Όλγα και Ανθή μας άνοιξαν το δωμάτιο τους και μας αποκάλυψαν μικρές στιγμές της καθημερινότητας τους.
Τι κάνετε καθημερινά στο δωμάτιο όταν γυρνάτε από τις προπονήσεις ή τους αγώνες;
Όλγα Στράντζαλη: «Ότι μπορείς να φανταστείς. Από κωλοτούμπες στα στρώματα μέχρι κατακόρυφο. Ότι τρέλα μας περάσει από το μυαλό την κάνουμε».
Ανθή Βασιλαντωνάκη: «Τρώμε πατατάκια, χαζεύουμε στο Instagram, ακούμε μουσική, χορεύουμε. Τρελοκομείο δωμάτιο…».
Να φανταστώ ότι το 301 δωμάτιο εδώ στην Άγκυρα είναι ένα από τα δεκάδες δωμάτια που έχετε συγκατοικήσει; Ποια δωμάτια θυμάστε περισσότερο και γιατί;
Α. Β.: «Θυμάμαι αρκετά δωμάτια μαζί με την Όλγα αλλά δύο μου έχουν μείνει στο μυαλό. Το πρώτο είναι στο Λουτράκι εκεί όπου και γνωριστήκαμε, όταν μας είχε καλέσει η κ. Μπαρζούκα το 2009. Από τότε είμαστε μαζί, όπως και με την Αλεξία Καλανταρίδου, την Μαριφένια Πατεράκη, την Σταυρούλα Κούση και την Γεωργία Μαγκλάρα. Πέντε άτομα σε ένα δωμάτιο και θα σου πω ότι ήταν τέλεια. Από τότε κάναμε αταξίες και ήμασταν φασαριόζες. Το δεύτερο δωμάτιο είναι όταν κληθήκαμε για πρώτη φορά στην Εθνική γυναικών στην Πορταριά».
Όλγα Στράντζαλη: «Ήμασταν οι πιο μικρές σε ηλικία και ήταν πριν από 7 χρόνια με προπονητή τον κ. Τάκη (σ.σ. Φλώρο). Συμπτωματικά σήμερα έβγαλε επέτειο το facebook».
Α. Β.: «Θυμάμαι ότι είχε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο και είχαμε τρελαθεί, ουρλιάζαμε. Κάποια στιγμή φωνάζαμε τόσο πολύ που βγήκε η Ελένη Κιόση στον διάδρομο και μας έβαλε τις φωνές. Μας ψάρωσε πάρα πολύ, αλλά μετά καταλάβαμε ότι έκανε πλάκα».
Ο. Σ.: «Στην Πορταριά ήταν και η Σία (Τοτσίδου) στο δωμάτιο και θυμάμαι ότι έκανε πολύ ησυχία. Με την Ανθή γελούσαμε και προσπαθούσαμε να είμαστε ήσυχες σε μία γωνία».
Όλγα θυμάσαι την πρώτη φορά που συνάντησες την Ανθή;
Ο. Σ.: «Η Ανθή όταν την γνώρισα ήταν ακριβώς όπως τώρα αλλά ήταν πολύ πιο αδύνατη και είχε μεγάλο κεφάλι (…γέλια). Δεν θα ξεχάσω ποτέ την φουστίτσα που φορούσε στο Λουτράκι. Από την αρχή δέσαμε».
Α. Β.: «Στην αρχή ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα στα γήπεδα γιατί εκεί βρισκόμασταν μόνο. Όσο μεγαλώνουμε όμως βρισκόμαστε και εκτός Εθνικής, οπότε υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουμε περάσει μαζί».
Ποια είναι η πιο …τρελή;
Ο. Σ.: «Η Ανθή ξεκάθαρα. Εγώ είμαι λίγο πιο σοβαρή, όταν είμαι μαζί της όμως με παρασύρει και μου βγάζει την άλλη μου πλευρά. Η Ανθή όμως είναι νούμερο 1 στην τρέλα. Θυμάμαι την …καημένη την Ηλιάνα (σ.σ. Ιακωβίδου) να τρώει γιαούρτι στο κεφάλι όταν προσπαθούσε να κάνει μπάνιο. Ποιες άλλες τρέλες έχουμε κάνει; Βάζαμε οδοντόκρεμα στα χερούλια και άλλα τέτοια ωραία. Επίσης η Μαριφένια (σ.σ. Πατεράκη) κοιμόταν και τις βάζαμε μάσκαρα στο πρόσωπο. Όλα αυτά ξεκίνησαν από μικρή ηλικία».
Α. Β.: «Όταν ήμασταν στον Βόλο πέρυσι, είχαμε δωμάτιο με αυλή. Εκεί λοιπόν στην ύπαιθρο όπως καταλαβαίνεις έκαναν βόλτες σκυλιά. Ήμασταν με την Σία (σ.σ. Τοτσίδου) στο δωμάτιο και αφήναμε πάντα το βράδυ τα παπούτσια εκτός. Το πρωί τα βάζαμε μέσα. Η Σία λοιπόν ένα πρωί δεν έβρισκε τα παπούτσια της και εννοείται ότι πίστευε ότι εμείς τις τα είχαμε κρύψει. Τις εξηγούσαμε ότι δεν το κάναμε εμείς και τελικά αποδείχθηκε ότι τα είχαν πάρει τα σκυλιά…».
Τι τύπος είναι η Όλγα και γιατί την παρασέρνεις;
Α. Β.: «Είναι cool γενικά. Η Όλγα πιστεύω ότι ζει μία πολύ καλή ζωή και πολλές φορές απλά χρειάζεται να την πάρω από το χέρι. Δεν είναι ότι δεν μπορεί απλά χρειάζεται ένα μικρό... σπρώξιμο. Είναι πολύ καλύτερα όταν κάνω πράγματα μαζί με την Όλγα».
