Αρχικά, μας μίλησε η προπονήτρια των ΗΠΑ, Τζένιφερ (Τζένη) Τζόνσον Τζόρνταν, η οποία ως παίκτρια κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στη Μασσαλία το 1999, ενώ για αρκετά χρόνια βρισκόταν στην κορυφαία δεκάδα της Παγκόσμιας κατάταξης. Παράλληλα, η Τζόνσον προέρχεται αθλητική οικογένεια, αφού ο πατέρας της, Ράφερ Τζόνσον, «έγραψε» ιστορία ως αθλητής του δεκάθλου, μιας και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960, ενώ τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε κατακτήσει το ασημένιο στη Μελβούρνη. Ένας αθλητής που είναι από τους πιο αγαπητούς στις ΗΠΑ και διόλου τυχαίο δεν ήταν ότι είχε επιλεγεί από την πατρίδα του να ανάψει τη φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, αφού πέραν από τα μετάλλια που κέρδισε, ήταν κάτοχος για αρκετά χρόνια του Παγκόσμιου ρεκόρ, ενώ εντάχθηκε και σε διάφορα Hall of Fame. Επιπλέον, και ο παππούς της Τζόνσον, Τζίμι, ήταν αθλητής και μάλιστα ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών του American Football.
«Είναι ένα καλό τουρνουά. Είναι η πρώτη μου χρονιά ως προπονήτρια της γυναικείας ομάδας U21 και λατρεύω το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ, σε μία τόσο σπουδαία διοργάνωση. Στόχος μας είναι πάντοτε η νίκη. Να κερδίσουμε τους πάντες και τα πάντα. Πάντοτε έχουμε μεγάλους στόχους», ανέφερε αρχικά η Αμερικανίδα κι ακολούθως πρόσθεσε απαντώντας σε ερώτησή μας ποια είναι ο πιο δύσκολος ρόλος, αυτός της παίκτριας ή της προπονήτριας:
«Κάποια κομμάτια είναι εύκολα και κάποια σαφώς πιο δύσκολα. Σαφώς, όμως, είσαι λιγότερο νευρική ως παίκτρια».
Καταλήγοντας, αναφέρθηκε και στον πατέρα της και κατά πόσον ένιωθε βάρος στις πλάτες της, αφού έχει ένα όνομα «βαρύ» σαν ιστορία:
«Δεν ένιωθα καμία πίεση. Ο πατέρας μου πάντοτε μου έλεγε ότι κάνω καλή δουλειά. Ποτέ δεν με πίεσε. Όταν έπαιζα μιλούσε μόνο για μένα και ποτέ για εκείνον».
Ακολούθως, μιλήσαμε και με τον προπονητή των ΗΠΑ, τον Βραζιλιάνο Χοσέ Λοϊόλα, ο οποίος ως παίκτης επίσης είχε κατακτήσει μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μασσαλία το 1999, όπως και δύο χρόνια αργότερα στο Κλάγκενφουρτ (χρυσό και ασημένιο αντίστοιχα), ενώ μετράει έναν αριθμό νικών που τον κατατάσσει στους κορυφαίους όλων των εποχών, έχοντας κερδίσει τίτλους για οκτώ σερί χρόνια (από το 1995 μέχρι το 2002).
«Το τουρνουά είναι σπουδαίο μέχρι στιγμής. Υπάρχει καλή οργάνωση και το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ σε σχέση με την περσινή σεζόν. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Βόλεϊ έδωσε την
ευκαιρία να γίνονται πιο συχνά τέτοιες διοργανώσεις και ως εκ τούτου μέσα από τους αγώνες υπάρχει και μεγάλη βελτίωση, ενώ προσελκύει όλο και περισσότερους νέους παίκτες. Το επίπεδο των ανδρών έχει ανέβει τόσο πολύ σε σχέση με τους περσινούς αγώνες στην Κροατία, αφού το επίπεδο των φετινών προκριματικών αντιστοιχούσε με το επίπεδο των αγώνων της τελικής φάσης την περσινή χρονιά. Είναι πραγματικά ωραία στην Κύπρο. Ο κόσμος είναι πολύ φιλόξενος και γενικότερα όλα είναι πολύ καλά», ανέφερε αρχικά ο Λοϊόλα και στη συνέχεια μίλησε για τον ίδιο και πώς νιώθει πλέον από τη θέση του προπονητή:
«Θα έλεγα ότι μου πήρε αρκετό χρόνο να… αποβάλω τον παίκτη από μέσα μου και να συνειδητοποιήσω ότι πλέον είμαι προπονητής. Είμαι προπονητής εδώ και πέντε χρόνια, αλλά το τελευταίο διάστημα λειτουργώ ουσιαστικά όπως θα έπρεπε. Τώρα μπορώ να δω με… πιο καλό μάτι έναν αγώνα και να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι στο παιχνίδι. Η μεταφορά από παίκτης σε προπονητής δεν είναι εύκολη, όπως πιστεύει ο κόσμος. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Στόχος μου είναι να είμαι ο καλύτερος προπονητής, όπως ήμουν και ως παίκτης άλλωστε, αλλά υπάρχουν πάρα πολύ καλοί προπονητές εδώ στο τουρνουά. Παράλληλα, θέλω να υπάρχει ένα καλό σύστημα για την ομάδα και να μπορώ να… βγάζω καλύτερους παίκτες, αλλά και ανθρώπους. Με τη σειρά μου, εγώ πρέπει να κάνω τη δουλειά μου. Πάντοτε θέλω να κερδίζω, αν και η πραγματικότητα είναι πως δεν είναι πάντα απαραίτητο να κερδίζεις. Διαθέτουμε τρεις καλές ομάδες που συμμετέχουν στους νοκ-άουτ αγώνες. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι «σκληρό» και όλοι έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν. Σε αυτή την ηλικία τα πάντα μπορούν να συμβούν. Επιπλέον, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμάς, είναι ότι πλέον το άθλημα του Beach Volley έχει ενταχθεί στα κολλέγια και πλέον μπορεί κάποιος να επιλέξει εάν θέλει να είναι αθλητής του Beach Volley ή να παίζει στη σάλα. Αυτή η εξέλιξη ανεβάζει 100% το επίπεδο σε αυτές τις ηλικίες».
Όσον αφορά το πρώτο πράγμα που ζητάει από τους παίκτες του, τόνισε:
«Πρέπει να έχουν αντίληψη του χώρου και παράλληλα να γνωρίζουν πώς θα καρφώσουν, πώς θα πασάρουν, να βγάλουν άμυνες και να κάνουν μπλοκ. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουν τα βασικά στοιχεία του αθλήματος. Αυτό είναι το σημαντικότερο, αφού πρέπει να μπορείς να έχεις καλή υποδομή για να προχωρήσεις παραπέρα. Για μένα ο ιδανικός συνδυασμός της σχέσης που αναπτύσσεις με τους παίκτες είναι να είσαι και προπονητής και πατέρας και ψυχολόγος τους. Αυτό προσπαθώ να δουλέψω για να μπορέσω να ανεβάσω το επίπεδό τους. Δεν πρέπει να είσαι φίλος, αλλά να διαθέτεις αυτό το πακέτο. Να μπορέσω ως προπονητής να εκμεταλλευτώ τις ικανότητές του».
«Είναι ένα καλό τουρνουά. Είναι η πρώτη μου χρονιά ως προπονήτρια της γυναικείας ομάδας U21 και λατρεύω το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ, σε μία τόσο σπουδαία διοργάνωση. Στόχος μας είναι πάντοτε η νίκη. Να κερδίσουμε τους πάντες και τα πάντα. Πάντοτε έχουμε μεγάλους στόχους», ανέφερε αρχικά η Αμερικανίδα κι ακολούθως πρόσθεσε απαντώντας σε ερώτησή μας ποια είναι ο πιο δύσκολος ρόλος, αυτός της παίκτριας ή της προπονήτριας:
«Κάποια κομμάτια είναι εύκολα και κάποια σαφώς πιο δύσκολα. Σαφώς, όμως, είσαι λιγότερο νευρική ως παίκτρια».
Καταλήγοντας, αναφέρθηκε και στον πατέρα της και κατά πόσον ένιωθε βάρος στις πλάτες της, αφού έχει ένα όνομα «βαρύ» σαν ιστορία:
«Δεν ένιωθα καμία πίεση. Ο πατέρας μου πάντοτε μου έλεγε ότι κάνω καλή δουλειά. Ποτέ δεν με πίεσε. Όταν έπαιζα μιλούσε μόνο για μένα και ποτέ για εκείνον».
