Η νέα μαέστρος του συλλόγου αναφέρθηκε στην μετακίνηση της στην Πελοποννησιακή πόλη, τη σχέση της με τον κόσμο αλλά και το πώς ξεκίνησε το βόλεϊ στο Βελιγράδι.
Που μεγάλωσες και πως ξεκίνησε η σχέση σου με το βόλεϊ;
«Μεγάλωσα στο Βελιγράδι. Ξεκίνησα το βόλλευ στα 11. Μου άρεσε να βλέπω αγώνες στην τηλεόραση, ειδικά την Εθνική Σερβίας. Έβρισκα φανταστική την ατμόσφαιρα, την ένταση, το ομαδικό πνεύμα και τις χαρούμενες στιγμές.
Ήθελα να παίξω κι εγώ, οπότε ζήτησα από τους γονείς μου να ξεκινήσω. Μετά από μια εβδομάδα λοιπόν, με έγραψαν σε ακαδημία και πήγα στην πρώτη μου προπόνηση. Κάθε φορά που γυρνούσα στο σπίτι από την προπόνηση, είχα ένα χαμόγελο.
Ο αδερφός μου το έβλεπε, ήθελε να παίξει κι αυτός και ξεκίνησε στην ιδία ακαδημία. Λεγόταν Volley star και η προπονήτριά μου Jelena, με βοήθησε πολύ. Μετά από λίγο καιρό οι προπονητές με έστειλαν σε αγωνιστικές ομάδες».
Ο αδερφός σου παίζει ακόμα βόλεϊ;
«Ο αδερφός μου είναι μικρός, 17 χρονών. Είναι πολύ καλός. Πρόσφατα κέρδισε με την εθνική Σερβίας το βαλκανικό πρωτάθλημα Παίδων. Ήταν MVP και καλύτερος πασαδόρος του τουρνουά.
Μιλάμε για το βόλεϊ, παίζουμε στην ιδία θέση, μοιραζόμαστε εμπειρίες και μαθαίνει ο ένας από τον άλλον γιατί είμαστε πολύ διαφορετικοί. Είναι πολύ ήρεμος κι εγώ το αντίθετο. Ξεκίνησε να παίζει εξαιτίας μου, όταν ήσασταν μικροί έκανε ό,τι η μεγάλη αδερφή… Είμαι πολύ υπερήφανη γι΄ αυτόν».
Πριν την ελληνική Volleyleague ποια ήταν η προηγουμένη εμπειρία σου;
«Η προηγουμένη ομάδα μου ήταν η Lescovac 98, στη Σερβία. Σε μια πόλη 4 ώρες μακριά από το Βελιγράδι. Έκανα φίλους εκεί, αλλά αν μιλήσουμε για τις συνθήκες και το επίπεδο, η εμπειρία μου δεν είναι τόσο θετική. Στο τέλος όμως κρατάμε πάντα τα καλά».
Ποιές είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από την Κόρινθο;
«Μου αρέσει η Κόρινθος. Δεν είναι μεγάλη, όλοι φαίνεται ότι γνωρίζονται μεταξύ τους, υπάρχει μια ζεστή ατμόσφαιρα. Έχω συνηθίσει τη μεγαλούπολη, που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι και είναι μια διαφορά που μου αρέσει πολύ.
Περπατάω δίπλα στη θάλασσα, κοιτάζω τα κύματα και καθαρίζει το μυαλό μου. Τα πρωινά πίνουμε καφέ στο BOX με τα κορίτσια από την ομάδα. Τελευταία με αναγνωρίζουν στο δρόμο και αυτό είναι κάτι νέο για εμένα.
Ο κόσμος ενδιαφέρεται για την ομάδα, ρωτούν για τα παιχνίδια και υπάρχει μια υποστήριξη που είναι σημαντική».
Η Ελλάδα δεν είναι πολύ μακρινή χώρα από τη Σερβία. Πώς ήταν η προσαρμογή σου;
«Περίμενα ότι θα είναι δύσκολα γιατί είναι η πρώτη φορά που παίζω σε ξένη χώρα και είμαι πολύ μικρή. Τελικά είναι πολύ ευκολότερο από ό,τι περίμενα.
Οι άνθρωποι της ομάδας έχουν κάνει τα πάντα για να αισθάνομαι πως είμαι στο σπίτι μου και πραγματικά είναι σαν να έχω κοντά την οικογένειά μου.
