Οι συστάσεις είναι περιττές, όταν μιλάμε για ένα όνομα σαν αυτό του Φρέντι Μπρουκς στο χώρο του βόλεϊ.

Συναντήσαμε τον Φρέντι στο Yabanaki της Βάρκιζας, εδώ όπου την Κυριακή έπεσε η αυλαία των τουρνουά Lipton Ice Tea Summer Series, με τα οποία φέτος ο Φρέντι ξεκίνησε μια, εξαιρετική, όπως ο ίδιος χαρακτήρισε, συνεργασία.

Ο Φρέντι μίλησε στο volleynews.gr, για τη συνεργασία του με τη Lipton, αλλά και τις υπόλοιπες δραστηριότητες του στη χώρα μας, στην οποία και μένει μόνιμα από το 1998, έχοντας δημιουργήσει την οικογένεια του εδώ, με την Ελληνίδα, πρώην διεθνή αθλήτρια του βόλεϊ, Ντίνα Λαμπράκη.

«Ολοκληρώσαμε τη χρονιά στον Άρη, με τον οποίο τερματίσαμε στη 2η θέση του ομίλου της Α2. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι σίγουρο για την προσεχή σεζόν, στο προπονητικό κομμάτι».

Ο Φρέντι έχει δημιουργήσει και διατηρεί μια ακαδημία βόλεϊ στη Θεσσαλονίκη, τον Κρόνο Καλαμαριάς:

«Είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, ρίχνοντας όλη μας την προσοχή και το βάρος στη δημιουργία νέων αθλητών. Φέτος, μάλιστα, οι Παγκορασίδες μας τερμάτισαν στη 2η θέση του τοπικού πρωταθλήματος», μας είπε ο Φρέντι, με εμφανή την χαρά του για την ομάδα αυτή, στην οποία μάλιστα θητεύει ήδη και η κόρη του!

«Η κόρη μου, γεννημένη το 2003, είναι ήδη μέλος του Κρόνου, και νομίζω τα πάει μια χαρά. Της αρέσει ιδιαιτέρως».

Ο γιος από την άλλη... λοξοδρόμησε ελαφρώς, ωστόσο τα πηγαίνει πολύ καλά στο μπάσκετ, γεγονός που παρηγορεί, έτσι, το μπαμπά Φρέντι.

Beach volley, ένας καταπιεσμένος έρωτας

Κάτι που πολύς κόσμος δε γνωρίζει, είναι ότι ο Φρέντι λάτρευε το μπιτς βόλεϊ, ακόμα περισσότερο κι από τη σάλα !

«Έπαιζα μπιτς βόλεϊ, και το αγαπούσα πάρα πολύ. Μου άρεσε περισσότερο κι από το βόλεϊ σάλας, ωστόσο στην Κούβα το βόλεϊ ήταν πολύ πιο προηγμένο κι έτσι οδηγήθηκα σε αυτό. Στη συνέχεια οι υποχρεώσεις μου με την Εθνική κάθε καλοκαίρι δε μου επέτρεψαν να ακολουθήσω ακόμα περισσότερο την καριέρα μου στην άμμο, κι έτσι έπαιζα περισσότερο ερασιτεχνικά και στα πλαίσια της παρέας», μας εξομολογείται με ένα μικρό παράπονο ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 1989.

Η συνεργασία με τη Lipton

Φέτος γεννήθηκε ένα νέο κεφάλαιο στη σχέση του με την άμμο, κι αυτό αφορά τη συνεργασία του με τη Lipton και τα πολύ επιτυχημένα τουρνουά ερασιτεχνών Lipton Ice Tea Summer Series, που διοργάνωσε και το φετινό καλοκαίρι. Ο Μπρουκς ανέλαβε τη διοργάνωση τεσσάρων τουρνουά φέτος το καλοκαίρι, στη Χαλκιδική.

