Ο Τζούλα Μέστερ το 1999 βρέθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό της Α.Ε.Κ., με την οποία έφτασε στη κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Cup Winners (CEV Cup). Έχει επίσης αγωνιστεί στον Π.Α.Ο.Κ. (2005-2006), στον Πανελλήνιο (2006-2007) για να επιστρέψει ξανά στην Ένωση το 2008, με την οποία ολοκλήρωσε την σπουδαία καριέρα του που μεταξύ άλλων έχει στη τροπαιοθήκη του το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Σίδνεϊ το 2000.
Ο Τζούλα Μέστερ, στο πλαίσιο των κληρώσεων των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ανδρών και γυναικών στη Νάπολι, έδωσε συνέντευξη στο volleyball.gr και θυμήθηκε τα χρόνια του στην Ελλάδα, τις διακοπές που κάνει κάθε χρόνο στη χώρα μας αλλά και για το παρόν και το μέλλον του σερβικού βόλεϊ.
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Για την παρουσία του στην Ελλάδα: «Θυμάμαι πρώτη χρονιά που ήρθα, ήταν το 1999 για την Α.Ε.Κ. και είχα συμπαίκτες, αθλητές θρύλους όπως ο Αγγελίδης, ο Πανούσος, ο Φιλίποφ και αν δεν κάνω λάθος κάναμε τη καλύτερη ευρωπαϊκή χρονιά της ομάδας. Φτάσαμε μέχρι την τρίτη θέση στην Ευρώπη και είχαμε την ευκαιρία να νικήσουμε τη Κούνεο, αλλά δεν τα καταφέραμε.
Εκείνη η σεζόν ήταν ακριβώς πριν κατακτήσουμε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Σίδνεϊ, οπότε μπορείς να πεις ότι η παρουσία μου στην Ελλάδα και στην Α.Ε.Κ. με βοήθησε πάρα πολύ για εκείνο το καλοκαίρι. Μετά από κάποια χρόνια στην Ιταλία και στη Σερβία γύρισα στην Ελλάδα γιατί μου αρέσει πολύ η χώρα. Έρχομαι συχνά στην Ελλάδα οδικώς και για διακοπές. Δυστυχώς δεν έμαθα πολλά ελληνικά, γιατί οι άνθρωποι στην Ελλάδα μιλούν αγγλικά. Σκέφτομαι μάλιστα σε μερικά χρόνια να έρθω να μείνω μόνιμα στην Ελλάδα. Θα δούμε».
Για το πλάνο του ως πρόεδρος της Σερβικής ομοσπονδίας: «Ο κ. Γκάες μόλις έγινε υπουργός αθλητισμού της Σερβίας μου πρότεινε να τον διαδεχθώ στη προεδρία της ομοσπονδίας, μετά από μερικά χρόνια που ήμουν αντιπρόεδρος. Είναι μεγάλη μου τιμή που έχω την ευκαιρία να προσφέρω στη χώρα μου και στο άθλημα που αγαπώ από άλλο πόστο. Είναι μεγάλη πρόκληση γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι συνεχώς στη κορυφή. Είναι δυσκολότερο να παραμείνεις στη κορυφή από το να την κατακτήσεις.
Η Εθνική γυναικών της Σερβίας είναι δύο συνεχόμενες φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, διαθέτει την καλύτερη διαγώνια στο κόσμο, τη Μπόσκοβιτς. Το μόνο που λείπει από αυτή την ομάδα είναι το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και είναι ο μεγαλύτερος στόχος μας.
Η Εθνική ανδρών από την άλλη, βρίσκεται στη διαδικασία αλλαγής γενιάς. Δεν έχουμε δυστυχώς νέους αθλητές οι οποίοι βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο των μεγαλύτερων σε ηλικία αθλητών. Δεν θα είναι εύκολη αυτή η μετάβαση. Θυμάμαι εγώ σταμάτησα από την Εθνική στα 32 μου, όπως και άλλοι αθλητές, όμως υπήρχε από πίσω μας η νέα γενιά που ερχόταν.
Πάντα βρισκόμασταν ψηλά στις διοργανώσεις. Θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά με τις νεότερες γενιές για να μπορέσουμε να φτάσουμε ξανά στο υψηλότερο επίπεδο. Δουλεύουμε για την ανάπτυξη του αθλήματος στις νέες ηλικίες για να δημιουργήσουμε νέους αστέρες. Δεν είναι εύκολο, υπάρχει μεγάλη διαδικασία. Έχουμε συνηθίσει να βρισκόμαστε στο υψηλότερο επίπεδο και υπάρχει πίεση».
Ο Τζούλα Μέστερ που έκανε μεγάλη καριέρα ως κεντρικός, ήταν από τους... ζημιωμένους όταν μπήκε το λίμπερο στο βόλεϊ, καθώς ήταν από τους κεντρικούς με καλή υποδοχή.
«Όταν μπήκε το λίμπερο το 1998 ήμουν από τους άτυχους γιατί ήμουν καλός στην υποδοχή, αλλά και στην άμυνα. Από την άλλη όμως είχα μεγαλύτερη διάρκεια στη καριέρα μου λόγω αυτού. Ουσιαστικά ο κεντρικός από τότε δεν έπαιζε όλο το παιχνίδι, αλλά γίνεται αλλαγή με το λίμπερο. Πλέον το βόλεϊ έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η ταχύτητα του παιχνιδιού δεν έχει σχέση με το παρελθόν, το σύστημα καταγραφής πόντων επίσης.
Πλέον θεωρώ πως το ενδιαφέρον για το βόλεϊ είναι ακόμα μεγαλύτερο, με περισσότερους αγώνες. Το βόλεϊ είναι το πιο δίκαιο άθλημα γιατί δεν έχει χρόνο. Πρέπει να φτάσεις μέχρι το τέλος για να είσαι νικητής και όχι να προηγείσαι στο ξεκίνημα και απλά να περιμένεις να τελειώσει το χρονόμετρο. Ειδικά με τη τεχνολογία που μπορείς να διορθώσεις τυχόν λάθος, το βόλεϊ έχει γίνει το πιο δίκαιο ομαδικό σπορ».