"Μας πιάσανε στον ύπνο. Όταν είδαμε το ξενοδοχείο καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβαν και τα κορίτσια. Η μυρωδιά ήταν άσχημη, δεν υπήρχαν τα απαραίτητα σεντόνια κτλ, στα δωμάτια. Άνοιξε μόνο για εμάς και θα έκλεινε ξανά.

Τα δωμάτια ήταν ανοιχτά, δεν ήταν κλειδωμένα, τα σεντόνια ανακατεμένα. Οι γονείς μας έπαιρναν τηλέφωνο, αφού τα κορίτσια τους έστελναν φωτογραφίες και βιντεάκια και έτσι δεν μπορέσαμε να ασχοληθούμε με τον αγώνα.  Τρέχαμε με την τραγική κατάσταση του ξενοδοχείου ημιδιαμονής που μας έβαλαν να μείνουμε μαζί και με την Ελπίδα Αμπελοκήπων.

Μάλιστα τα κορίτσια της Ελπίδας Αμπελοκήπων τα έβαλαν να φάνε στις 2.30, ενώ έπαιζαν στις 5! Κι εκεί που φάγαμε, επίσης τα ποτήρια είχαν πάνω δαχτυλιές, κραγιόν κλπ, δεν μπορούσαμε να πιούμε ούτε νερό.

Οι άνθρωποι δεν σκέφτηκαν τίποτα. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, ο ένας τα έριχνε στον άλλον και πάει λέγοντας. Επικοινωνήσαμε με τον προπονητή της Κηφισιάς που δεν ήταν δική του δουλειά.

Βγήκαμε δεύτεροι στις κορασίδες. Μέσα στον αγώνα μπήκαν αγωνίστηκαν, αλλά το μυαλό των κοριτσιών δεν ήταν καθαρό. Δεν ήταν συγκεντρωμένες. Θεωρούσαμε ότι μας το έκαναν επίτηδες αυτό με το ξενοδοχείο. Θεωρώ ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται μέσα στο γήπεδο".