Χωρίς μισόλογα και ευχολόγια, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Η «Αγιά Σοφιά» πρέπει να γίνει και να γίνει σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Για τρεις λόγους:
Πρώτον, το νέο γήπεδο θα συμβάλλει καθοριστικά στην τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης αλλά και αισθητικής αναβάθμισης της περιοχής της Νέας Φιλαδέλφειας και ευρύτερα της Αθήνας. Όταν γκρεμίστηκε το Νίκος Γκούμας το 2003, η περιοχή ερήμωσε. Μαγαζιά με κατεβασμένα ρολά, ένα οικόπεδο σε άθλια κατάσταση που έγινε ένα με το πάρκινγκ των σκουπιδιάρικων του Δήμου μεταξύ γηπέδου και άλσους.
Δεύτερον, όσοι εγείρουν θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, μάλλον ξεχνούν ότι στον ίδιο ακριβώς χώρο προϋπήρχε ένα γήπεδο, δεν έρχεται κανένας να καταστρέψει χώρο πρασίνου. Το «Νίκος Γκούμας» γκρεμίστηκε με την προσδοκία να γίνει κάτι καλύτερο, κάτι που να ταιριάζει και ν’ αξίζει σ’ ένα σύλλογο, όπως η ΑΕΚ. Προφανώς γκρεμίστηκε με την προοπτική να αντικατασταθεί με ένα γήπεδο σύγχρονο, ασφαλές και καλαίσθητο. Θα πρέπει να τελειώνουμε με το λαϊκισμό, να τελειώνουμε για πάντα με όσους επιμένουν να ανακαλύπτουν σε κάθε γειτονιά της Αθήνας κορμοράνους και άλλα συμπαθή πτηνά.
Τρίτον και πιο σημαντικό, η Νέα Φιλαδέλφεια είναι ταυτισμένη με την ΑΕΚ και η ΑΕΚ είναι ταυτισμένη με τη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη περιοχή στο κορεσμένο λεκανοπέδιο, για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ εκτός από την ιστορική έδρα της ομάδας που εξασφαλίζει άριστη προσβασιμότητα, υψηλή προπώληση εισιτηρίων, ανάπτυξη συλλόγου και ευρύτερης περιοχής .
Το όλο ζήτημα όμως έχει και μια προσωπική συναισθηματική διάσταση. Ως προπονητής της ΑΕΚ ήμουν εκεί στα πρώτα σχέδια για τη δημιουργία του νέου γηπέδου και είχα συμβάλλει στην υλοποίηση της μελέτη για τη δημιουργία εκτός του κλειστού του μπάσκετ και ενός νέου σύγχρονου γηπέδου βόλεϊ χωρητικότητας 2.500 θεατών όσο περίπου ήταν και το παλατάκι για μένα που λεγόταν Γ. Μόσχος.
Δεν γνωρίζω τον όλο σχεδιασμό για τα τμήματα της Ερασιτεχνικής, ελπίζω τα τμήματα βόλεϊ της ομάδας να βρουν στέγη αντάξια της ιστορίας και της αγάπης των φίλων της ΑΕΚ που έχουν αποδεδειγμένα γι αυτό το τμήμα».
Πρώτον, το νέο γήπεδο θα συμβάλλει καθοριστικά στην τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης αλλά και αισθητικής αναβάθμισης της περιοχής της Νέας Φιλαδέλφειας και ευρύτερα της Αθήνας. Όταν γκρεμίστηκε το Νίκος Γκούμας το 2003, η περιοχή ερήμωσε. Μαγαζιά με κατεβασμένα ρολά, ένα οικόπεδο σε άθλια κατάσταση που έγινε ένα με το πάρκινγκ των σκουπιδιάρικων του Δήμου μεταξύ γηπέδου και άλσους.
Δεύτερον, όσοι εγείρουν θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, μάλλον ξεχνούν ότι στον ίδιο ακριβώς χώρο προϋπήρχε ένα γήπεδο, δεν έρχεται κανένας να καταστρέψει χώρο πρασίνου. Το «Νίκος Γκούμας» γκρεμίστηκε με την προσδοκία να γίνει κάτι καλύτερο, κάτι που να ταιριάζει και ν’ αξίζει σ’ ένα σύλλογο, όπως η ΑΕΚ. Προφανώς γκρεμίστηκε με την προοπτική να αντικατασταθεί με ένα γήπεδο σύγχρονο, ασφαλές και καλαίσθητο. Θα πρέπει να τελειώνουμε με το λαϊκισμό, να τελειώνουμε για πάντα με όσους επιμένουν να ανακαλύπτουν σε κάθε γειτονιά της Αθήνας κορμοράνους και άλλα συμπαθή πτηνά.
Τρίτον και πιο σημαντικό, η Νέα Φιλαδέλφεια είναι ταυτισμένη με την ΑΕΚ και η ΑΕΚ είναι ταυτισμένη με τη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη περιοχή στο κορεσμένο λεκανοπέδιο, για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ εκτός από την ιστορική έδρα της ομάδας που εξασφαλίζει άριστη προσβασιμότητα, υψηλή προπώληση εισιτηρίων, ανάπτυξη συλλόγου και ευρύτερης περιοχής .
Το όλο ζήτημα όμως έχει και μια προσωπική συναισθηματική διάσταση. Ως προπονητής της ΑΕΚ ήμουν εκεί στα πρώτα σχέδια για τη δημιουργία του νέου γηπέδου και είχα συμβάλλει στην υλοποίηση της μελέτη για τη δημιουργία εκτός του κλειστού του μπάσκετ και ενός νέου σύγχρονου γηπέδου βόλεϊ χωρητικότητας 2.500 θεατών όσο περίπου ήταν και το παλατάκι για μένα που λεγόταν Γ. Μόσχος.
Δεν γνωρίζω τον όλο σχεδιασμό για τα τμήματα της Ερασιτεχνικής, ελπίζω τα τμήματα βόλεϊ της ομάδας να βρουν στέγη αντάξια της ιστορίας και της αγάπης των φίλων της ΑΕΚ που έχουν αποδεδειγμένα γι αυτό το τμήμα».