«Οι ευχαριστίες προς την πόλη και τις τοπικές είναι ουσίας και όχι τύποις. Η Λαμία είναι μια πόλη που ασχολιόταν με το βόλεϊ την εποχή που δεν το ήξερε η υπόλοιπη Ελλάδα, από την εποχή του παλιού κλειστού στο γυμνάσιο κι έχει δώσει αθλητές, προπονητές, ομάδες κι είμαι σίγουρος ότι θα δώσει και στο μέλλον γιατί το κάνει καλά και το αγαπάει.
Θέλω να συνεχίσω αυτό που ανέφερε προηγουμένως η κυρία Αργύρη. Εδώ κάνουμε πράγματα τα οποία πριν λίγα χρόνια φάνταζαν σχεδόν αυτονόητα. Η κοινωνία μας μαστίζεται από οικονομική και κατά συνέπεια κι από κοινωνική κρίση. Οι κανόνες των συνθηκών κάτω από τις οποίες ζούμε διαφοροποιούνται διαρκώς κι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε μια σχεδόν αυτοματοποιημένη προσαρμογή σε κάθε καινούργια αλλαγή.
Τι ήταν όμως αυτονόητο πριν από λίγα χρόνια; Το να συμμετέχουμε στις διοργανώσεις γιατί όπ ως συνηθίζω να λέω ο ελληνικής αθλητισμός ήταν βασισμένος στον ‘όλα τα θέλω’ και στον ‘όλα τα δίνω’. Το κράτος έδινε αβέρτα λεφτά καθώς υπήρχε ένας μηχανισμός που ξόδευε χρήματα κατά συρροή. Το κράτος ‘αβερταδίνος’ ήθελε να μαζεύει διακρίσεις κι αυτό φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται αυτονόητο. Αυτονόητο από την άλλη μεριά είναι να διοργανώνουμε αγώνες σε διάφορες πόλεις της χώρας, οι οποίες χρηματοδοτούνται από το ίδιο κράτος ‘αβερταδίνο’. Αυτονόητο είναι να έχουμε πλήρεις ομάδες. Δηλαδή οι καλύτεροι έλληνες αθλητές των εποχών, επιχορηγούμενοι από τον ‘αβερταδίνο’ να δίνουν το παρών. Αυτονόητο επίσης ήταν να έχουμε πλήρη προπονητικά επιτελεία και πλήρη ιατρική υποστήριξη.
Αυτό το αυτονόητο έχει πάψει να υπάρχει και θα έλεγα ότι εμείς είμαστε εδώ ως υπερασπιστές της καλής πλευράς του αυτονόητου. Δηλαδή ότι πρέπει να συμμετέχουμε για να εκπροσωπείται η χώρα, ότι πρέπει να διοργανώνουμε αγώνες ώστε ο αθλητισμός να έχει πρόσβαση στην κοινωνία, ότι πρέπει να έχουμε πλήρεις ομάδες για να τιμούμε τους αθλητές μας που θέλουν να αγωνίζονται σε αυτές, ότι θα πρέπει να έχουμε πλήρη ιατρικά και προπονητικά επιτελεία για να τιμούμε την επιστημονική τάξη της χώρας που ασχολείται με αυτό το αντικείμενο. Νομίζω ότι όλοι εμείς εδώ πέρα είμαστε υπερασπιστές του αυτονόητου που χάθηκε και ψάχνουνε να ξαναβρούμε. Κι αυτή είναι η προσφορά μας στην πατρίδα μας. Δεν είναι μόνο οι νίκες, αλλά το ότι υπάρχουμε, διοργανώνουμε αγώνες και εκπροσωπούμαστε επάξια την πατρίδα μας είναι πολύ σημαντικό. Γιατί αντίστοιχες κρίσεις σε άλλες χώρες σήμαναν πραγματική καταβαράθρωση του αθλητισμού όπως συνέβη για παράδειγμα στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες την περίοδο 1989-1995 ή οι χώρες που άλλαξαν έντονα πολιτικό καθεστώς.
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι η Λευκορωσία είναι μια πολύ καλή ομάδα η οποία έχει εξασφαλίσει την συμμετοχή της στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Είναι μια εξαιρετική ομάδα την οποία θεωρώ καλύτερη από Κροατία, Ρουμανία και ίδιου επιπέδου με την Τουρκία, αλλά είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών και ουδέποτε έπαιξε πλήρης. Εμείς πρέπει να δούμε τον κάθε αγώνα ξεχωριστά ως απόλυτο κίνητρο απόδοσης. Να μην βλέπουμε την νίκη, αλλά με ποιο μηχανισμό θα φτάσουμε στη νίκη.
Θέλουμε τον κόσμο να έρθει στο γήπεδο και για την δροσιά, αλλά και γιατί θα δει ένα ωραίο άθλημα, υψηλού επιπέδου από τέσσερις ομάδες που δεν έχει την ευκαιρία να τις βλέπει συχνά κι αυτό γιατί η αντιμετώπιση που έχει πολλές φορές το άθλημα (και με δική μας ευθύνη) από τα ΜΜΕ είναι χαμηλότερη από την πρόσβαση που έχει το άθλημα στην κοινωνία».
Μενέλαος Κοκκινάκης (αρχηγός Εθνικής Ανδρών): «Θέλουμε κι εμείς από την πλευρά μας να ευχαριστήσουμε την Λαμία για την φιλοξενία που μας προσφέρουν. Εμείς από την αρχή της φετινής προσπάθειας έχουμε κάνει μια καλή πορεία, η οποία έχει διάρκεια, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο να το πετυχαίνει ένα σύνολο παικτών της δική μας ηλικίας γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μια νεανική ομάδα. Αυτό κρατάμε και κάθε εβδομάδα προσπαθούμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα και να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Θέλουμε τον κόσμο στο γήπεδο, θέλουμε το χειροκρότημα του για να μας βοηθήσει στην προσπάθεια μας να πάρουμε τις δύο νίκες που θα μας οδηγήσουν στο Final 4».