"Στην Ιαπωνία το 1985 έζησα μία εντυπωσιακή ιστορία, που δείχνει το μέγεθος της αθλητικής κουλτούρας και νοοτροπίας ενός λαού· αυτή την ιστορία θέλω να μοιραστώ μαζί σας.


Αγωνιζόμαστε με την Εθνική ομάδα ανδρών, στους αγώνες των ομίλων, με την αντίστοιχη της Ιαπωνίας -η οποία, σημειωτέον, κατέκτησε τελικώς τη διοργάνωση, δηλαδή την Πανεπιστημιάδα του Κόμπε.

Ο αγώνας διήρκησε περισσότερο από 2,5 ώρες. Νικήσαμε με 3-2 σετ σε ένα κατάμεστο και εντυπωσιακό γήπεδο.


Πανηγυρίσαμε έντονα τη σπουδαία νίκη μας και τα πανηγύρια μας συνεχίστηκαν για περισσότερο από μία ώρα και στα αποδυτήρια.
Έφτασε η ώρα, λοιπόν, να πάμε στο λεωφορείο που μας περίμενε για να μας μεταφέρει στο Ολυμπιακό χωριό που έμεναν όλες οι αποστολές.



Με το που βγαίνουμε από το τεράστιο γήπεδο για να πάμε στο λεωφορείο αντικρύσαμε μία απίστευτη εικόνα. Περισσότεροι από 1000 Ιάπωνες φίλαθλοι που είχαν παρακολουθήσει τον αγώνα, μας περίμεναν και είχαν δημιουργήσει έναν ανθρώπινο διάδρομο περίπου πεντακοσίων μέτρων, από την έξοδο του γηπέδου μέχρι και την πόρτα του λεωφορείου. Ήθελαν να περάσουμε ανάμεσα τους για να μας συγχαρούν, τιμώντας μας με αυτόν τον τρόπο, παρότι είχαμε μόλις νικήσει την Εθνική τους ομάδα.



Εκείνη τη μοναδική στιγμή ένιωσα το ΜΕΓΑΛΕΙΟ του αθλητή και ταυτόχρονα την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ενός σπουδαίου λαού.