Η ομάδα είναι έτσι, σαν μια οικογένεια. Με φροντίζουν σαν να είμαι κόρη στις, όλα είναι εύκολα. Και με στις υπόλοιπες αθλήτριες γίναμε φίλες από την αρχή».
Η Σερβία με την Ελλάδα δεν είναι μακριά. Βρήκες στις διαφορές;
«Με περίμεναν αρκετές εκπλήξεις, στις θετικές. Δεν ήξερα ότι το κλίμα στις προπονήσεις θα ήταν τόσο ζεστό, δεν ήξερα ότι οι σχέσεις είναι τόσο καλές, ότι οι άνθρωποι θα με βοηθήσουν τόσο πολύ.
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι όπου και να πάω υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν ότι παίζω βόλεϊ εδώ. Στις προηγούμενες ομάδες μου δεν υπήρχε αυτό, και είναι κάτι πολύ καλό».
Ποια συμβουλή θα έδινες σε μια νεότερη αθλήτρια;
«Δεν είμαι αρκετά μεγάλη για να δίνω συμβουλές. Στα παιδιά που ξεκινούν τώρα θα έλεγα ότι πρέπει να ευχαριστηθούν κάθε στιγμή στις προπονήσεις, στις αγώνες, στις νίκες και στις ήττες. Όλα είναι μέρος του βόλεϊ. Είναι ένα μοναδικό άθλημα, πολύ απρόβλεπτο και δημιουργικό.
Ακούμε ότι μιλάς ήδη πολύ καλά ελληνικά και μάλιστα τραγουδάς κιόλας. Στις προπονήσεις δε χρειάζεσαι μετάφραση. Ήξερες ελληνικά πριν έρθεις, ή απλά μαθαίνεις γρήγορα;
«Α, χαίρομαι που το προσέξατε. Όταν ήρθα για προπονήσεις τον Ιούνιο και γνώρισα την ομάδα, δεν ήξερα ούτε λέξη. Όταν γύρισα σπίτι, ξεκίνησα να βλέπω ελληνική τηλεόραση που είναι πολύ δημοφιλής στη Σερβία. Είμαι τυχερή γιατί μαθαίνω γρήγορα ξένες γλώσσες. Σπουδάζω τουριστικές επιχειρήσεις, οπότε είναι σημαντικές. Ξέρω αγγλικά, γερμανικά και λίγα γαλλικά.
Θέλω να μάθω περισσότερα ελληνικά, αλλά είναι δύσκολα. Θα έπρεπε να ξεκινήσω μαθήματα. Για τα τραγούδια είναι αλήθεια. Πολλοί Σέρβοι τραγουδιστές παίρνουν ελληνικές μελωδίες και βάζουν σέρβικους στίχους. Οπότε ξέρω ήδη τη μελωδία και μαθαίνω εύκολα να τραγουδάω ελληνικά».
Μίνα, βλέπουμε πως είσαι πολύ δημοφιλής. Πολύ γρήγορα έχεις καταφέρει με την απόδοσή σου και με την προσωπικότητά σου, να γίνεις η αγαπημένη της κερκίδας. Ακούσαμε μέχρι και Σερβική μουσική να παίζεται στο γηπεδο. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
«Είμαι πολύ χαρούμενη, είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και αυτό είναι ένα κίνητρο να γίνω ακόμη καλύτερη σαν αθλήτρια και σαν άνθρωπος.
Τώρα για τα σερβικά τραγούδια στην προθέρμανση, τι να πω. Ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη. Αισθάνθηκα ότι είμαι στην πατρίδα μου, ο DJ μας είναι φοβερός».
Παίξατε ήδη το πρώτο παιχνίδι εντός έδρας. Πως σου φαίνεται το κλειστό γυμναστήριο και η ατμόσφαιρα? Σου αρέσει που ο κόσμος είναι τόσο κοντά;
«Ναι πριν λίγες ημέρες είχαμε το πρώτο παιχνίδι. Ήρθε πολύς κόσμος να μας δει και προσωπικά με βοήθησε πολύ και σίγουρα όλη την ομάδα. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι ήταν σαν να υπάρχει μια ακόμα παίχτρια στο παρκέ.
Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι ο κόσμος νοιάζεται για το βόλεϊ και για την πόλη. Είναι πολύ ωραία εικόνα και χαίρομαι που την έχουμε εδώ».
Που μεγάλωσες και πως ξεκίνησε η σχέση σου με το βόλεϊ;
«Μεγάλωσα στο Βελιγράδι. Ξεκίνησα το βόλλευ στα 11. Μου άρεσε να βλέπω αγώνες στην τηλεόραση, ειδικά την Εθνική Σερβίας. Έβρισκα φανταστική την ατμόσφαιρα, την ένταση, το ομαδικό πνεύμα και τις χαρούμενες στιγμές.
Ήθελα να παίξω κι εγώ, οπότε ζήτησα από τους γονείς μου να ξεκινήσω. Μετά από μια εβδομάδα λοιπόν, με έγραψαν σε ακαδημία και πήγα στην πρώτη μου προπόνηση. Κάθε φορά που γυρνούσα στο σπίτι από την προπόνηση, είχα ένα χαμόγελο.
Ο αδερφός μου το έβλεπε, ήθελε να παίξει κι αυτός και ξεκίνησε στην ιδία ακαδημία. Λεγόταν Volley star και η προπονήτριά μου Jelena, με βοήθησε πολύ. Μετά από λίγο καιρό οι προπονητές με έστειλαν σε αγωνιστικές ομάδες».
Ο αδερφός σου παίζει ακόμα βόλεϊ;
«Ο αδερφός μου είναι μικρός, 17 χρονών. Είναι πολύ καλός. Πρόσφατα κέρδισε με την εθνική Σερβίας το βαλκανικό πρωτάθλημα Παίδων. Ήταν MVP και καλύτερος πασαδόρος του τουρνουά.
Μιλάμε για το βόλεϊ, παίζουμε στην ιδία θέση, μοιραζόμαστε εμπειρίες και μαθαίνει ο ένας από τον άλλον γιατί είμαστε πολύ διαφορετικοί. Είναι πολύ ήρεμος κι εγώ το αντίθετο. Ξεκίνησε να παίζει εξαιτίας μου, όταν ήσασταν μικροί έκανε ό,τι η μεγάλη αδερφή… Είμαι πολύ υπερήφανη γι΄ αυτόν».
Πριν την ελληνική Volleyleague ποια ήταν η προηγουμένη εμπειρία σου;
«Η προηγουμένη ομάδα μου ήταν η Lescovac 98, στη Σερβία. Σε μια πόλη 4 ώρες μακριά από το Βελιγράδι. Έκανα φίλους εκεί, αλλά αν μιλήσουμε για τις συνθήκες και το επίπεδο, η εμπειρία μου δεν είναι τόσο θετική. Στο τέλος όμως κρατάμε πάντα τα καλά».
Ποιές είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από την Κόρινθο;
«Μου αρέσει η Κόρινθος. Δεν είναι μεγάλη, όλοι φαίνεται ότι γνωρίζονται μεταξύ τους, υπάρχει μια ζεστή ατμόσφαιρα. Έχω συνηθίσει τη μεγαλούπολη, που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι και είναι μια διαφορά που μου αρέσει πολύ.
Περπατάω δίπλα στη θάλασσα, κοιτάζω τα κύματα και καθαρίζει το μυαλό μου. Τα πρωινά πίνουμε καφέ στο BOX με τα κορίτσια από την ομάδα. Τελευταία με αναγνωρίζουν στο δρόμο και αυτό είναι κάτι νέο για εμένα.
Ο κόσμος ενδιαφέρεται για την ομάδα, ρωτούν για τα παιχνίδια και υπάρχει μια υποστήριξη που είναι σημαντική».
Η Ελλάδα δεν είναι πολύ μακρινή χώρα από τη Σερβία. Πώς ήταν η προσαρμογή σου;
«Περίμενα ότι θα είναι δύσκολα γιατί είναι η πρώτη φορά που παίζω σε ξένη χώρα και είμαι πολύ μικρή. Τελικά είναι πολύ ευκολότερο από ό,τι περίμενα.
Οι άνθρωποι της ομάδας έχουν κάνει τα πάντα για να αισθάνομαι πως είμαι στο σπίτι μου και πραγματικά είναι σαν να έχω κοντά την οικογένειά μου.
