Πως ήταν το επίπεδο του πρωταθλήματος της Α1 Γυναικών και ποιες οι εντυπώσεις σου;

«Το επίπεδο στην Α1 του πρωταθλήματος είναι αρκετά δυνατό. Υπάρχουν πολλές δυνατές ομάδες με ταλαντούχες παίκτριες. Απόλαυσα πολύ την ευκαιρία να παίξω ξανά εναντίον των καλών παικτριών εδώ στην Ελλάδα και νομίζω το επίπεδό μου ως παίκτρια έγινε πιο δυνατό χτυπώντας απέναντι από δύσκολα μπλοκ και ταλαντούχες αμυντικές».

Θα μπορούσε να σωθεί η ομάδα των Μακεδόνων Αξιού;

«Είναι ατυχές που πέσαμε στην Α2 γιατί είχαμε πολύ νεαρό και ταλαντούχο δυναμικό στην ομάδα. Ωστόσο, έχω την πεποίθηση ότι οι Μακεδόνες Αξιού θα δώσουν ξανά τη μάχη τους για την άνοδο στην Α1, χάρη στο εξαιρετικό διοικητικό και προπονητικό προσωπικό».



Έμεινες ευχαριστημένη από τις συμπαίκτριές σου και τη διοίκηση;

«Πραγματικά το απόλαυσα. Έπαιξα μαζί με τις ελληνίδες συμπαίκτριές μου. Όλες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μου μεταφράζουν τα πάντα σε καθημερινή βάση και με έκαναν να νιώθω ευπρόσδεκτη εδώ στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για τον πρόεδρο και το γιο του Μπάμπη Ποντίκα, όπως και για τον προπονητή Μανώλη Σκουληκάρη. Όλοι με αγκάλιασαν και το χάρηκα να παίζω γι αυτούς πάρα πολύ».

Τι σκέφτεσαι για την επόμενη χρονιά; Θα ήθελες να αγωνιστείς ξανά στην Ελλάδα;

«Οπωσδήποτε θέλω να συνεχίσω να παίζω επαγγελματικά ξανά την επόμενη χρονιά και ανυπομονώ να δω τι προσφορές μπορεί να έρθουν στο δρόμο μου, είτε στην Ελλάδα πάλι, ή κάπου αλλού στην Ευρώπη. Απόλαυσα πολύ το να ζω και να παίζω στην Ελλάδα, οπότε, αν μου δινόταν μια προσφορά να παίξω εδώ ξανά, οπωσδήποτε θα το σκεφτόμουν σοβαρά».




Ποια είναι η διαφορά στον τρόπο ζωής στον Καναδά και στην Ελλάδα;

«Η Ελλάδα είναι οπωσδήποτε αρκετά διαφορετική από τον Καναδά, και υπάρχουν μερικά πράγματα που θα ήθελα να πάρω μαζί και να τα ενσωματώσω στην καθημερινή μου ζωή στον Καναδά. Ένα από τα κύρια πράγματα που μου άρεσαν πολύ ζώντας στην Ελλάδα είναι ότι όλοι – όσο απασχολημένοι και να είναι – βρίσκουν χρόνο να βρεθούν με τους φίλους τους για έναν καφέ ή ποτό σε τακτική βάση. Και δεν μιλάω για έναν καφέ στο πόδι, εννοώ μία ή δύο ώρες μαζί να κάθονται σε ένα όμορφο καφέ απλά απολαμβάνοντας στιγμές ο ένας με τον άλλο.  Αυτή η τακτική του «να ζεις για τη στιγμή» είναι κάτι που νομίζω ότι μπορώ να κάνω περισσότερο πίσω στον Καναδά. Μη με παρεξηγείς, είμαι ο τύπος του ανθρώπου που απολαμβάνει να ζει στην γρήγορη, επιχειρηματική, ιδιαίτερα αποτελεσματική καναδική οικονομία, αλλά μερικές φορές νομίζω ότι οι άνθρωποι στην πατρίδα μου αφήνουν τη δουλειά να τους κυριαρχεί και θα μπορούσαν να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα να χαρούν μικροπράγματα μία στο τόσο, ή όπως λένε «κάντο όπως οι Έλληνες».