«Η οικογένειά μου είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω στη ζωή. Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας και χωρίς τους γονείς μου και την αδερφή μου δεν θα έφτανα ποτέ εδώ που έχω φτάσει. Έχω αναφέρει ξανά ότι ενώ γεννήθηκα στη Βοσνία, μετά τον πόλεμο που ξέσπασε στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, η οικογένειά μου αναγκάστηκε να πάει στη σημερινή Σερβία και φυσικά οι γονείς μου είχαν πολύ δύσκολο έργο, να μας μεγαλώσουν και να μας κάνουν κάτι σπουδαίο. Γι' αυτό και τους αφιερώνω κάθε διάκρισή μου στον αθλητισμό. Τους το χρωστάω».
Η 27χρονη διαγώνια δεν κρύβει ότι μεσολάβησε ένα διάστημα όπου όλοι στον Ο.ΠΕ.Ρ. έψαχναν να βρουν τι φταίει και η ομάδα δεν μπορούσε να πάρει τα αποτελέσματα που θα ήθελε: «Θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν κυρίως ψυχολογικό. Στα περισσότερα παιχνίδι χάναμε το πρώτο σετ και στη συνέχεια παλεύαμε να γυρίσουμε το ματς. Αυτό είναι κάτι πολύ ψυχοφθόρο στον αθλητισμό και χρειάζεται τεράστια ψυχολογική και σωματική προσπάθεια για να ανατρέψεις τα σκορ. Ωστόσο, μιλήσαμε με τον προπονητή μας, οι συμπαίκτριες μεταξύ μας και κάπου αρχίσαμε να λειτουργούμε περισσότερο σαν ομάδα. Κάναμε την αρχή στη Σταυρούπολη, όπου με τις κατάλληλες επιλογές στα σωστά σημεία του αγώνα, καταφέραμε να κερδίσουμε. Το σωστό τάιμινγκ ήταν αυτό που μας έδωσε τη νίκη».
Τη συνέχεια στο πρωτάθλημα, ατομικά αλλά και ομαδικά, πώς την φαντάζεσαι;
«Αρχικά πάμε να παίξουμε έναν πολύ δύσκολο αγώνα με τα Βριλήσσια. Γνωρίζουμε πόσο δύσκολη αποστολή έχουμε, αλλά πιστεύω ότι ο ΟΠΕΡ στην καλή του μέρα, μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και τις ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Μέχρι εκεί βλέπω και ατομικά και ομαδικά. Γενικότερα και σαν χαρακτήρας, δεν είμαι άτομο που θέλει να προτρέχει και να κάνει προβλέψεις. Προτιμώ να ζω το σήμερα. Εάν μιλάμε πάντως για στόχο, αυτό που θα ήθελα να πετύχω με την ομάδα μου είναι να μπούμε στα play off».
Αυτές τις μέρες επέστρεψε στην Αθήνα και η αδερφή σου η Ντανιέλα, η οποία πέρυσι έπαιξε στο Μαρκόπουλο και αύριο θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στην προημιτελική φάση του Cev Cup, αγωνιζόμενη με την πολωνική Μπιέλσκο Μπιάλα. Προλάβατε να συναντηθείτε;
«Είναι τόσο δύσκολο να είσαι τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο... μακριά από ένα συγγενικό σου πρόσωπο, να θες να το δεις, αλλά να μην προλαβαίνεις. Μιλήσαμε τηλεφωνικά, της έδωσα κάποιες πληροφορίες για τον εφετινό Ολυμπιακό και ελπίζω να την βοήθησα. Όμως, δυστυχώς δεν θα καταφέρουμε να συναντηθούμε. Θα της στείλω όλη μου τη θετική ενέργεια...».
Θα ήθελες να παίξεις ξανά μαζί της, ως συμπαίκτρια;
«Παίξαμε για δύο χρόνια στην ίδια ομάδα στη Σερβία, μετά και οι δύο φύγαμε στο εξωτερικό και δεν παίξαμε ξανά μαζί. Έχουμε καταλήξει όμως ότι θα ήταν προτιμότερο να παίζουμε στην ίδια χώρα και στην ίδια πόλη, αλλά όχι στην ίδια ομάδα. Ξέρετε πώς είναι τα αδέρφια μερικές φορές. Αν και δεν μαλώναμε ποτέ από μικρές και οι γονείς μας, μας έμαθαν να μοιραζόμαστε τα πάντα, είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες».