Ο 27χρονος Ολλανδός ακραίος μίλησε αποκλειστικά στη «Μ» αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής του στο ελληνικό Πρωτάθλημα, δίνοντας προτεραιότητα στον Δικέφαλο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΔΗΜΟΥ
-Έχοντας περάσει δέκα μήνες στον ΠΑΟΚ ποιες είναι οι σκέψεις σου;
«Για μένα είναι σημαντικό ολοκληρώνοντας μια σεζόν να νιώθω ότι έχω βελτιωθεί σαν αθλητής. Και φέτος το νιώθω αυτό παρά το ότι χάσαμε στους τελικούς. Κρατάω τα θετικά από αυτή τη συνεργασία και αισθάνομαι ότι φεύγω καλύτερος αθλητής. Μετά το πέρασμα μου από την Τουρκία , το όνειρο μου ήταν να παίξω σε ένα μεγάλο γήπεδο, σε μια μεγάλη πόλη με ζεστό καιρό. Για αυτούς τους λόγους ήρθα στην ΠΑΟΚ. Φεύγοντας κρατάω μόνο τα καλά πράγματα , για την πόλη, τον σύλλογο και τους οπαδούς του. Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου έδωσε ο ΠΑΟΚ, και την υποστήριξη που είχα από κάποιους ανθρώπους και τους οπαδούς της ομάδας. Ο ΠΑΟΚ λειτουργεί σαν μια οικογένεια. Εύχομαι μόνο, όχι για μένα αλλά για οποιονδήποτε άλλο παίκτη έρθει στο μέλλον, να τον βοήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Γιατί για μένα υπήρχαν αμφιβολίες από την αρχή».
-Τελικά ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από τον ΠΑΟΚ και πήρε το πρωτάθλημα;
«Στα χαρτιά ο Ολυμπιακός ήταν φαβορί και μακριά από εμάς. Και αν συγκρίνουμε τους μισθούς των παικτών και το μπάτζετ ο Ολυμπιακός ήταν αναγκασμένος να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Όσο προχωρούσε όμως η σεζόν οι ισορροπίες άλλαξαν. Γιατί ο Ολυμπιακός είχε μια μεγάλη σεζόν με περισσότερες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και στο τέλος ήταν πιο κουρασμένος. Στο Κύπελλο μας δόθηκε μια μεγάλη ευκαιρία και την εκμεταλλευτήκαμε. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε και στο πρωτάθλημα. Πραγματικά στον πρώτο τελικό ένιωθα ότι θα κερδίζαμε 1-3. Στο πρώτο σετ οι αντίπαλοι έπαιξαν πολύ δυνατά και μας αιφνιδίασαν αλλά στην συνέχεια έδειξαν ότι είχαν προβλήματα. Έχασαν την επαφή με το ματς. Δεν ξέρω αν αλλάξαμε εμείς το παιχνίδι ,αλλά άρχισαν να δυσκολεύονται. Ωστόσο για μένα αυτό ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι γιατί έμπαινα για δέκα πόντους και μετά έβγαινα. Δεν είμαι ο παίκτης που τον βάζεις από τον πάγκο και θα είναι πάντα καλός. Πολλές φορές είχα εξηγήσει στον Ρίτσι ότι αν θέλει να είμαι αποτελεσματικός θα πρέπει να με βάζει από την αρχή για να βρίσκω ρυθμό. Μπορεί στην αρχή να ξεκινούσα για παράδειγμα με ¼ επιθέσεις αλλά σταδιακά ανέβαζα ρυθμό και μπορεί να είχα 5/5. Ειδικά στον πρώτο τελικό αισθανόμουν ότι ο προπονητής μου περίμενε πότε θα κάνω ένα λάθος για να με βγάλει».
