Είσαι μόλις 25 ετών και παίρνεις αυτή τη μεγάλη απόφαση πώς νιώθεις;

Δυστυχώς όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν, μπορεί να είμαι μικρή για να σταματήσω αλλά δυστυχώς ο τραυματισμός μου χρόνο με τον χρόνο δεν με αφήνει να χαρώ όπως θέλω το άθλημα που αγαπώ τόσο πολύ. Σίγουρα στεναχωριέμαι γιαυτό καθώς για μένα κλέινει ένας μεγάλος κύκλος 15 χρόνων.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τις πιο ωραίες σου στιγμές;

Μετά από τόσα χρόνια στον αγωνιστικό χώρο είχα πολλές ωραίες στιγμές που δύσκολα να ξεχωρίσω κάποιες. Βέβαια οι περισσότερες ήταν με την ομάδα των Μακεδόνων Αξιού όπου και αγωνίστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Η άνοδος στην Α1 σίγουρα ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή για μένα οπως επίσης η κλίση μου πριν το τραυματισμό μου στην εθνική γυναικών και η όγδοη θέση στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα.

Από εδώ και πέρα ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Μεγάλη μου αγάπη είναι το βόλεϊ και στόχος μου είναι να το υπηρετήσω από το πόστο του προπονητή. Επίσης θα ήθελα αν το επιτρέψουν οι συνθήκες να ακολουθήσω το επάγγελμα που διάλεξα της δασκάλας.

Κλείνοντας θα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τον αρραβωνιαστικό μου που με στήριξαν σε οποιαδήποτε απόφαση μου,την διοίκηση των Μακεδόνων που ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και σίγουρα τον προπονητή μου Μανώλη σκουλικάρη που μόλις 13 ετών με πίστεψε και με έβαλε στην γυναικεία ομάδα, την πρώτη μου προπονήτρια Κατερίνα Κρομμυδα που μου μετέδωσε την αγάπη για αυτό το άθλημα και τον κύριο Γιώργο Καμπερίδη που μου έδειξε το πρότυπο του σωστού αθλητή. Επίσης θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις συμπαίκτριες μου καθώς όλες οι στιγμές που πέρασα μαζί τους θα μου μείνουν πραγματικά αξέχαστες