Πέταξε ένας αϊτός, ο Νίκος Σαμαράς
Πως κλείσανε τα μάτια σου
Αϊτέ καθώς πετούσες
κι έπαυσε η καρδούλα σου
που εσύ ζωή ζητούσες
ψηλότερα που πέταγες
απ΄όλους στα ουράνια
πάντοτε νίκες μέτραγες
και δόξες με στεφάνια
είχες μπροστά σου τη ζωή
τη νιότη με το σφρίγος
μα το κακό σε είχε βρει
κι ο χρόνος σου ήταν λίγος
Παρασκευή το βράδυ
στις τέσσερις γενάρη
έφυγες στο σκοτάδι
λεβέντη μας καμάρι
ο Χάρος δεν λυπήθηκε
σαν ήρθε να σε πάρει
μαζί σου αναμετρήθηκε
δύο μέτρα παλικάρι
είχες τα μάτια σφαλιστά
μα όλους τους κοιτούσες
έβλεπες πρόσωπα γνωστά
αυτά που αγαπούσες
μα είχαν τα μάτια μελανά
από το πολύ το κλάμα
όλων η σκέψη μας γυρνά
γιατί ήσουν ένα θαύμα
«αέρινος» και αρχηγός
στον κάθε σου αγώνα
σαν αετός ήσουν γοργός
του Α.Ο.Ο. η κολόνα
οι πάντες σε γνωρίζανε
στη σύντομη ζωή σου
τους άθλους σου υμνήσανε
και χάρηκαν μαζί σου
νάν΄ ελαφρύ το χώμα αυτό
που θα σε σκεπάσει
τ΄ αέρινο σου σώμα
κανείς δεν θα ξεχάσει
Αιωνία σου η μνήμη
Γερασίδης Θεόδωρος
Νέα Ορεστιάδα
04-01-2013
