Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας έχει ολοκληρωθεί. Ο Ολυμπιακός (ή ο Παναθηναϊκός, για να μην προκαλέσουμε σχόλια) ανακοινώνει την απόκτηση του Χάμες Ροντρίγκεζ! Ναι, του ποδοσφαιριστή – αποκάλυψη της διοργάνωσης. Πως θα σας φαινόταν; Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Ούτε για πρωταπριλιάτικο αστείο δεν θα το ακούγατε;
Το παράδειγμα είναι ακραίο, αλλά απαραίτητο για να αντιληφθεί κάποιος που δεν γνωρίζει πολλά από βόλεϊ πόσο σπουδαίος αθλητής είναι ο Σκουλ Χιμένες. Στα 25 χρόνια του ο Κουβανός ακραίος είναι βασικός και αναντικατάστατος της εθνικής ομάδας της Κούβας και από τους πλέον σημαντικούς βολεϊμπολίστες παγκοσμίως. Ένας αθλητής από τη χώρα του Φιντέλ Κάστρο, με τις εξωτικές παραλίες, την σπουδαία σύγχρονη ιστορία, αλλά και της διεθνούς απομόνωσης. Ένας αθλητής, ο οποίος έγραψε ιστορία ιστορία για να έρθει στην Ελλάδα, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τόσο διαφορετική από την πατρίδα του.
Ο Χιμένες είναι ο πρώτος αθλητής που φεύγει από την Κούβα νομότυπα. Τι σημαίνει αυτό; Χωρίς να αυτομολήσει σε χώρα του... δυτικού κόσμου, χωρίς να ζητήσει πολιτικό άσυλο, χωρίς να γίνει persona non grata στην Κούβα. Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες και αμέτρητες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να μην γίνει το παραμικρό λάθος. Αρχικά, δόθηκε άδεια από την Ομοσπονδία της χώρας. Στη συνέχεια από το αρμόδιο Υπουργείο. Και τέλος από την Ολυμπιακή Επιτροπή της Κούβας. Δηλαδή, από τον ίδιο τον ηγέτη της χώρας, το Ραούλ Κάστρο.
Με τη δική του σύμφωνη γνώμη, δόθηκε η άδεια επίσημα, ώστε ο Χιμένες να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να ολοκληρωθεί η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ. Ο ίδιος περίμενε υπομονετικά. Είναι μεγαλωμένος και μαθημένος έτσι. Ο ίδιος, όμως, επέλεξε αυτόν τον τρόπο. Αν ήθελε, θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων αθλητών, σε δύο ημέρες να οργάνωνε τα πάντα και να έφευγε. Αλλά δεν θα ξαναγύριζε ποτέ.
Στρατιωτική πειθαρχία
Η εισαγωγή γίνεται για να αντιληφθεί κάποιος πως δεν πρόκειται για μια απλή περίπτωση αθλητή. Πρώτα από όλα, είναι ένας νέος άνθρωπος, που επιλέγει να μείνει πιστός στην πατρίδα του, σαν στρατιώτης θα έλεγε κανείς, και να ακολουθήσει τους νόμους και τους κανόνες, όπως αυτοί έχουν τεθεί. Μέχρι τώρα ζούσε σε εστία. Προπονήσεις πέντε ή έξι ημέρες την εβδομάδα, έξοδος την Κυριακή για να δει τους δικούς τους. Σαν ανήλικος παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματα του και τον έλεγχαν για τις επιδόσεις του. Τώρα στη Θεσσαλονίκη είναι μόνος του. Μακριά από τους δικούς του έχει μάθει να ζει από μικρός.
«Η καταγωγή μου είναι από την πόλη Ματάνζας, αρκετά κοντά στην πρωτεύουσα Αβάνα. Εκεί ζουν όλοι οι συγγενείς μου. Έχω συνηθίσει να μένω μακριά τους, καθώς από την εποχή που κλήθηκα στην εθνική ομάδα εγώ ζω στην πρωτεύουσα, όπου κάνουμε τις προπονήσεις και την προετοιμασία» είναι τα πρώτα λόγια του Χιμένες.