-Για τη μη χρησιμοποίηση του στον δεύτερο τελικό όπου ο ΠΑΟΚ έχασε με 3-0 και πως αισθάνθηκε ο Ραμόν Μαρτίνεθ Γκιον τόνισε:
«Αισθάνθηκα πολύ άσχημα ειδικά όταν χάναμε 2-0 σετ και δεν μ’ έβαλε ούτε για ένα πόντο. Είναι σαν βλέπεις έναν άνθρωπο για τον οποίο ενδιαφέρεσαι να πεθαίνει , ή να πνίγεται μπροστά σου και ενώ μπορείς να τον βοηθήσεις να παρακολουθείς απλά το θάνατο του. Εγώ υπέγραψα στον ΠΑΟΚ για να παίζω σε αυτά τα παιχνίδια. Ανυπομονούσα να παίξω σε αυτούς τους τελικούς. Είχα δει όλα τα βίντεο από τα προηγούμενα χρόνια. Δεν πήρα την ευκαιρία να παίξω φέτος , ποιος ξέρει ίσως παίξω του χρόνου ή κάποια άλλη στιγμή».
-Σε ρωτούσε ο κόσμος γιατί δεν έπαιξες στους δύο τελικούς:
«Τα μηνύματα ερχόταν και από πριν από τους φίλους του ΠΑΟΚ, και τους εξηγούσα ότι ο προπονητής αποφασίζει για το ποιος παίκτης πρέπει να παίζει και ποιος όχι και η απόφαση του είναι σεβαστή. Ωστόσο, αυτά τα μηνύματα μου έδιναν δύναμη γιατί τελικά δεν ήμουν ο μόνος που είχα την απορία. Την είχαν και άλλοι. Ένιωθα ότι δεν ήμουν μόνος σε αυτό».
-Τι ακριβώς έγινε μετά τον δεύτερο τελικό; Ζήτησες να φύγεις;
«Πριν από τα πλέι οφ επιλέχτηκα για τα δοκιμαστικά της Κορέας και ενημέρωσα τον ατζέντη μου να μου κλείσει όσο το δυνατό πιο αργά εισιτήρια ,μήπως και προλάβαινα. Μίλησα και με τον κ.Τσαλόπουλο και μου είπε ότι θα προσπαθούσε ανάλογα με το πως θα πήγαιναν τα παιχνίδια των ημιτελικών οι τελικοί να γίνουν νωρίτερα. Ωστόσο, από το πρώτο παιχνίδι κατάλαβα ότι αυτό δεν θα γινόταν. Στο δεύτερο τελικό όταν είδα ότι χάναμε με 2-0 και ο προπονητής μου δεν υπολόγιζε άρχισα να σκέφτομαι το μέλλον μου. Δεν ήθελα αυτός ο άνθρωπος να μου στερήσει και ένα μελλοντικό συμβόλαιο. Για αυτό και ζήτησα συνάντηση με τον κ.Τσαλόπουλο και τον ρώτησα αν μπορούσα να φύγω μιας και δεν με υπολογίζει ο προπονητής. Δεν περίμενα φυσικά ότι θα μ΄ αφήσουν από τον ΠΑΟΚ αλλά ήθελα να κάνω την ερώτηση για να μη το μετανιώνω στη συνέχεια που δεν έκανα την ερώτηση. Φυσικά παρά και το γεγονός ότι έμεινα ο Ρίτσι μ΄έβαλε για έναν πόντο στον τρίτο τελικό. Όχι ότι περίμενα να με χρησιμοποιήσει. Δεν με ήθελε εξαρχής στην ομάδα».
-Πιστεύεις ότι αν θα έπαιζες θα ήταν διαφορετικά πράγματα στους τελικούς για τον ΠΑΟΚ;
«Είναι εύκολο να μιλάς μετά. Ακόμα και μένα μέσα μπορεί να χάναμε .Ούτε επίσης λέω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης. Αυτό που φαίνεται όμως είναι ότι στο κύπελλο που έπαιξα κερδίσαμε , στον πρώτο τελικό που έπαιξα το ματς πήγε στο τάι μπρέικ ενώ στα άλλα δύο που δεν έπαιξα τα χάσαμε με 3-0. Δεν είναι μόνο πόσες μπάλες σκοράρεις. Αλλά και πόσες μπάλες σπας στο μπλοκ, οι άμυνες που βγάζεις για να σκοράρουν οι συμπαίκτες σου».
