Τη φετινή σχολική χρονιά η Α΄ φάση των σχολικών αγώνων τελείωσε περίπου στις 15 Μάρτη και η ομάδα του σχολείου μας αποτελούμενη μόνο από οκτώ αθλήτριες κατέλαβε την πρώτη θέση. Η Β΄ φάση ξεκίνησε, μετά από μεγάλη καθυστέρηση και συνεχείς αναβολές, στις 16 Απρίλη. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν τις εξετάσεις και έτσι δύο αθλήτριες της Γ΄Λυκείου να μην μπορέσουν να συμμετέχουν λόγω σχολικών τους υποχρεώσεων και προετοιμασίας τους για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Η ομάδα μας όμως συνέχισε τον αγώνα της και με πάθος και πείσμα συμμετείχε μόνο με έξι αθλήτριες. Όλοι καταλαβαίνουν τι σήμαινε αυτό , αφού οι παίκτριες ίσα- ίσα έφταναν για να συγκροτήσουν ομάδα (δεν υπήρχε ούτε αλλαγή…) Κι όμως η πορεία της ομάδας μας ανέτρεψε τα λογικά δεδομένα. Νίκησε τις σχολικές ομάδες της Ρόδου, της Σάμου και της Σύρου και προκρίθηκε στις οκτώ.
Την Παρασκευή 19 Απρίλη θα γινόταν ο αποφασιστικός αγώνας για την πρόκριση στις τέσσερις πανελλαδικά καλύτερες ομάδες. Κανένας ούτε καν ο γυμναστής της ομάδας μας δε γνώριζε με ποια σχολική ομάδα θα αγωνιζόμασταν. Δυο μόλις ώρες πριν τον αγώνα μάθαμε ότι η σχολική ομάδα που θα αντιμετωπίζαμε ήταν αυτή του λυκείου Ίλιου. Θα αναμετριόμασταν με το συγκεκριμένο σχολείο,στο γήπεδο «Πεταλούδα» που βρίσκεται στην περιοχή του Ιλίου, δηλαδή στην έδρα της αντίπαλης ομάδας !! Αυτό από μόνο του συνιστούσε σαφές πλεονέκτημα για την άλλη σχολική ομάδα, γιατί θα αγωνιζόταν με πλήθος φιλάθλων στις κερκίδες και με αίσθημα ψυχολογικής υπεροχής. Αυτό σίγουρα δεν είναι ηθικά αποδεκτό όσο κι να υποστηρίζεται πως δεν είναι παράτυπο. Στο tie break κι ενώ η ομάδα μας προηγείτο συνεχώς, στο 4-7 ζητήθηκε η απομάκρυνση των αθλητριών μας από τον αγωνιστικό χώρο λόγω του ότι κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα. Έγινε διακοπή του αγώνα χωρίς όμως καμία ουσιαστική παρέμβαση ώστε να εκκενωθεί το γήπεδο. Οι αθλήτριες μας κατέβαλαν υπεράνθρωπη προσπάθεια και αγωνίστηκαν με αξιοπρέπεια σε ένα πράγματι χουλιγκανικό – τρομοκρατικό περιβάλλον το οποίο δεν είχαν συνηθίσει. Μετά όμως από όλη την ψυχολογική βία που υπέστησαν και μέσα στο ανεπίτρεπτο αυτό κλίμα για σχολικούς αγώνες, έχασαν στο tie break με 15-10. Ας σημειώσουμε ότι δεν δόθηκε στο γυμναστή του σχολείου μας φύλλο αγώνα γιατί σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή δεν υπήρχε καρμπόν(!!!). Επίσης δεν υπήρχε κανένα έγγραφο για ένσταση με αποτέλεσμα ο γυμναστής μας να μην έχει τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθεί για ό,τι διαδραματιζόταν στο γήπεδο.
Ως γονείς μαθητριών – αθλητριών, μετά απ’ όλα αυτά έχουμε προβληματιστεί και αναρωτιόμαστε σχετικά με το στόχο και την ουσία αυτών των σχολικών αθλητικών διοργανώσεων. Ποιος είναι τελικά; Ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι. Είναι η νίκη με κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο ; Υπάρχουν κάποιες άλλες σκοπιμότητες που υποθάλπονται εξαιτίας της μοριοδότησης που λαμβάνουν οι μαθητές στις πανελλαδικές εξετάσεις; Ας προβληματιστούμε με αυτές τις τακτικές για το ποιο παράδειγμα δίνουμε στα παιδιά μας και για το αίσθημα του δικαίου που τους καλλιεργείται. Γιατί σίγουρα οι αθλήτριες του μικρού σχολείου του νησιωτικού μας χώρου δεν είχαν την ευκαιρία να αναμετρηθούν με ίσους όρους με τα υπόλοιπα σχολεία της πρωτεύουσας. Εξάλλου, ο χρονικός προγραμματισμός των αγώνων ήταν ο πλέον άκαιρος για παιδιά Λυκείου, που ετοιμάζονται για τις εξετάσεις τους και επιπλέον αντιμετωπίζουμε πάντα και τη δυσκολία της μετακίνησης από τα νησιά μας προς το κέντρο.
Μετά από όλα, αυτά θα θέλαμε ως σύλλογος γονέων την ακύρωση του αγώνα Λυκείου Ιλίου –ΓΕΛ Καρδαμύλων της τρίτης φάσης και την επανάληψή του σε ουδέτερο γήπεδο καθώς επίσης και την αναβολή των ημιτελικών και τελικών αγώνων της γ΄ φάσης. Εμείς, ως γονείς ενός μικρού σχολείου του νησιωτικού μας χώρου το γνωρίζουμε καλά πια , το έχουμε βιώσει ότι «Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα», αλλά δεν μπορούμε τουλάχιστον να μη διαμαρτυρηθούμε για ζητήματα που θίγουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την αξιοπρέπειά μας. Μόνο αυτό μας απέμεινε….
Με τιμή, Για το ΔΣ του συλλόγου Η Πρόεδρος Η Γραμματέας ΑΝΝΑ ΧΕΙΛΑ-ΠΑΝΤΕΛΟΥΚΑ ΚΑΙΤΗ ΓΡΕΓΟΥ-ΚΟΚΟΛΙΑ