Χωρίς να φταίει, είναι πολύ μαζεμένος. Είναι ένα μικρό πολιτισμικό σοκ αυτό που ζει εδώ και περίπου είκοσι μέρες. Προσπαθεί να προσαρμοστεί σιγά σιγά και βρήκε μια πρώτη διέξοδο στο... φαγητό. «Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα. Έχω τρελαθεί με το φαγητό, είναι όλα πολύ νόστιμα, τρομερά γευστικά και μου κάνει εντύπωση ότι πολλά είναι παρόμοια και με φαγητά της πατρίδας μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί και αγαπούν πολύ την Ελλάδα. Έχω μάθει κάποιες λέξεις όπως νερό, όχι, καλημέρα, καληνύχτα και φυσικά τις άσχημες λέξεις, που γνωρίζουν όλοι στην Ελλάδα» λέει χαμογελώντας πια.
«Η δική μου Κούβα»
Πριν πάμε στα αμιγώς αθλητικά, του ζητάμε να μας πει μερικά πράγματα για την πατρίδα του. Αν κανονίζαμε σήμερα ένα ταξίδι στην Κούβα, τι δεν θα έπρεπε να χάσουμε; «Η Κούβα είναι μια πανέμορφη χώρα, με καταπληκτικές παραλίες και πολλά ιστορικά μέρη. Αυτά, βέβαια, μπορεί να τα γνωρίζετε ήδη. Αν μπορούσα να δώσω μερικές... ταξιδιωτικές συμβουλές σε κάποιον που θέλει να επισκεφτεί την πατρίδα μου, θα του σύστηνα τις παραλίες Λάργκα, Βαραδέρο, Πέρλα, Μαρ Αζούλ και Γκουαρδαβαλάκα. Από τα ιστορικά μέρη αξίζει να δείτε όλη την πόλη της Αβάνας, το Σαντιάγο ντε Κούβα και το Τρινιδάδ. Το Τρινιδάδ είναι στη μέση της χώρας και έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Αξίζει τον κόπο να πάτε μέχρι εκεί» είναι οι οδηγίες του 25χρονου Κουβανού.
«Ανυπομονώ να πάω στην Τούμπα»
Σε μια χώρα, όπου το μπέιζμπολ είναι εθνικό άθλημα, το βόλεϊ έχει καταφέρει να βρει ξεχωριστή θέση και να αναδείξει διαχρονικά σπουδαίους αθλητές. «Από μικρό παιδί έβλεπα βόλεϊ στην τηλεόραση και μου άρεσε πολύ. Όταν ήμουν μικρός ασχολήθηκα αρχικά με το μπέιζμπολ, αλλά στη συνέχεια τα παράτησα. Ίσως δεν βοηθούσε και το ύψος μου. Έτσι, κατέληξα στο βόλεϊ, που ήταν η πρώτη μου αγάπη» λέει ο Χιμένες.
«Δεν γνώριζα πολλά για το ελληνικό πρωτάθλημα. Τώρα μαθαίνω και προσπαθώ να ενημερώνομαι για για τους αντιπάλους όσο περισσότερο γίνεται και αυτό που με ενδιαφέρομαι είναι να βοηθώ όσο περισσότερο γίνεται την ομάδα μου για να νικά. Ο ΠΑΟΚ είναι πολύ ανταγωνιστικός τη φετινή σεζόν. Για εμένα είναι μια μεγάλη εμπειρία και ελπίζω να το απολαύσω» συμπληρώνει.
Δεν έχει κλείσει μήνα στη Θεσσαλονίκη, αλλά ο Χιμένες έχει ενημερωθεί ήδη για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα και ανυπομονεί να βρεθεί το συντομότερο εκεί. «Θα ήθελα πολύ να πάω στην Τούμπα και οπωσδήποτε θα προσπαθήσω να είμαι στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Έχω ακούσει για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί της ομάδας σε αυτά τα παιχνίδια, αλλά θέλω οπωσδήποτε να τη ζήσω και από κοντά» καταλήγει ο Χιμένες.