«Η Lipton, μέσα από τα πολύ οργανωμένα τουρνουά που διοργανώνει, φέρνει τον κόσμο κοντά στο άθλημα, καθώς δίνει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να συμμετέχει, ακόμα και το μικρό παιδί με τον πατέρα του ως ζευγάρι. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη συνεργασία αυτή, και θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Παρασκευόπουλο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, καθώς μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι top σε αυτό που κάνει», μας είπε ο Φρέντι, ο οποίος ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη ειδικά για το τελευταίο φετινό τουρνουά των Lipton Ice Tea Summer Series, που έλαβε χώρα χτες, Κυριακή 7 Αυγούστου, στο Yabanaki της Βάρκιζας.

Εξέφρασε μάλιστα την απορία και την απογοήτευση του, που σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, το μπιτς βόλεϊ δεν τυγχάνει παρά ελάχιστης αναγνώρισης.

«Θεωρώ απίστευτο και ανεπίτρεπτο, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, γεμάτη θάλασσα και παραλίες, το μπιτς βόλεϊ να μην είναι καθόλου διαδεδομένο. Μεγάλη ευθύνη είναι και της ομοσπονδίας, που δεν προωθεί αρκετά το άθλημα, και δεν έχει δώσει τη δέουσα προσοχή. Είναι σημαντικό να αγκαλιάσει περισσότερος κόσμος το μπιτς βόλεϊ, να γνωρίσει το άθλημα, το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα λατρέψει», για να συμπληρώσει: «Η Lipton δίνει το καλό παράδειγμα μέσα από τα εξαιρετικά τουρνουά που διοργανώνει, και φέρνει τον κόσμο από πολύ μικρή ηλικία κοντά στο άθλημα».

Ο Ηρακλής, η Ιαπωνία κι οι Ολυμπιάδες

Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να έχουμε κοντά μας το Φρέντι Μπρουκς, και να μη του ζητήσουμε να θυμηθεί μαζί μας τις μεγάλες στιγμές που έζησε ως αθλητής, τιμώντας μάλιστα ιδιαίτερα τη χώρα μας, μέσα από την μακρόχρονη παρουσία του στον Ηρακλή.

«Σίγουρα ζήσαμε φοβερές στιγμές με τον Ηρακλή. Είχαμε μια πολύ δυνατή ομάδα, κατακτήσαμε αρκετούς τίτλους, και φτάσαμε και τέσσερις φορές κοντά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ειδικά εκείνος ο τελικός στην Πυλαία, είναι πραγματικά αμαρτία το γεγονός ότι χάθηκε το ματς, και δεν καταφέραμε να δώσουμε τη χαρά στον καταπληκτικό κόσμο του Ηρακλή, που είχε δημιουργήσει μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Όπως και στο φάιναλ φορ της Ρώμης, όπου είχε έρθει πάρα πολύς κόσμος της ομάδας, ήταν φανταστικοί».

Όταν όμως του ζητήσαμε να ξεχωρίσει τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, η Κούβα πήρε το λόγο...

«Κατ' εμέ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα ενός αθλητή, από τη συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα, που είναι η σπουδαιότερη γιορτή του αθλητισμού παγκοσμίως. Εγώ είχα την τύχη να παίξω και στη Βαρκελώνη και στην Ατλάντα. Ωστόσο επίσης από τις καλύτερες εμπειρίες μου, ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα που κατακτήσαμε με την Κούβα το 1989, στην Ιαπωνία».

Το βόλεϊ σήμερα

Κακά τα ψέματα, τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν αλλάξει κατά πολύ, και ένα παραπάνω στο βόλεϊ, που η κάνουλα έχει κλείσει προ πολλού. Ωστόσο ο Φρέντι, φύγει αισιόδοξος άνθρωπος, βρίσκει τη θετική πλευρά της κρίσης αυτής που διέρχεται ο χώρος.

