιόπορτας. Για ακόμη μία φορά αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι του συλλόγου, πήρε την κατάσταση πάνω του, έβαλε και πάλι βαθιά το χέρι στην τσέπη και έδωσε την δυνατότητα στον προπονητή να δημιουργήσει μία πολύ δυνατή ομάδα που βασικό στόχο έχει να παίξει όμορφο βόλεϊ και να προσφέρει θέαμα και χαρά στους φιλάθλους της. Μπορεί οι γενικότερες συνθήκες να έχουν γίνει δυσκολότερες, μπορεί οι τοπικές αρχές να του έχουν γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη και να τον θυμούνται μόνο σε... γιορτές και φιέστες για την φωτογραφία, ωστόσο ο ίδιος επιμένει να κάνει την "τρέλα" του με τον Φοίνικα και να δημιουργεί για άλλη μία χρονιά μία ομάδα που θα είναι στην πρώτη γραμμή του ελληνικού βόλεϊ και θα διαφημίζει τη Σύρο σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη.

Το θέμα είναι για πόσα χρόνια ακόμα θα αντέξει ο Δημήτρης Παλιόπορτας να το κάνει αυτό, όταν το μόνο που εισπράττει από τις τοπικές αρχές είναι αδιαφορία, ακόμα και κοροϊδία σε κάποιες υποσχέσεις που δόθηκαν και ποτέ δεν τηρήθηκαν. Όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, και ο γενικός γραμματέας του συλλόγου Θεόδωρος Δούνιας, σε σημερινή του συνέντευξη στην εφημερίδα "Κοινή Γνώμη", «είναι μεγάλη αμαρτία να αντιμετωπίζεται αυτή η προσφορά του με τόση αδιαφορία και εχθρότητα, από ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να είναι δίπλα μας». Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα αλλάξει έστω και τώρα, αν και η εμπειρία όλων αυτών των χρόνων εμένα προσωπικά μ' έχει κάνει ιδιαίτερα απαισιόδοξο, ας ελπίσουμε ότι κάποιοι θα καταλάβουν επιτέλους ότι ο Φοίνικας αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση αυτού του νησιού που περνά ανεκμετάλλευτη, ας ελπίσουμε ότι η αδιαφοριά θα δώσει τη θέση της στην διάθεση για βοήθεια και στήριξη πριν να είναι πολύ αργά...