Πηγή: sdna.gr
Το παράδειγμα είναι ακραίο, αλλά απαραίτητο για να αντιληφθεί κάποιος που δεν γνωρίζει πολλά από βόλεϊ πόσο σπουδαίος αθλητής είναι ο Σκουλ Χιμένες. Στα 25 χρόνια του ο Κουβανός ακραίος είναι βασικός και αναντικατάστατος της εθνικής ομάδας της Κούβας και από τους πλέον σημαντικούς βολεϊμπολίστες παγκοσμίως. Ένας αθλητής από τη χώρα του Φιντέλ Κάστρο, με τις εξωτικές παραλίες, την σπουδαία σύγχρονη ιστορία, αλλά και της διεθνούς απομόνωσης. Ένας αθλητής, ο οποίος έγραψε ιστορία ιστορία για να έρθει στην Ελλάδα, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τόσο διαφορετική από την πατρίδα του.
Ο Χιμένες είναι ο πρώτος αθλητής που φεύγει από την Κούβα νομότυπα. Τι σημαίνει αυτό; Χωρίς να αυτομολήσει σε χώρα του... δυτικού κόσμου, χωρίς να ζητήσει πολιτικό άσυλο, χωρίς να γίνει persona non grata στην Κούβα. Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες και αμέτρητες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να μην γίνει το παραμικρό λάθος. Αρχικά, δόθηκε άδεια από την Ομοσπονδία της χώρας. Στη συνέχεια από το αρμόδιο Υπουργείο. Και τέλος από την Ολυμπιακή Επιτροπή της Κούβας. Δηλαδή, από τον ίδιο τον ηγέτη της χώρας, το Ραούλ Κάστρο.
Με τη δική του σύμφωνη γνώμη, δόθηκε η άδεια επίσημα, ώστε ο Χιμένες να ταξιδέψει στην Ελλάδα και να ολοκληρωθεί η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ. Ο ίδιος περίμενε υπομονετικά. Είναι μεγαλωμένος και μαθημένος έτσι. Ο ίδιος, όμως, επέλεξε αυτόν τον τρόπο. Αν ήθελε, θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων αθλητών, σε δύο ημέρες να οργάνωνε τα πάντα και να έφευγε. Αλλά δεν θα ξαναγύριζε ποτέ.
Στρατιωτική πειθαρχία
Η εισαγωγή γίνεται για να αντιληφθεί κάποιος πως δεν πρόκειται για μια απλή περίπτωση αθλητή. Πρώτα από όλα, είναι ένας νέος άνθρωπος, που επιλέγει να μείνει πιστός στην πατρίδα του, σαν στρατιώτης θα έλεγε κανείς, και να ακολουθήσει τους νόμους και τους κανόνες, όπως αυτοί έχουν τεθεί. Μέχρι τώρα ζούσε σε εστία. Προπονήσεις πέντε ή έξι ημέρες την εβδομάδα, έξοδος την Κυριακή για να δει τους δικούς τους. Σαν ανήλικος παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματα του και τον έλεγχαν για τις επιδόσεις του. Τώρα στη Θεσσαλονίκη είναι μόνος του. Μακριά από τους δικούς του έχει μάθει να ζει από μικρός.
«Η καταγωγή μου είναι από την πόλη Ματάνζας, αρκετά κοντά στην πρωτεύουσα Αβάνα. Εκεί ζουν όλοι οι συγγενείς μου. Έχω συνηθίσει να μένω μακριά τους, καθώς από την εποχή που κλήθηκα στην εθνική ομάδα εγώ ζω στην πρωτεύουσα, όπου κάνουμε τις προπονήσεις και την προετοιμασία» είναι τα πρώτα λόγια του Χιμένες.
