Αναλυτικά:

Ήταν Δεκέμβριος του 2014, όταν δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου από ένα άγνωστο νούμερο…

Μόλις είχε εισαχθεί στο «ΕΛΠΙΔΑ» η τρίχρονη, τότε, κόρη μας…..

Απάντησα…. Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια γυναικεία φωνή μου συστήθηκε….

«Καλημέρα κ. Μηνουδη… Είμαι Μαριάννα Βαρδινογιαννη. Ενημερώθηκα για την εισαγωγή της κόρη σας. Θέλω να ξέρετε ότι όλα θα πάνε καλά. Είστε στα καλύτερα χέρια. Κρατήστε το τηλ μου και ότι χρειαστείτε είμαι στη διάθεσή σας…»

Αυτή είναι η δική μου μνήμη από την κα Βαρδινογιάννη…..

Δεν χρειάστηκε ευτυχώς ποτέ να κάνω χρήση του τηλ αυτού… Είμασταν όντως στα καλύτερα χέρια…

Το είχε φροντίσει η ίδια άλλωστε για όλα τα παιδιά…

Το δικό μου τηλεφώνημα μπορεί να μην έγινε ποτέ, όμως το δικό της λειτούργησε ως στήριγμα, ως ένα χτύπημα στην πλάτη, ως μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας της κόρης μου δεν είναι μοναχικός….

Όλοι εμείς που έχουμε περάσει το κατώφλι του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Παίδων «Ελπιδα», οφείλουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στην Μαριάννα Βαρδινογιάννη για τον πολύχρονο αγώνα της….

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της γυναίκας, της οποίας οι μακροχρόνιες προσπάθειες έσωσαν εκατοντάδες μικρές ψυχούλες…

Σας ευχαριστούμε για όλα…