-Με τον Ρίτσι κάνατε οι δυο σας κάποια κουβέντα;
«Είχα μια τελευταία συζήτηση μαζί του μετά και την ήττα από Παναθηναϊκό. Είχαμε όμως πρόβλημα επικοινωνίας. Τα αγγλικά του δεν ήταν και πολύ καλά. Του έλεγα κάτι και καταλάβαινε κάτι άλλο. Ήμασταν δύο άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις και οι δύο ξεροκέφαλοι. Για αυτό μετά και από εκείνη τη συνάντηση άρχισα να παίζω περισσότερο για τον εαυτό μου».
-Οι σχέσεις σου με τη διοίκηση πως ήταν;
«Φυσιολογικές. Αισθάνομαι πως οι περισσότεροι άνθρωποι στη διοίκηση δεν έπαιξαν βόλεϊ σε υψηλό επίπεδο για να καταλάβουν τις προσδοκίες ενός αθλητή. Είναι επιχειρηματίες. Ο καλύτερος φίλος που έκανα στον ΠΑΟΚ ήταν ο Νότης Λίτσας. Εάν δεν ήταν σε κάποια προπόνηση θα μου έκανε εντύπωση. Υπήρχε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Είναι ένας θρύλος. Προσπάθησε να με βελτιώσει σαν αθλητή. Έμαθα πολλά πράγματα από τον κ.Λίτσα και τον σέβομαι απεριόριστα».
-Πήγες όμως τελικά στη Μόντσα που έγιναν τα δοκιμαστικά για τη Κορέα;
«Συμμετείχα την τελευταία ημέρα στα δοκιμαστικά αλλά με μία ημέρα δεν κλείνεις συμβόλαιο. Απλά έκανα πολύ καλές γνωριμίες. Βέβαια μετά σε έναν καφέ που ήμασταν με άλλους αθλητές που παίζουν στην Κορέα έμαθα ότι ναι μεν τα λεφτά είναι πολλά 300.000ευρώ , συν μπόνους σε κάθε παιχνίδι αλλά όλη την ημέρα κάνεις προπόνηση. Στην Κορέα προτιμούν το θεαματικό βόλεϊ με δυνατές επιθέσεις και ψηλές μπάλες ενώ εγώ προτιμώ να παίζω πιο έξυπνα με γρήγορες μπάλες».
-Στην περίπτωση που θα είχες μία πρόταση από την Ελλάδα για την επόμενη χρονιά θα επέστρεφες;
«Αν θα επέστρεφα στην Ελλάδα θα ήθελα να παίξω για τον ΠΑΟΚ. Στην αρχή ήταν δύσκολα να ξεκινάω από την αρχή, να πηγαίνω κάθε φορά σε μία νέα χώρα, με μία νέα γλώσσα και να γνωρίζω νέους ανθρώπους. Τώρα μπορώ να πω ότι διασκέδασα το χρόνο μου εδώ. Γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από πλευράς μου να συνεχίσω να παίζω στην Ελλάδα, αλλά η προτεραιότητα μου θα ήταν να παίξω στον ΠΑΟΚ».
