«Σε όλα τα παιχνίδια σε αυτές τις ηλικίες το σέρβις είναι άκρως σημαντικό, γιατί υπάρχει μία ανισορροπία σε σέρβις και υποδοχή» εξηγεί ο εκλέκτορας της Ελληνικής ομάδας και συμπληρώνει: «Αλλά θα πρέπει εξίσου και εμείς να ανταποκριθούμε σωστά στο σέρβις των αντιπάλων μας. Έχουν δύναμη στον επιθετικό τομέα και στο μπλοκ, αλλά όπως ξέρουμε η συγκεκριμένη ηλικία ευνοεί τα λάθη. Γενικά πάντως είναι μία ισχυρή ομάδα και αν θέλουμε να φτάσουμε στην υπέρβαση, θα χρειαστεί αυτή τη φορά και οι 6 κοπέλες να παίξουν πάνω από τα όρια τους, αφού δεν αρκεί να βρεθούνε σε καλή ημέρα μόνο 3 ή 4 παίκτριες».

 

 

Οι διεθνείς Χαρά Παπαδοπούλου και Ελένη Σουπιώνη, αν και πρωτάρες στη διοργάνωση του Μπαρ, δείχνουν με τις δηλώσεις τους  να έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα την τεράστια ευκαιρία που τους δίνεται να γράψουν ιστορία, και παρά το όνειρο της παρουσίας τους σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, προσπαθούν με ρεαλισμό να ανταποκριθούν σε μία ακόμη πρόκληση που συναντάνε μπροστά τους και δηλώνουν πανέτοιμες για αυτή την ιστορική αναμέτρηση!

Χαρά Παπαδοπούλου (διεθνής πασαδόρος, Α.Ο Ηρακλής Ιωαννίνων): «Το τελευταίο ματς που παίξαμε με την Ρωσία, αν και καταφέραμε να το κερδίσουμε με 2-1, ήταν φιλικό προετοιμασίας και σίγουρα αύριο οι δύο ομάδες θα παρουσιαστούν τελείως διαφορετικές, αφού ο στόχος είναι πολύ σημαντικός. Θέλουμε όλες να πάμε στο Παγκόσμιο και όπως μας είπαν οι προπονητές μας, θα είναι τεράστια εμπειρία να συμμετάσχουμε σε μία τέτοια διοργάνωση και να δούμε πρωτόγνωρα πράγματα. Πιστεύω, πως αν το θέλουμε πολύ μπορούμε να κερδίσουμε και να κάνουμε την υπέρβαση, όπως έγινε και στον όμιλο του Μπαρ, όπου εκεί που είχαμε χάσει τις ελπίδες μας για 8άδα, κάναμε την υπέρβαση και φτάσαμε στην πρόκριση. Αν καταφέρουμε και με το σέρβις μας χαλάσουμε την υποδοχή των αντιπάλων μας σε συνδυασμό με τη θέληση που θα έχουμε και τη μέρα που θα βρεθούμε, νομίζω πως θα το παλέψουμε μέχρι τέλους για να δείξουμε τι αξίζουμε».

Ελένη Σουπιώνη (διεθνής λίμπερο, Ελπίδα Αμπελοκήπων): «Σίγουρα είναι κάτι πολύ όμορφο αυτό που ζει όλη η ομάδα, θα τα δώσουμε όλα αύριο για να περάσουμε στην 6άδα και να προκριθούμε σε Ολυμπιάδα Νεότητας και Παγκόσμιο. Είμαστε πολύ καλά όλες μεταξύ μας και πολύ αισιόδοξες για το αυριανό ματς. Η Ρωσία ξέρουμε όλοι, πως είναι μία σπουδαία ομάδα, αλλά πιστεύω πως αν παίξουμε ελεύθερα και ευχαριστηθούμε το ματς σίγουρα το αποτέλεσμα θα είναι θετικό για εμάς. Όπως τα περισσότερα σημαντικά παιχνίδια, νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί στη θέληση των δύο ομάδων, αλλά επειδή παίξαμε πρόσφατα και κερδίσαμε ένα φιλικό με τις Ρωσίδες, προβλέπω ότι τόσο εμένα όσο και την Ειρήνη (Κοκκινάκη) μας περιμένει πολύ δουλειά αύριο. Η Ρωσία έχει πολύ καλό σέρβις και θα κληθούμε να ανταποκριθούμε με αξιώσεις τόσο στην υποδοχή, όσο και στην άμυνα».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αναφερόμενες οι διεθνείς στην μοναδική εμπειρία που ζουν στη διοργάνωση η Θεσσαλονικιά , Ελένη Σουπιώνη υποστήριξε ότι δύσκολα θα την ζήσει ξανά στο μέλλον. «Είναι η πρώτη μου φορά που συμμετέχω στα τελικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και πιστεύω πως δεν θα μου δοθεί ξανά η ευκαιρία για κάτι τέτοιο (…γέλια)! Το συναίσθημα που έχω είναι τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο γιατί γνωρίζεις καινούρια πράγματα και βλέπεις ένα τελείως διαφορετικό βόλεϊ, απείρως καλύτερο από αυτό που παίζουμε στην Ελλάδα. Χαίρομαι πραγματικά που είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε αυτή την ομάδα και στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι πως για ένα σετ με την Τσεχία, δεν καταφέραμε να μπούμε στην τετράδα».

Από την πλευρά της η Γιαννιώτισσα πασαδόρος, Χαρά Παπαδοπούλου, δήλωσε ότι όλες αυτές οι μέρες που ζει στην Εθνική ομάδα, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη της. «Και μόνο που συνεργάζομαι και έρχομαι σε επαφή με αθλήτριες και προπονητές άλλου επιπέδου, είναι τεράστιο κέρδος για μένα. Μία νεαρή αθλήτρια που ζει και αγωνίζεται στην επαρχία, όπου το επίπεδο στην περιφέρεια είναι πολύ διαφορετικό. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχουν πολλοί αγώνες δεν υπάρχει ουσιαστικά ανάπτυξη. Ακούω ας πούμε κάποια άλλα κορίτσια, ότι σε ένα απλό πρωτάθλημα Κορασίδων για να περάσουν στην τελική φάση δίνουν πχ 30 αγώνες τη στιγμή που οι δικοί μας αγώνες δεν ξεπερνούν όλοι κι όλοι τους 10! Και φυσικά μιλάμε για αγώνες χαμηλού επιπέδου… Εδώ πέρα από όλα αυτά, νιώθεις τεράστια τιμή να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο στο στήθος και από μόνο του αυτό σε κάνει να θέλεις να δώσει τον καλύτερό σου εαυτό».