Η ομάδα είναι έτσι, σαν μια οικογένεια. Με φροντίζουν σαν να είμαι κόρη στις, όλα είναι εύκολα. Και με στις υπόλοιπες αθλήτριες γίναμε φίλες από την αρχή».
Η Σερβία με την Ελλάδα δεν είναι μακριά. Βρήκες στις διαφορές;
«Με περίμεναν αρκετές εκπλήξεις, στις θετικές. Δεν ήξερα ότι το κλίμα στις προπονήσεις θα ήταν τόσο ζεστό, δεν ήξερα ότι οι σχέσεις είναι τόσο καλές, ότι οι άνθρωποι θα με βοηθήσουν τόσο πολύ.
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι όπου και να πάω υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν ότι παίζω βόλεϊ εδώ. Στις προηγούμενες ομάδες μου δεν υπήρχε αυτό, και είναι κάτι πολύ καλό».
Ποια συμβουλή θα έδινες σε μια νεότερη αθλήτρια;
«Δεν είμαι αρκετά μεγάλη για να δίνω συμβουλές. Στα παιδιά που ξεκινούν τώρα θα έλεγα ότι πρέπει να ευχαριστηθούν κάθε στιγμή στις προπονήσεις, στις αγώνες, στις νίκες και στις ήττες. Όλα είναι μέρος του βόλεϊ. Είναι ένα μοναδικό άθλημα, πολύ απρόβλεπτο και δημιουργικό.
Ακούμε ότι μιλάς ήδη πολύ καλά ελληνικά και μάλιστα τραγουδάς κιόλας. Στις προπονήσεις δε χρειάζεσαι μετάφραση. Ήξερες ελληνικά πριν έρθεις, ή απλά μαθαίνεις γρήγορα;
«Α, χαίρομαι που το προσέξατε. Όταν ήρθα για προπονήσεις τον Ιούνιο και γνώρισα την ομάδα, δεν ήξερα ούτε λέξη. Όταν γύρισα σπίτι, ξεκίνησα να βλέπω ελληνική τηλεόραση που είναι πολύ δημοφιλής στη Σερβία. Είμαι τυχερή γιατί μαθαίνω γρήγορα ξένες γλώσσες. Σπουδάζω τουριστικές επιχειρήσεις, οπότε είναι σημαντικές. Ξέρω αγγλικά, γερμανικά και λίγα γαλλικά.
Θέλω να μάθω περισσότερα ελληνικά, αλλά είναι δύσκολα. Θα έπρεπε να ξεκινήσω μαθήματα. Για τα τραγούδια είναι αλήθεια. Πολλοί Σέρβοι τραγουδιστές παίρνουν ελληνικές μελωδίες και βάζουν σέρβικους στίχους. Οπότε ξέρω ήδη τη μελωδία και μαθαίνω εύκολα να τραγουδάω ελληνικά».
Μίνα, βλέπουμε πως είσαι πολύ δημοφιλής. Πολύ γρήγορα έχεις καταφέρει με την απόδοσή σου και με την προσωπικότητά σου, να γίνεις η αγαπημένη της κερκίδας. Ακούσαμε μέχρι και Σερβική μουσική να παίζεται στο γηπεδο. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
«Είμαι πολύ χαρούμενη, είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και αυτό είναι ένα κίνητρο να γίνω ακόμη καλύτερη σαν αθλήτρια και σαν άνθρωπος.
Τώρα για τα σερβικά τραγούδια στην προθέρμανση, τι να πω. Ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη. Αισθάνθηκα ότι είμαι στην πατρίδα μου, ο DJ μας είναι φοβερός».
Παίξατε ήδη το πρώτο παιχνίδι εντός έδρας. Πως σου φαίνεται το κλειστό γυμναστήριο και η ατμόσφαιρα? Σου αρέσει που ο κόσμος είναι τόσο κοντά;
«Ναι πριν λίγες ημέρες είχαμε το πρώτο παιχνίδι. Ήρθε πολύς κόσμος να μας δει και προσωπικά με βοήθησε πολύ και σίγουρα όλη την ομάδα. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι ήταν σαν να υπάρχει μια ακόμα παίχτρια στο παρκέ.
Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι ο κόσμος νοιάζεται για το βόλεϊ και για την πόλη. Είναι πολύ ωραία εικόνα και χαίρομαι που την έχουμε εδώ».