Ο Κυριακίδης έμεινε εκτός Δ.Σ. στις τελευταίες εκλογές της ΕΟΠΕ μετά από συνδυασμό από καραμπόλες και συγκυρίες, γεγονός που στεναχώρησε όχι μόνο τον ίδιο αλλά και όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά.
Ωστόσο, η διοίκηση της ΕΟΠΕ θέλοντας να κάνει μία νέα αρχή και κυρίως να αναγνωρίσει την τεράστια προσφορά του Αγγελου Κυριακίδη τον τίμησε για την προσφορά του στο άθλημα. Ο Κυριακίδης παραδέχτηκε πως δεν περίμενε αυτή τη βράβευση στο φάιναλ-4 που έγινε στη Γλυφάδα δια χειρός του προέδρου Γιώργου Καραμπέτσου και της Έφης Χρόνη και σε ένα συγκινητικό ποστ που έγραψε ανέφερε:
Σε όλη μου τη ζωή το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός με συνόδευαν είτε όταν ήθελα να διασκεδάσω τους άλλους, είτε για να ξεπεράσω τα προβλήματα μου… Ποτέ όμως δεν πίστευα ότι θα μου την “φύλαγαν” και θα με τιμούσαν για τα 44 χρόνια αγάπης και πάθους μου για το Ανδρικό Βόλεϊ την ημέρα της … Πρωταπριλιάς !
Είναι απίστευτο πως μια απόφαση της στιγμής μπορεί να σου καθορίσει και να σου χαράξει τη πορεία της ζωής σου!
Όλα ξεκίνησαν κάποτε πίσω στη μακρινή 10ετία του 1970 όταν ο συμμαθητής μου στο 8ο Γυμνάσιο, συγκάτοικος στο θρανίο και φίλος Σταμάτης Μερσιάδης (τώρα μέλος του ΔΣ των Αμαζόνων) μου πρότεινε να τον ακολουθήσω για παρέα και να πάω μαζί του στον Άγιο Κοσμά που είχε ο Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος Αιγυπτιωτών τις εγκαταστάσεις του στην παραλία. Εκεί γνώρισα το βόλεϊ που έπαιζε όλη η παλιοπαρέα σε αυτοσχέδιο ανοιχτό γηπεδάκι και μεταξύ αυτών ήταν και ο αείμνηστος παίκτης του Παναθηναϊκού Νίκος Αστράς.
Αυτό ήταν! Κόλλησα και εγώ μαζί τους και λόγω της φιλίας μας με τον Νίκο δεν άφησα ποτέ αγώνα που να γινόταν στο κλειστό του Σπόρτιγκ, είτε Εθνικής Ομάδας είτε ντέρμπυ του ΠΑΟ, που να μην παρακολουθήσω…
.Όταν έφυγα για σπουδές στο Sunderland της Αγγλίας, βρέθηκα σε αθλητικό παράδεισο αφού τότε όλοι οι φοιτητές ήταν απαραίτητο να κάνουν κάποιο σπορ (Ελλάδα ακούς (;) και μιλάμε για το 1976…).
Φυσικά έχοντας εικόνες από το άθλημα μας διάλεξα το βόλεϊ που έκαναν προπονήσεις σε γήπεδο θερμαινόμενο με παρκέ.
Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα και τη θητεία μου στο Ναυτικό έψαχνα στα βόρεια προάστεια που είχα μετακομίσει μια ομάδα να συνεχίσω το χόμπι μου. Λίγους μήνες πριν είχε ιδρυθεί η ομάδα βόλεϊ του ΠΑΝΕΡΥΘΡΑΪΚΟΥ, εντάχθηκα σε αυτήν και γνώρισα τους αδελφούς Μιχάλη και Νίκο Χατζηπέρρο, μετά από ένα πέρασμα από το Α.Ο Πολιτείας (1983-88), επέστρεψα το 1988 για να ενώσω τις δυνάμεις μου και τη τρέλα μου με τον αείμνηστο Στέλιο Καλαϊτζή και τους αφους Χατζηπέρρους και εκεί ξεκίνησαν όλα !
Είναι πολύ σημαντικό να σε επιβραβεύουν και να αναγνωρίζουν την προσφορά σου όσο ακόμα είσαι ενεργός … και όχι να παρακολουθείς τη διαδικασία από το “περιθώριο” ή από “ψηλά” … 1988-2022 …34 χρόνια χωράνε στη καρδιά μου αλλά όχι στο μυαλό μου… πότε πέρασαν τόσα χρόνια, πότε πρόλαβα και έζησα όλα αυτά ?
- 1988-1994 Προπονητής στα τμήματα υποδομής με σημαντικές επιτυχίες αφού κατά την περίοδο εκείνη η ομάδα κατάκτησε, την αγωνιστική χρονιά 1989-90 τη 2η Πανελλήνια θέση με την Παιδική ομάδα και το 1990-91 & 1991-92 τη 4η Πανελλήνια θέση με την Εφηβική ομάδα. Το 1991 αναλαμβάνω προπονητής και της Ανδρικής ομάδας την οποία οδήγησα την ίδια χρονιά, για πρώτη φορά, σε εθνική κατηγορία (Γ΄Εθνική), στην Ανδρική ομάδα παρέμεινα μέχρι το 1994.
- 2001-2010 μέλος στο Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης, πάντα μέλος της Επιτροπής Ανάπτυξής και Γεν. Γραμματέας τη διετία 2008-10.
- 2003-2004 Διευθυντής Τεχνικών Λειτουργιών στην Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων “ΑΘΗΝΑ 2004” στο άθλημα της πετοσφαίρισης.
- 2008-2012 αναπληρωματικός εκπρόσωπος της Ε.Ο.ΠΕ στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή
- 2009-2015 μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Καταπολέμησης Ντόπιγκ (ΕΣΚΑΝ)
- 2015 εθελοντής στην διοργάνωση των 1ων Πανευρωπαϊκών αγώνων στο Baku, στο άθλημα του βόλεϊ.
- 2016-2021 συμμετείχα για 4η φορά στο ΔΣ της Ε.Ο.ΠΕ στη θέση του Ειδικού Γραμματέα και υπεύθυνου Ανάπτυξης.
Ευχαριστώ θερμά όσους συνέβαλλαν να με τιμήσουν στο χθεσινό Τελικό Κυπέλλου 2022 !
Αυτά … to be continued !