Είναι ένας αγώνας... επίδειξης και γιορτής για τους πατρινούς καθώς θα γιορτάσουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος και της ανόδου στην Volleyleague. Ένας από τους παίκτες που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχημένη πορεία της Παναχαϊκής είναι ο Νίκος Αγγελόπουλος. Ο 25χρονος πασαδόρος μετά τις θητείες του σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό γύρισε για 4η φορά στην Παναχαϊκή κάνοντας ένα μεγάλο δώρο στον πατέρα του και προπονητή της ομάδας Άρη Αγγελόπουλο ο οποίος ύστερα από 20 χρόνια στην ΕΑΠ και την άνοδο της από τα τοπικά Πελοποννήσου στα ευρωπαϊκά σαλόνια, ξεκίνησε το τμήμα βόλεϊ της Παναχαϊκής από το μηδέν και μέσα σε 8 χρόνια είναι το καμάρι όλων των οπαδών του ιστορικού συλλόγου. «Οι οπαδοί της Παναχαϊκής παραδοσιακά μεγάλωσαν με τις τεράστιες επιτυχίες του ποδοσφαίρου αλλά και του μπάσκετ. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο να αποδεχτούν τη δημιουργία του βόλεϊ. Χρόνο με το χρόνο όχι μόνο αγκάλιασαν το τμήμα, το στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις και πλέον το νιώθουν κτήμα τους. Στους αγώνες μας έρχονται πλέον οπαδοί που δεν είναι μόνο οι δυσαρεστημένοι του ποδοσφαίρου από την κάμψη και τις κόντρες με τον Κούγια. Είναι καθαρά βολεϊκοί φίλαθλοι που ζουν και βλέπουν την ομάδα εκ των έσω», λέει ο Νίκος Αγγελόπουλος ο οποίος είναι από τους εκλεκτούς του ελληνικού βόλεϊ που έχουν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.
Η άφιξη του Νίκου Αγγελόπουλου ήταν μία μεγάλη έκπληξη ακόμα και για τον πατέρα του και προπονητή της ομάδας. Ο «Νικ» αποκαλύπτει:
«Τον Σεπτέμβριο περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή τον Παναθηναϊκό στον οποίο αγωνίστηκα πέρσι και καταφέραμε να κρατήσουμε στην Α1. Είχα άλλες δύο προτάσεις αλλά ο Νίκος Ρουμελιώτης που έχει υπό την ευθύνη του και το διοικητικό κομμάτι της ομάδας μου ζήτησε να μιλήσουμε. Με ενημέρωσε πως η ομάδα αναζητά πασαδόρο και μου έκανε πρόταση να γυρίσω στην ομάδα. Συμφωνήσαμε να μην πούμε τίποτα στον πατέρα μου ο οποίος έψαχνε πασαδόρο αλλά δεν ήθελε και να με πιέσει να γυρίσω στην Παναχαϊκή. Το αποφάσισα και στην πρώτη συγκέντρωση με βρήκε μέσα στα αποδυτήρια. Ηταν μία συγκινητική στιγμή. Ένιωσα έντονα συναισθήματα και ικανοποίηση γιατί θα ήμουν μέλος μιας ομάδας που ξεκίνησε κάτι νέο με την πρωτοβουλία μεγάλων αθλητών όπως οι ρουμελιώτηδες και ο Ντονάς. Επι πλέον έδωσα ικανοποίηση στον μπαμπά μου ως ελάχιστη ανταμοιβή για αυτά που έχει προσφέρει σε εμένα και στο πατρινό βόλεϊ».
Είναι η τέταρτη φορά που γύρισες στην Παναχαϊκή. Πες μας για το ξεκίνημα το 2005 στην Γ΄ Εθνική...