Χωρίς να φταίει, είναι πολύ μαζεμένος. Είναι ένα μικρό πολιτισμικό σοκ αυτό που ζει εδώ και περίπου είκοσι μέρες. Προσπαθεί να προσαρμοστεί σιγά σιγά και βρήκε μια πρώτη διέξοδο στο... φαγητό. «Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα. Έχω τρελαθεί με το φαγητό, είναι όλα πολύ νόστιμα, τρομερά γευστικά και μου κάνει εντύπωση ότι πολλά είναι παρόμοια και με φαγητά της πατρίδας μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί και αγαπούν πολύ την Ελλάδα. Έχω μάθει κάποιες λέξεις όπως νερό, όχι, καλημέρα, καληνύχτα και φυσικά τις άσχημες λέξεις, που γνωρίζουν όλοι στην Ελλάδα» λέει χαμογελώντας πια.
«Η δική μου Κούβα»
Πριν πάμε στα αμιγώς αθλητικά, του ζητάμε να μας πει μερικά πράγματα για την πατρίδα του. Αν κανονίζαμε σήμερα ένα ταξίδι στην Κούβα, τι δεν θα έπρεπε να χάσουμε; «Η Κούβα είναι μια πανέμορφη χώρα, με καταπληκτικές παραλίες και πολλά ιστορικά μέρη. Αυτά, βέβαια, μπορεί να τα γνωρίζετε ήδη. Αν μπορούσα να δώσω μερικές... ταξιδιωτικές συμβουλές σε κάποιον που θέλει να επισκεφτεί την πατρίδα μου, θα του σύστηνα τις παραλίες Λάργκα, Βαραδέρο, Πέρλα, Μαρ Αζούλ και Γκουαρδαβαλάκα. Από τα ιστορικά μέρη αξίζει να δείτε όλη την πόλη της Αβάνας, το Σαντιάγο ντε Κούβα και το Τρινιδάδ. Το Τρινιδάδ είναι στη μέση της χώρας και έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Αξίζει τον κόπο να πάτε μέχρι εκεί» είναι οι οδηγίες του 25χρονου Κουβανού.
«Ανυπομονώ να πάω στην Τούμπα»
Σε μια χώρα, όπου το μπέιζμπολ είναι εθνικό άθλημα, το βόλεϊ έχει καταφέρει να βρει ξεχωριστή θέση και να αναδείξει διαχρονικά σπουδαίους αθλητές. «Από μικρό παιδί έβλεπα βόλεϊ στην τηλεόραση και μου άρεσε πολύ. Όταν ήμουν μικρός ασχολήθηκα αρχικά με το μπέιζμπολ, αλλά στη συνέχεια τα παράτησα. Ίσως δεν βοηθούσε και το ύψος μου. Έτσι, κατέληξα στο βόλεϊ, που ήταν η πρώτη μου αγάπη» λέει ο Χιμένες.
«Δεν γνώριζα πολλά για το ελληνικό πρωτάθλημα. Τώρα μαθαίνω και προσπαθώ να ενημερώνομαι για για τους αντιπάλους όσο περισσότερο γίνεται και αυτό που με ενδιαφέρομαι είναι να βοηθώ όσο περισσότερο γίνεται την ομάδα μου για να νικά. Ο ΠΑΟΚ είναι πολύ ανταγωνιστικός τη φετινή σεζόν. Για εμένα είναι μια μεγάλη εμπειρία και ελπίζω να το απολαύσω» συμπληρώνει.
Δεν έχει κλείσει μήνα στη Θεσσαλονίκη, αλλά ο Χιμένες έχει ενημερωθεί ήδη για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα και ανυπομονεί να βρεθεί το συντομότερο εκεί. «Θα ήθελα πολύ να πάω στην Τούμπα και οπωσδήποτε θα προσπαθήσω να είμαι στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Έχω ακούσει για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί της ομάδας σε αυτά τα παιχνίδια, αλλά θέλω οπωσδήποτε να τη ζήσω και από κοντά» καταλήγει ο Χιμένες.
Πηγή: sdna.gr