-Μέσα στην ομάδα είχες φίλους;
«Φυσικά. Βέβαια σε μια ομάδα που έχει 14 παίκτες είναι αδύνατο να έχεις καλή σχέση με όλους. Πάντα προσπαθώ να βρίσκω τους αθλητές με τα ίδια ενδιαφέροντα. ΄Έτσι και τώρα υπήρχε ένα γκρουπ 6-7 ατόμων που έκανα παρέα όπως για παράδειγμα ο Πελεκούδας, , ο Κωνσταντινίδης, ο Παπαδημητρίου, ο Σωτηρίου ο Σακκόγλου , Στίγγας ήταν εξαιρετικά παιδιά . Στην αρχή ήμουν δεμένος πολύ και με τον Παπαγγελόπουλο που έφυγε. Έτσι όταν ήρθε ο Στίγγας ήμουν αρνητικός αρχικά μαζί του αλλά μετά μου έκλεψε τη καρδιά. Με κάποιους δεν είμασταν κοντά. Αλλά δεν είχαμε προβλήματα. Τους αγνοούσα και με αγνοούσαν». Ερωτηθείς για το ποιον επιλέγει μεταξύ Ελγκέτα ή Ρίτσι, ο Ολλανδός ακραίος ήταν κατηγορηματικός : «Ελγκέτα σίγουρα. Έκλαψα όταν έφυγε. Προσωπικά ο Ελγκέτα μου έδειχνε ότι με εμπιστεύεται και ότι είχε διάθεση να δουλέψει μαζί μου για να με βελτιώσει. Ήθελε να παίρνει το καλύτερο από τους παίκτες, Αυτό μου έλειψε από τον Ρίτσι. Η διαφορά ανάμεσα στους δύο ήταν στις προπονήσεις. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες είχαν πρόβλημα με τον Ελγκέτα. Νομίζω ότι είχαν υψηλές προσδοκίες και περιμέναν περισσότερα από τον Ελγκέτα. Ήξερα ότι κάποιοι από τους συμπαίκτες μου δεν τον ήθελαν αλλά δεν περίμενα να φύγει τόσο νωρίς. Ο Ελγκέτα ξεκίνησε πολύ δυνατά στην προετοιμασία και πίεζε τους αθλητές και αυτό δεν άρεσε ειδικά στους μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες. Αντίθετα ο Ρίτσι τους έδινε περισσότερη ελευθερία όχι μόνο στις προπονήσεις αλλά και γενικά. Κάποιοι παίκτες, κυρίως αυτοί που ήταν χρόνια στην ομάδα προσπαθούσαν εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι να δείξουν ότι είναι σημαντικοί για τον σύλλογο. Ο Ελγκέτα ήταν ένας νέος προπονητής με μία άλλη φιλοσοφία, ενώ ο Ρίτσι είχε τη δική του φιλοσοφία για το βόλεϊ που ίσχυε πριν από 20 χρόνια, δεν άκουγε κανέναν».
-Αν έμενε ο Ρίτσι θα ήθελες να μείνεις;
«Όχι. Θέλω έναν προπονητή που να με θέλει και να με εμπιστεύεται».
-Έχεις αποφασίσει για το μέλλον σου; Όχι ακόμα. Έχω δύο προτάσεις από Τουρκία και Γαλλία αλλά θα περιμένω λίγο ακόμα.
-Πως ξεκίνησες να παίζεις βόλεϊ;
«Προσπαθούσα να βρω ένα άθλημα που δεν χρειάζονταν να τρέξω. Ξεκίνησα με το ποδόσφαιρο σε ηλικία 5 ετών επειδή ο μπαμπάς μου έπαιζε για λίγα χρόνια στον Άγιαξ. Δεν μου άρεσε επειδή είχε πολύ τρέξιμο και έτσι πήγα στο τένις. Στη συνέχεια έκανα δύο χρόνια τζούντο και μετά ενόργανη γυμναστική. Στη γυμναστική εξάλλου οφείλω και το γεγονός ότι είμαι ιδιαίτερα αλτικός. Μια μέρα στο σχολείο μας ήρθε η τοπική ομάδα βόλεϊ, και κάπως έτσι ξεκίνησε η ενασχόληση μου με το άθλημα του βόλεϊ».
Πηγή: metrosport.gr