Πως αλλιώς να περιγράψεις το συναίσθημα του να προσπαθείς να «κατεβάσεις» πειρατική εικόνα στο διαδίκτυο για να δεις λίγες στιγμές από τον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος βόλεϊ ανδρών στη χώρα που πριν από δέκα χρόνια διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και που υποτίθεται πως το βόλεϊ είναι το τρίτο σε δημοτικότητα άθλημα;
Πως να χαρακτηρίσεις το γεγονός πως αθλητές, παράγοντες, διαιτητές του υπηρετούν το ελληνικό βόλεϊ δεν γνώριζαν καν πως γίνεται παγκόσμιο πρωτάθλημα;
Βέβαια, όσοι έχουν μάθει να ζουν στην... πειρατεία, να αντέχουν την απόρριψη της μάζας, της καφρίλας και κυρίως την δημοσιογραφικής «ελίτ» του τόπου μπορούν και να αντέξουν όλες τις κακουχίες, να επιλέξουν τις καλύτερες στιγμές απ΄ όλες τις κορυφαίες στιγμές των σπορ και να απολαύσουν θέαμα.
Διαβάστε το υπόλοιπο ΕΔΩ