«Ναι, είναι η τέταρτη φορά. Πρώτη φορά αγωνίστηκα τη σεζόν 2005-06 στην Γ΄Εθνική, μετά πήγα Ολυμπιακό 2006-07, γύρισα πάλι στην Παναχαϊκή τη σεζόν 2007-08 που παίζαμε στην Β΄Εθνική, ακολούθησαν οι χρονιές σε Κηφισιά και Ολυμπιακό και τη σεζόν 2010-11 γύρισα για τρίτη φορά όπου παίξαμε Α2. Πέρσι ήμουν στον Παναθηναϊκό και εφέτος πάλι στην Παναχαϊκή που πήραμε την άνοδο. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Το τμήμα δεν είχε υποδομή. Χρόνο με το χρόνο το τμήμα μεγάλωνε, βρήκε ανταπόκριση από τον κόσμο και γέμισαν οι ακαδημίες».
Τι σας αφήνει η εφετινή σεζόν;
«Ανταμείφθηκαν οι κόποι μας και οι επιλογές μας και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ανοίξαμε νέα σελίδα για τον σύλλογο και το πατρινό βόλεϊ. Η Παναχαϊκή έγινε ισχυρή δύναμη και αυτό που ευχόμαστε όλοι είναι να έχει διάρκεια αυτή η προσπάθεια».
Ποιες εικόνες θα κρατούσες;
«Έχω πολλές εικόνες και έντονα συναισθήματα. Κυρίως η νίκη στον αγώνα με την ΑΕΚ στην Πάτρα για τα μπαράζ αλλά και η αναχώρηση μας από την Πάτρα για να έρθουμε στην Ορεστιάδα για το 3ο τουρνουά. Είχαμε αναχώρηση στις 11 το βράδυ και ήρθαν οι οπαδοί της Παναχαϊκής για να μας αποθεώσουν και να μας ξεπροβοδίσουν από την πόλη. Είναι φοβερά συναισθήματα για αυτό και χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον κόσμο».
Πως εξηγείς αυτή τη λατρεία των οπαδών της Παναχαϊκής για το τμήμα του βόλεϊ;
«Η βιτρίνα της Παναχαϊκής είναι ο κόσμος της. Οι οπαδοί της Παναχαϊκής έχουν μεγαλώσει κοντά στον σύλλογο. Οι πιο παλιοί έχουν ζήσει τις δόξες του ποδοσφαίρου και νιώθουν υπερήφανοι για αυτό που αγαπούν. Το τμήμα του βόλεϊ ήταν μια καθαρή κατάσταση που επιβίωσε μέσα από δυσκολίες και ήρθε σε μία περίοδο που το ποδόσφαιρο είχε δυσκολίες. Για αυτό μας αγαπάνε και είναι κοντά μας».
Ποια είναι τα πλάνα για την Βόλεϊ Λιγκ;
«Πραγματικά δεν γνωρίζω τίποτα. Νιώθουμε ωραία σήμερα αλλά για το αύριο δεν γνωρίζω τι θα γίνει. Ο Νίκος Ρουμελιώτης ηγείται μιας τεράστιας προσπάθειας που δεν έχει προηγούμενο στα αθλητικά πράγματα. Είναι παίκτης, αρχηγός, πρόεδρος, μάνατζερ, χρηματοδότης. Τα πάντα. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσει ο ίδιος και η οικογένεια του για το τι επιθυμούν να κάνουν κι εμείς θα είμαστε δίπλα τους. Έχουν πάρει μεγάλα ρίσκα, μέχρι στιγμής έχουν δικαιωθεί απόλυτα αλλά τώρα αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Αν μου ζητηθεί να μείνω φυσικά και θα το σκεφτώ».
Εκτός από τον κόσμο που αλλού κρύβεται η δύναμη τη Παναχαϊκής;
«Φυσικά στην αποφασιστικότητα του Νίκου Ρουμελιώτη να ηγηθεί, του πατέρα μου να κρατήσει ενωμένους τους πάντες αλλά και στην παρουσία πολλών πατρινών παικτών. Μόνο ο Ντονάς κατάγεται εκτός Πάτρας αλλά κι αυτός ζει και εργάζεται στην Πάτρα και εκτός των άλλων είναι Πελποννήσιος (σ.σ. καταγωγή από την Καλαμάτα)».
