«Εγώ είχα την ευθύνη των ταλέντων στην ομοσπονδία από το 1985. Ο Νίκος Σαμαράς ήταν στο κλιμάκιο της Θράκης με προπονητή τον Κυριάκο Μαρίνο και στην συγκέντρωση των ταλέντων από α 13-14 κλιμάκια. Πήρε μέρος για πρώτη φορά το 1986.

Τότε ήταν ο Σαμαράς, ο Μοσχοφίδης, ο Μούχλιας, ο Γκογκος κλπ. Όλοι είχαμε θαυμάσει τα προσόστα του Σαμαρά, που πολύ γρήγορα τον οδήγησαν στη θέση του διαγώνιου. Τότε είχαμε πάει στο Μουντιαλίτο και έπεσαν πάνω μου όλες οι ομάδες και με ρωτούσαν ποιος ειναι. Είχαν αρχίσει να μιλάνε για μεταγραφή από το 1987.

Κατά τηη γνώμη μου θα έπρεπε να δοκιμαστεί και για άλλες θέσεις. Όταν ήρθε ο Χερέρα στην Ελλάδα, τον έβαλε σε θέση ακραίου. Από εκεί και πέρα όλα είναι γνωστά.

Ήταν ένα παιδί πολύ συναισθηματικό και ποτέ δεν αξιοποίησε τα προσόντα του. Αν τα είχε αξιοποιήσει θα ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.


Δεν είναι ώρα για να δούμε τις ευθύνες. Το βόλεϊ δεν είναι στο στάρ σύστεμ και θα πρέπει να το απλώσουμε για να προσελκύσουμε περισσότερα παιδιά. Το γυναικείο βόλεϊ έγινε πιο αποδεκτό στην κοινωνία. Το ανδρικό βόλεϊ συρικνώνεται και αυτό είναι πολύ κακό.

Πάντως ο Νίκος Σαμαράς είναι δίπλα μας. Είναι τόσο έντονη η παρουσία του που ζει»