Ακολούθως, μιλήσαμε και με τον προπονητή των ΗΠΑ, τον Βραζιλιάνο Χοσέ Λοϊόλα, ο οποίος ως παίκτης επίσης είχε κατακτήσει μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μασσαλία το 1999, όπως και δύο χρόνια αργότερα στο Κλάγκενφουρτ (χρυσό και ασημένιο αντίστοιχα), ενώ μετράει έναν αριθμό νικών που τον κατατάσσει στους κορυφαίους όλων των εποχών, έχοντας κερδίσει τίτλους για οκτώ σερί χρόνια (από το 1995 μέχρι το 2002).
«Το τουρνουά είναι σπουδαίο μέχρι στιγμής. Υπάρχει καλή οργάνωση και το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ σε σχέση με την περσινή σεζόν. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Βόλεϊ έδωσε την
ευκαιρία να γίνονται πιο συχνά τέτοιες διοργανώσεις και ως εκ τούτου μέσα από τους αγώνες υπάρχει και μεγάλη βελτίωση, ενώ προσελκύει όλο και περισσότερους νέους παίκτες. Το επίπεδο των ανδρών έχει ανέβει τόσο πολύ σε σχέση με τους περσινούς αγώνες στην Κροατία, αφού το επίπεδο των φετινών προκριματικών αντιστοιχούσε με το επίπεδο των αγώνων της τελικής φάσης την περσινή χρονιά. Είναι πραγματικά ωραία στην Κύπρο. Ο κόσμος είναι πολύ φιλόξενος και γενικότερα όλα είναι πολύ καλά», ανέφερε αρχικά ο Λοϊόλα και στη συνέχεια μίλησε για τον ίδιο και πώς νιώθει πλέον από τη θέση του προπονητή:
«Θα έλεγα ότι μου πήρε αρκετό χρόνο να… αποβάλω τον παίκτη από μέσα μου και να συνειδητοποιήσω ότι πλέον είμαι προπονητής. Είμαι προπονητής εδώ και πέντε χρόνια, αλλά το τελευταίο διάστημα λειτουργώ ουσιαστικά όπως θα έπρεπε. Τώρα μπορώ να δω με… πιο καλό μάτι έναν αγώνα και να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι στο παιχνίδι. Η μεταφορά από παίκτης σε προπονητής δεν είναι εύκολη, όπως πιστεύει ο κόσμος. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Στόχος μου είναι να είμαι ο καλύτερος προπονητής, όπως ήμουν και ως παίκτης άλλωστε, αλλά υπάρχουν πάρα πολύ καλοί προπονητές εδώ στο τουρνουά. Παράλληλα, θέλω να υπάρχει ένα καλό σύστημα για την ομάδα και να μπορώ να… βγάζω καλύτερους παίκτες, αλλά και ανθρώπους. Με τη σειρά μου, εγώ πρέπει να κάνω τη δουλειά μου. Πάντοτε θέλω να κερδίζω, αν και η πραγματικότητα είναι πως δεν είναι πάντα απαραίτητο να κερδίζεις. Διαθέτουμε τρεις καλές ομάδες που συμμετέχουν στους νοκ-άουτ αγώνες. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι «σκληρό» και όλοι έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν. Σε αυτή την ηλικία τα πάντα μπορούν να συμβούν. Επιπλέον, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμάς, είναι ότι πλέον το άθλημα του Beach Volley έχει ενταχθεί στα κολλέγια και πλέον μπορεί κάποιος να επιλέξει εάν θέλει να είναι αθλητής του Beach Volley ή να παίζει στη σάλα. Αυτή η εξέλιξη ανεβάζει 100% το επίπεδο σε αυτές τις ηλικίες».
Όσον αφορά το πρώτο πράγμα που ζητάει από τους παίκτες του, τόνισε:
«Πρέπει να έχουν αντίληψη του χώρου και παράλληλα να γνωρίζουν πώς θα καρφώσουν, πώς θα πασάρουν, να βγάλουν άμυνες και να κάνουν μπλοκ. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουν τα βασικά στοιχεία του αθλήματος. Αυτό είναι το σημαντικότερο, αφού πρέπει να μπορείς να έχεις καλή υποδομή για να προχωρήσεις παραπέρα. Για μένα ο ιδανικός συνδυασμός της σχέσης που αναπτύσσεις με τους παίκτες είναι να είσαι και προπονητής και πατέρας και ψυχολόγος τους. Αυτό προσπαθώ να δουλέψω για να μπορέσω να ανεβάσω το επίπεδό τους. Δεν πρέπει να είσαι φίλος, αλλά να διαθέτεις αυτό το πακέτο. Να μπορέσω ως προπονητής να εκμεταλλευτώ τις ικανότητές του».