Ήταν 4 Οκτωβρίου 1987, όταν η εθνική βόλεϊ κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωβόλει, το μοναδικό στην ιστορία του αθλήματος σε επίπεδο ανδρών και η πρόσφατη γιορτή για τη συμπλήρωση των 30 χρόνων από το ... θαύμα της Γάνδης, μόνο μελαγχολία προκαλεί.

Πέρασαν λοιπόν 30 χρόνια, από τότε που το βόλεϊ συναγωνιζόταν το μπάσκετ και θυμόμαστε τις κουβέντες για τη σύγκριση με το χρυσό μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα. Το επιχείρημα των φίλων του φιλέ ήταν δυνατό "ναι μεν εμείς κατακτήσαμε χάλκινο, κι εσείς χρυσό, αλλά εσείς παίζατε στην Αθήνα μπροστά σε χιλιάδες Έλληνες φιλάθλους, κι εμείς μόνοι μας στο Βέλγιο. Αν το Ευρωβόλει γινόταν στην Ελλάδα ίσως κι εμείς κρεμούσαμε στο στήθος μας το χρυσό μετάλλιο"

Σωστή σκέψη για εκείνη την εποχή, αλλά τα δυο σπορ ακολούθησαν αντίθετες πορείες στη συνέχεια, καθώς το μπάσκετ πήρε χρυσά μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, μετάλλια σε Παγκόσμια και ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, το Μαρούσι κατέκτησαν ευρωπαϊκές συλλογικές διοργανώσεις. Για το βόλει, υπάρχουν μόνο οι δυο διακρίσεις του Ολυμπιακού. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1996 και του Τοπ Τιμς Καπ το 2004 , αμφότερες στο Φάληρο, στο Στάδιο "Ειρήνης κι Φιλίας". Το 1987 λοιπόν στοιχειώνει το βόλεϊ και ναι μεν μπράβο στα παιδιά και τους προπονητές που τα κατάφεραν, αλλά προκαλεί μελαγχολία γιατί το άθλημα, έχει να θυμάται μόνο κάτι από το μακρινό παρελθόν.

Και το μπάσκετ και το βόλει, πριν απο το 1987 ήταν μονόστηλα στις εφημερίδες, αλλά μετά πήραν το δικό τους χώρο, ακόμη και στις πολιτικές εφημερίδες. Ολόκληρες σελίδες είχαν η "Απογευματινή", η "Καθημερινή", ο "Ελεύθερος Τύπος", το "Έθνος" , με την αφεντομουτσουνάρα μας, την Φωτεινή Παπαγεωργίου, τη Ζανίνα Βώβου , τον Ανδρέα Παπαλουκά και το "Φως" έγινε η πρώτη εφημερίδα που καθιέρωσε καθημερινή στήλη, χάρη στον Βαγγέλη Μελέκογλου.

Σιγά-σιγά όμως και στον Τύπου ακολουθήθηκε φθίνουσα πορεία, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο 2017 και η εφημερίδα μας να είναι η μοναδική που διατηρεί μόνιμη στήλη βόλει, με τις πολιτικές να περιορίζονται στα αποτελέσματα και τις υπόλοιπες αθλητικές σε ρεπορτάζ των οπαδικών προτιμήσεων τους.

Αναλύσεις επί αναλύσεων για το τι έφταιξε, αλλά θα σταθούμε μόνο σε ένα γεγονός, την απουσία των "12" της Γάνδης από την ΕΟΠΕ. Μπορεί κατά καιρούς να πέρασαν από την Ομοσπονδία κάποιοι από αυτούς, αλλά ουδείς έμεινε πολύ καιρό για πολλούς και διάφορους λόγους, να κάνει ένα σχεδιασμό και να τον στηρίξει,. Έτσι ο Τριανταφυλλίδης ασχολείται ιδιωτικώς με το μπιτς βόλει, ο Αμαριανάκης δουλεύει στον Δήμο Πετρούπολης και στον Φοίβο Μελισσίων, ο Γόντικας στα Πετρέλαια στην Καβάλα, ο Κουτσονίκας υπάλληλος τραπέζης, ο Τεντζέρης ασχολείται στη Θέτιδα Βούλας, ο Δημητριάδης γυμναστής σε σχολείο στον Έβρο με απασχόληση στην ομάδα γυναικών του Μαίστρου, ο Μουστακίδης καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής και προπονητής στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, οι αδελφοί Καζάζη προπονητές χωρίς ομάδα αυτή την εποχή, ο Μαργαρώνης στον χώρο της διαφήμισης, ο Ντράγκοβιτς στο Λιμενικό, και ο Νικολαίδης, όπως και μερικοί προαναφερθέντες, συνταξιούχοι του Λιμενικού. Και ούτε ένας αποσπασμένος στην Ομοσπονδία, με τον σχεδιασμό του βόλει να αφήνεται για χρόνια στα χέρια άλλων...

Η κουβέντα μπορεί να πάει μακριά, αλλά για να μη πλατειάζουμε, το μπάσκετ ξέφυγε μακράν γιατί είχε τον Φίλιππα Συρίγο που το έβαλε με το έτσι θέλω στην κρατική τηλεόραση, τον Νίκο Γκάλη(αλλά και τους Γιαννάκη, Φασούλα, Χριστοδούλου) που αποτέλεσε ίνδαλμα, αλλά και τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, που στα καλά του έλυνε και έραβε εντός και εκτός Ελλάδας. Η αγία τριάδα της πορτοκαλί μπάλας.


ΠΗΓΗ  ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