Για την Μαρία Γενιτσαρίδη το ταξίδι πέρα από τον Ατλαντικό ήταν ένα μεγάλο όνειρο που πραγματοποιήθηκε και είναι μόλις στην αρχή του, ωστόσο η επιστροφή της στην καθημερινότητα της Εθνικής Γυναικών παρόλο που ξεκίνησε με αναποδιά. Ένα ατύχημα που είχε στην Κρήτη την άφησε έξω από τις προπονήσεις μέχρι τα τέλη της εβδομάδας ωστόσο τρέχει για να προλάβει να καλύψει το χαμένο έδαφος.

«Εγώ από την Αμερική γύρισα για να δώσω πολλά στην ομάδα και ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένη, ωστόσο ήρθε αυτή η αναποδιά που με άφησε λίγο πίσω αλλά πιστεύω ότι θα είμαι 100% έτοιμη», λέει η νεαρή ακραία η οποία παρόλο που η Εθνική στον προκριματικό όμιλο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος έχει να αντιμετωπίσει μεγαθήρια (Βουλγαρία, Αζερμπαϊτζάν) δεν θεωρεί ότι η συμμετοχή μας θα ωφελήσει μόνο στο κομμάτι των εμπειριών.

«Αυτό το ‘πάμε για εμπειρίες’ το λέμε κάθε φορά. Δεν έχουμε πολύ χρόνο και πρέπει να μπούμε κατευθείαν σε αγωνιστικό ρυθμό, όμως εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να δείξουμε ένα πιο επιθετικό προφίλ στις άλλες χώρες. Ναι μεν αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυνάμεις του γυναικείου βόλεϊ, αλλά αν παίξουμε καλά εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε ελπίδες…»

Όσον αφορά το Αμερικάνικο όνειρο που ζει εδώ και ένα χρόνο, η αλήθεια είναι ότι παρά τις δυσκολίες απολαμβάνει την κάθε στιγμή.

«Είναι όπως το φανταζόμουν και νιώθω ότι έχω πραγματοποιήσει ένα πολύ μεγάλο όνειρο αν και η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Είναι δύσκολα γιατί η προπόνηση και οι απαιτήσεις των Αμερικάνων είναι αρκετά διαφορετικές. Ο βασικός στόχος εκεί είναι να σε βελτιώσουν όσο περισσότερο μπορούν από πλευράς φυσικής κατάστασης. Ασχολούνται και με την τεχνική, αλλά όχι και τόσο. Αρχικά είχα λοιπόν να προσαρμοστώ σε ένα διαφορετικό στιλ προπόνησης, αλλά σιγά, σιγά τα κατάφερα. Από κει και πέρα είναι κι ο συνδυασμός μαθημάτων – προπόνησης. Η μέρα μου ξεκινάει στις 06.20 και τελειώνει στις 22.00 και είναι προπόνηση, μαθήματα, προπόνηση μαθήματα».

Αυτό που την ικανοποιεί περισσότερο είναι ότι μέσα από σκληρή διαδικασία, νιώθει και οι ίδια ότι υπάρχει αποτέλεσμα, τόσο στο αθλητικό όσο και στο εκπαιδευτικό κομμάτι.
«Αξίζει τον κόπο γιατί παρά τις δυσκολίες, βλέπεις την αλλαγή και κυρίως νιώθεις ότι κάνει κάτι που αξίζει. Στα δύο πρώτα χρόνια έχω το περιθώριο να δω την κατεύθυνση που θέλω να πάρω. Τώρα κάνω γενικής κατεύθυνσης μαθήματα αλλά σκέφτομαι να ακολουθήσω τα παραϊατρικά όπου υπάρχει και παράδοση στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ».

Στο αγωνιστικό κομμάτι το Πϊτσμπουργκ δεν τα κατάφερε φέτος να διακριθεί ωστόσο υπάρχουν μεγάλες φιλοδοξίες για την επόμενη σεζόν.
«Ολοκληρώσαμε νωρίς φέτος τις υποχρεώσεις μας, γιατί πήραμε την 5η θέση στην περιφέρεια μας και δεν μπορέσαμε να περάσουμε στην επόμενη φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος. Του χρόνου όμως θέλουμε να περάσουμε και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Έπαιζα βασική σε όλα τα παιχνίδια κι ήμουν η από τις λίγες πρωτοετείς που είχαν ενεργό ρόλο στην ομάδα».

Κι αυτό που χαροποιεί ακόμη περισσότερο τη Μαρία είναι ότι όπως όλα δείχνουν το κολεγιακό πρωτάθλημα θα αποκτήσει ακόμη πιο έντονο ελληνικό χρώμα.

«Απ’ ότι μαθαίνω κι εγώ θα είμαστε αρκετά κορίτσια την επόμενη χρονιά αν και στην πρώτη φάση τουλάχιστον δεν θα παίξουμε αντίπαλες. Η Όλγα (Στράντζαλη) είναι πολύ μακριά στο Λος Άντζελες, η Λαμπρινή (Κωνσταντινίδου) θα πάει στο Γουέστ Βιρτζίνια που απέχει 45 λεπτά περίπου από εμένα, αλλά αγωνίζεται σε άλλη περιφέρεια, η Ειρήνη (Χατζηευστρατιάδου) είναι Μαϊάμι, ενώ ακούω ότι ίσως υπάρξουν κι άλλα κορίτσια που θα βρεθούν στις ΗΠΑ».