Με την κατάρρευση της ΕΑΠ μπορείτε να καλύψετε το κενό στο πατρινό βόλεϊ;
«Η Παναχαϊκή εκ των πραγμάτων καλείται να καλύψει το κενό που αφήνει η ΕΑΠ. Το πατρινό βόλεϊ χρειάζεται εκπρόσωπο στην Α1 ώστε να αξιοποιήσει τους πολλούς και καλούς πατρινούς αθλητές που υπάρχουν και στελεχώνουν πολλές μεγάλες ομάδες. Παράλληλα θα είναι το πρότυπο των νέων παιδιών που θα έρθουν κοντά στο άθλημα».
Η άφιξη του Νίκου Αγγελόπουλου ήταν μία μεγάλη έκπληξη ακόμα και για τον πατέρα του και προπονητή της ομάδας. Ο «Νικ» αποκαλύπτει:
«Τον Σεπτέμβριο περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή τον Παναθηναϊκό στον οποίο αγωνίστηκα πέρσι και καταφέραμε να κρατήσουμε στην Α1. Είχα άλλες δύο προτάσεις αλλά ο Νίκος Ρουμελιώτης που έχει υπό την ευθύνη του και το διοικητικό κομμάτι της ομάδας μου ζήτησε να μιλήσουμε. Με ενημέρωσε πως η ομάδα αναζητά πασαδόρο και μου έκανε πρόταση να γυρίσω στην ομάδα. Συμφωνήσαμε να μην πούμε τίποτα στον πατέρα μου ο οποίος έψαχνε πασαδόρο αλλά δεν ήθελε και να με πιέσει να γυρίσω στην Παναχαϊκή. Το αποφάσισα και στην πρώτη συγκέντρωση με βρήκε μέσα στα αποδυτήρια. Ηταν μία συγκινητική στιγμή. Ένιωσα έντονα συναισθήματα και ικανοποίηση γιατί θα ήμουν μέλος μιας ομάδας που ξεκίνησε κάτι νέο με την πρωτοβουλία μεγάλων αθλητών όπως οι ρουμελιώτηδες και ο Ντονάς. Επι πλέον έδωσα ικανοποίηση στον μπαμπά μου ως ελάχιστη ανταμοιβή για αυτά που έχει προσφέρει σε εμένα και στο πατρινό βόλεϊ».
Είναι η τέταρτη φορά που γύρισες στην Παναχαϊκή. Πες μας για το ξεκίνημα το 2005 στην Γ΄ Εθνική...
«Ναι, είναι η τέταρτη φορά. Πρώτη φορά αγωνίστηκα τη σεζόν 2005-06 στην Γ΄Εθνική, μετά πήγα Ολυμπιακό 2006-07, γύρισα πάλι στην Παναχαϊκή τη σεζόν 2007-08 που παίζαμε στην Β΄Εθνική, ακολούθησαν οι χρονιές σε Κηφισιά και Ολυμπιακό και τη σεζόν 2010-11 γύρισα για τρίτη φορά όπου παίξαμε Α2. Πέρσι ήμουν στον Παναθηναϊκό και εφέτος πάλι στην Παναχαϊκή που πήραμε την άνοδο. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Το τμήμα δεν είχε υποδομή. Χρόνο με το χρόνο το τμήμα μεγάλωνε, βρήκε ανταπόκριση από τον κόσμο και γέμισαν οι ακαδημίες».
Τι σας αφήνει η εφετινή σεζόν;
«Ανταμείφθηκαν οι κόποι μας και οι επιλογές μας και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ανοίξαμε νέα σελίδα για τον σύλλογο και το πατρινό βόλεϊ. Η Παναχαϊκή έγινε ισχυρή δύναμη και αυτό που ευχόμαστε όλοι είναι να έχει διάρκεια αυτή η προσπάθεια».
