Μέσα σε λίγους μήνες «έφυγε» ένας νέος άνθρωπος που είχε ακόμα να προσφέρει και να ζήσει.
Έφυγε ένας άνθρωπος που για 15 χρόνια έδωσε μαζί με πολλούς ακόμα τη μεγάλη μάχη ώστε να προβληθεί το βόλεϊ και μαζί τους οι αθλητές, οι αθλήτριες και οι επιτυχίες τους.
Αυτά για τους αθλητές που είναι κάτω των 25 ετών δεν λένε τίποτα. Δεν έπιασαν ποτέ μία εφημερίδα στα χέρια τους. Η καριέρα τους δεν πέρασε ποτέ μέσα από το χαρτί. Για τους παλαιότερους όμως λέει πολλά...
Υπάρχουν αθλητές που έφτιαξαν καριέρες και εκτόξευσαν τα κασέ τους μόνο και μόνο επειδή υπήρχε ο σκληρός ανταγωνισμός των εφημερίδων ΦΩΣ των Σπορ, Sport Time, Goal News, Sportday, Aθλητική Ηχώ, Ωρα για Σπορ, Πρωταθλητής και Derby για να γράψουν το «αποκλειστικό».
Σήριαλ ολόκληρα οι μεταγραφές σπουδαίων και λιγότερο σπουδαίων αθλητών και αθλητριών. Και οι παράγοντες, οι διοικήσεις ακολουθούσαν. Ειδικά μετά την αλλαγή από τη δραχμή σε ευρώ χάθηκε η μπάλα.
Υπήρξαν πολλοί που πήραν χρήματα που δεν άξιζαν. Πολλοί χρωστούν την επαγγελματική ύπαρξη τους σε αυτούς τους δημοσιογράφους που ξενυχτούσαν, εργάζονταν υπό πίεση και συνήθως σε δύσκολες συνθήκες. Και η Κατερίνα Ιωακείμ ήταν μία από αυτές, όπως και η Γεωργία Παπαδοπούλου που «έφυγε» το Σεπτέμβριο του 2021.
Ακόμα και ο ΠΑΣΑΠ την ύπαρξη του την χρωστάει σε αυτούς τους δημοσιογράφους που εργάστηκαν με αφοσίωση, πάθος και εγωισμό. Και το ελάχιστο που θα περιμέναμε από τον συνδικαλιστικό φορέα των αθλητών ήταν μία συλλυπητήρια ανακοίνωση. Ένα άθλημα δε γίνεται μεγάλο από τα κασέ των αθλητών του και τα likes στα social αλλά από την κουλτούρα των ανθρώπων του και την αγάπη για τον συνάδελφο και συνάνθρωπο τους.
V.N.