«Με μεγάλη έκπληξη διάβασα την απόφαση του ΣτΕ κατά του δικαιώματος των μαθητων-αθλητών για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Χαρακτηριστικά αναφέρει ανισότητα μεταξύ πολιτών. Καταρχάς να ξεκινήσω με τον όρο "πρωταθλητισμός". Γιατί περί πρωταθλητών γίνεται ο λόγος...

Ολυμπιονίκες, παγκόσμιους είτε πανευρωπαϊκούς πρωταθλητές ή ακόμα και πανελληνιονίκες. Θα μιλήσω και από προσωπική εμπειρία αφού με ανάλογη παγκόσμια διάκριση κατάφερα και εγώ να εισαχθώ στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πλέον είναι το επάγγελμα που ασκώ αφού αποφοίτησα με μεγάλο παρακαλώ βαθμο επιτυχίας (αυτό για όσους κατακρίνουν ότι οι αθλητές δεν ανήκουν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα) ενώ παράλληλα ήμουν και επαγγελματίας αθλητής.

Δε θα μιλήσω για τους κόπους και τον ιδρώτα στα γήπεδα που έριξα εγώ και όλοι όσοι κατάφεραν το ίδιο. Δε θα μιλήσω για τον χρόνο που αφιέρωσα στις προπονήσεις, τα ταξίδια, τις αποθεραπείες και σε όλες τις υποχρεώσεις που μου στερούσαν χρόνο για διάβασμα που κάποιος μη αθλητής θα τον είχε.

Δε θα μιλήσω για τις διεθνείς υποχρεώσεις με το εθνόσημο και την προσπάθεια να κάνω τη χώρα μου περιφανή μαζί με τους συναθλητές μου. Δε θα μιλήσω για τον προσωπικό χρόνο που δεν είχα αλλά χαλάλι γιατί το αγαπούσα και ήταν επιλογή μου. Θα μιλήσω όμως για το κίνητρο που μου έδωσε σαν αθλητή-μαθητή αυτό το "προνόμιο ή άνευ" όπως το αποκαλούν! Μου έδινε τη δύναμη να έχω στόχο μόνο την πρώτη θέση. Μου έδινε το κίνητρο να κερδίσω για την ομάδα μου ή τη χώρα μου γιατί ήξερα ότι όχι μόνο θα κερδίσω αλλά ο κόπος μου θα επιβραβευθει!

Μου έδινε το έναυσμα όταν ήμουν πτώμα από τις προπονήσεις να δώσω το κάτι παραπάνω για να τα καταφέρω! Και στο τελος, όταν πλέον σταμάτησα τον πρωταθλητισμό έχω το πτυχίο μου. Ένα πτυχίο το οποίο είμαι περήφανος γιατί από τον αθλητισμό μου έμεινε το κάτι παραπάνω. Ένα πτυχίο που για την εισαγωγή μου δεν έκλεψα κάποια θέση από κάποιον μαθητή γιατί μπαίναμε στις σχολές σαν υπεράριθμοι. Ένα πτυχίο που τέλος πάντων με τη μαγκιά μου και τον αγώνα μου από παιδάκι 13 χρόνων που ξεκίνησα το βόλεϊ μου θυμίζει ότι πέτυχα το στόχο μου και όλα αυτά άξιζαν!

Γι'αυτό λοιπόν μη στερείτε αυτό το κίνητρο από τα νέα παιδιά. Έχουν στερηθεί τόσα και τόσα μέσα στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε σαν χώρα. Πόσο μάλλον ο αθλητισμός που παλεύει να κρατηθεί και βγάζει ακόμα πρωταθλητές! Πρωταθλητες που αξίζουν ισότητα και ισονομία».