Ποιες εικόνες θα κρατούσες;
«Έχω πολλές εικόνες και έντονα συναισθήματα. Κυρίως η νίκη στον αγώνα με την ΑΕΚ στην Πάτρα για τα μπαράζ αλλά και η αναχώρηση μας από την Πάτρα για να έρθουμε στην Ορεστιάδα για το 3ο τουρνουά. Είχαμε αναχώρηση στις 11 το βράδυ και ήρθαν οι οπαδοί της Παναχαϊκής για να μας αποθεώσουν και να μας ξεπροβοδίσουν από την πόλη. Είναι φοβερά συναισθήματα για αυτό και χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον κόσμο».
Πως εξηγείς αυτή τη λατρεία των οπαδών της Παναχαϊκής για το τμήμα του βόλεϊ;
«Η βιτρίνα της Παναχαϊκής είναι ο κόσμος της. Οι οπαδοί της Παναχαϊκής έχουν μεγαλώσει κοντά στον σύλλογο. Οι πιο παλιοί έχουν ζήσει τις δόξες του ποδοσφαίρου και νιώθουν υπερήφανοι για αυτό που αγαπούν. Το τμήμα του βόλεϊ ήταν μια καθαρή κατάσταση που επιβίωσε μέσα από δυσκολίες και ήρθε σε μία περίοδο που το ποδόσφαιρο είχε δυσκολίες. Για αυτό μας αγαπάνε και είναι κοντά μας».
Ποια είναι τα πλάνα για την Βόλεϊ Λιγκ;
«Πραγματικά δεν γνωρίζω τίποτα. Νιώθουμε ωραία σήμερα αλλά για το αύριο δεν γνωρίζω τι θα γίνει. Ο Νίκος Ρουμελιώτης ηγείται μιας τεράστιας προσπάθειας που δεν έχει προηγούμενο στα αθλητικά πράγματα. Είναι παίκτης, αρχηγός, πρόεδρος, μάνατζερ, χρηματοδότης. Τα πάντα. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσει ο ίδιος και η οικογένεια του για το τι επιθυμούν να κάνουν κι εμείς θα είμαστε δίπλα τους. Έχουν πάρει μεγάλα ρίσκα, μέχρι στιγμής έχουν δικαιωθεί απόλυτα αλλά τώρα αρχίζουν τα πιο δύσκολα. Αν μου ζητηθεί να μείνω φυσικά και θα το σκεφτώ».
Εκτός από τον κόσμο που αλλού κρύβεται η δύναμη τη Παναχαϊκής;
«Φυσικά στην αποφασιστικότητα του Νίκου Ρουμελιώτη να ηγηθεί, του πατέρα μου να κρατήσει ενωμένους τους πάντες αλλά και στην παρουσία πολλών πατρινών παικτών. Μόνο ο Ντονάς κατάγεται εκτός Πάτρας αλλά κι αυτός ζει και εργάζεται στην Πάτρα και εκτός των άλλων είναι Πελποννήσιος (σ.σ. καταγωγή από την Καλαμάτα)».
Με την κατάρρευση της ΕΑΠ μπορείτε να καλύψετε το κενό στο πατρινό βόλεϊ;
«Η Παναχαϊκή εκ των πραγμάτων καλείται να καλύψει το κενό που αφήνει η ΕΑΠ. Το πατρινό βόλεϊ χρειάζεται εκπρόσωπο στην Α1 ώστε να αξιοποιήσει τους πολλούς και καλούς πατρινούς αθλητές που υπάρχουν και στελεχώνουν πολλές μεγάλες ομάδες. Παράλληλα θα είναι το πρότυπο των νέων παιδιών που θα έρθουν κοντά στο άθλημα».
Πηγή: volleyleague.gr