«Τουλάχιστον πλέον αγωνίζονται και παίρνουν περισσότερες ευκαιρίες πιο πολλοί Έλληνες παίκτες. Παλιά όλες οι ομάδες έπαιρναν κατευθείαν τον έτοιμο ξένο παίκτη, ενώ τώρα έχουν αναγκαστεί να δώσουν βάρος στις ακαδημίες τους».

Ωστόσο, δεν έκρυψε και τον προβληματισμό του για το τι μέλλει γενέσθαι με το ανδρικό, ιδίως, βόλεϊ, το οποίο δεν «τραβά» κοντά του πολλά παιδιά.

«Στις ακαδημίες των ομάδων, τα αγόρια είναι ελάχιστα συγκριτικά με τα κορίτσια. Όλα τα αγόρια ξεκινάνε από μικρά και παίζουν είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ, και χάνονται από το βόλεϊ, καθώς δε το γνωρίζουν ποτέ. Ίσως λοιπόν πρέπει να δημιουργηθούν τμήματα και για μικρότερες, ακόμα, ηλικίες, ώστε να καταφέρει το βόλεϊ να κερδίσει περισσότερα παιδιά, και ειδικά αγόρια».

Ο Μπρουκς εκθείασε μάλιστα το βόλεϊ, εξηγώντας μας γιατί γεννάει (και) εξαιρετικούς χαρακτήρες.

«Το βόλεϊ είναι το πιο ομάδικο απ' όλα τα αθλήματα. Απαιτεί συνεχώς συνεργασία με το συμπαίκτη, ειδάλλως δεν μπορείς να παίξεις, καθώς προϋποθέτει μόνο μία επαφή. Έτσι, προάγει τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη στο συμπαίκτη σου. Επίσης, επειδή δεν έχει καθόλου επαφή, δημιουργεί ελάχιστες εντάσεις και αποτρέπει την ύπαρξη τσακωμών».

Ο Γηραίος σήμερα

Λυπημένος με την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει ο αγαπημένος του Ηρακλής τα τελευταία χρόνια, φάνηκε ο Φρέντι, όταν η κουβέντα επέστρεψε εκεί, ενώ αποθέωσε και τους φιλάθλους του !

«Είναι κρίμα για τον Ηρακλή να έχει φτάσει σ' αυτό το σημείο. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες έφτασαν και τον Ηρακλή σε αυτό το σημείο, ωστόσο πιστεύω ότι θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Πιο πολύ στενοχωριέμαι για τον κόσμο του Ηρακλή, ο οποίος λάτρευε την ομάδα. Χαιρόσουν πραγματικά να παίζεις για αυτούς, και νομίζω είναι οι καλύτεροι φίλαθλοι που έχω αγωνιστεί, παρότι έχω παίξει και μπροστα και σε βραζιλιάνικο κοινό! Ήταν τιμή μου που έπαιξα μπροστά τους».


Το πιο δύσκολο και πιο γλυκό...

Για το τέλος, του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας την ωραιότερη στιγμή της εν Ελλάδι καριέρας του, κι η επιλογή του ομολογούμε μας εξέπληξε!

«Η πιο δύσκολη χρονιά, αλλά κι η πιο ωραία, ήταν όταν πήραμε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό το 2007. Η ομάδα είχε αποφασίσει να κατεβάσει το μπάτζετ, είχαν φύγει κι οι Αμερικανοί, και υπήρχε η απόφαση να πέσει το βάρος στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός τότε ήταν πολύ δυνατός, με Μαρσελίνιο, Ντάντε και άλλους παιχταράδες, ωστόσο εμείς, αν και αουτσάιντερ, πήραμε το πρωτάθλημα. Μου έχει μείνει αυτό το πρωτάθλημα, γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ όλη τη χρονιά, το κλίμα ήταν περίεργο, όμως εμείς καταφέραμε και βγήκαμε νικητές».

Δημήτρης Βάλσαμος