Για τα αγωνιστικά μιλάτε στο δωμάτιο;
Ο. Σ.: «Ναι αλλά δεν τρελαινόμαστε να σχολιάσουμε για το πως έγινε η κάθε φάση. Καμία φορά κριτικάρει η μία την άλλη. Λέμε και τα καλά αλλά και τα άσχημα. Επειδή γνωριζόμαστε τόσο καλά πια, δεν παρεξηγούμαστε και το παίρνουμε ως καλή κριτική για να βελτιωθούμε. Αν μας κάνει κάποιος άλλος παρατήρηση ίσως να μην το πάρουμε τόσο θετικά, αλλά μεταξύ μας ξέρουμε ότι το λέμε για το καλό η μια της άλλης».
Εδώ στην Άγκυρα τι δωμάτιο είναι το 301;
Α. Β.: «Ζούμε ωραίες στιγμές εδώ στην Άγκυρα. Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο γιατί αλλάξαμε πολλές τοποθεσίες. Το Καρπενήσι ήταν το πιο δύσκολο για όλες μας γιατί το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν προπόνηση και βάρη. Ξέραμε ότι αυτή η προπόνηση θα ήταν για το ευρωπαϊκό, αλλά χρειαζόμασταν κάτι διαφορετικό, νιώθαμε εσώκλειστες. Τώρα που ήρθαμε στην Άγκυρα αλλάξαμε παραστάσεις και είναι καλύτερα. Δουλεύαμε τόσο καιρό για αυτό το πρωτάθλημα και επιτέλους αυτό βγήκε. Έπρεπε να ξεδώσουμε κάπου και το κάναμε στο γήπεδο».
Και ήρθαν και οι νίκες και όλα tamam που λένε και οι Τούρκοι;
Ο. Σ.: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη όπως και όλη η ομάδα. Εμείς το πιστεύαμε, κάποιοι άλλοι ίσως όχι. Εμείς ξέραμε ότι μπορούμε να πάρουμε αυτά τα αποτελέσματα. Ήμασταν έτοιμες και δουλεύαμε.
Αυτή η παρουσία της Εθνικής σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον ή θα είναι απλά μια φωτοβολίδα και τίποτα παραπάνω;
Α. Β.: «Αυτό που έλεγα στα αποδυτήρια σήμερα με την Στέλλα (σ.σ.Χριστοδούλου) και την Αρέτα (σ.σ. Κονόμι) είναι ότι στο ελληνικό βόλεϊ το πρόβλημα που έχουμε στις Εθνικές ομάδες είναι ότι υπάρχουμε εμείς, απλά δεν υπάρχουν άνθρωποι από κάτω για να δουλεύουν με μικρότερες αθλήτριες. Αν γινόταν αυτό τότε θα ήταν πιο άνετη η αντικατάσταση των μεγαλύτερων αθλητριών από τις νεότερες, οι οποίες θα ήταν πιο έτοιμες. Θα μπορούσαν να είχαν παίξει κάποιες διοργανώσεις ξεκουράζοντας τις μεγαλύτερες, θα είχαν πάρει παραστάσεις, η μετάβαση θα ήταν ηπιότερη. Αυτό νομίζω ότι είναι το βασικό πρόβλημα του ελληνικού βόλεϊ και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί, έτσι ώστε όταν φτάνουν στιγμές, όπως το ευρωπαϊκό ή προκριματικά, να υπάρχουν αθλήτριες έτοιμες να βοηθήσουν και να μεγαλώσει ο πυρήνας. Έτσι ξεκινήσαμε εμείς πριν 10 χρόνια και έτσι πρέπει να συνεχιστεί».
Τη δική σας φουρνιά την αποκαλούμε «χρυσή». Δίκαια;
Ο. Σ.: «Είμαστε πολλά κορίτσια ηλικίας 22-25 που έχουμε εμπειρίες από ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις σε μικρότερες ηλικίες. Εγώ δεν θα την αποκαλέσω «χρυσή» φουρνιά. Απλά είναι δεμένη φουρνιά γιατί παίζουμε πολλά χρόνια μαζί».
Λένε ότι τρία είναι τα βασικότερα στοιχεία που έχουν φέρει αυτή την Εθνική σε αυτό το επίπεδο; Η «χρυσή» φουρνιά, ο κορμός του Ολυμπιακού και οι παραστάσεις των αθλητριών που παίζουν εξωτερικό. Συμφωνείτε;
Α. Β.: «Συμφωνώ. Τα κορίτσια που παίζουν στον Ολυμπιακό αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη. Το ίδιο και εμείς. Παίζουμε και βλέπουμε διαφορετικό βόλεϊ, αντιμετωπίζουμε καλύτερες ομάδες και όλες αυτές τις παραστάσεις τις φέρνουμε στην Εθνική. Το ίδιο συμβαίνει και με το προπονητικό μας team που επίσης έχει δει διαφορετικό βόλεϊ και αυτό έχει αντίκτυπο στην ομάδα».
Σαν τρελό δίδυμο που είστε έχετε σκεφτεί κάποια τρέλα που θα κάνετε ενόψει πρόκρισης;
Ο.Σ.: «Δεν το έχουμε σκεφτεί ακόμα, αλλά σίγουρα θα είναι κάτι δυνατό. Σίγουρα θα ζητήσουμε μία εβδομάδα παραπάνω ρεπό για αρχή από τις ομάδες μας και μετά βλέπουμε.
Α. Β.: «Περιμένουμε να δούμε πρώτα αν θα προκριθούμε. Εγώ θα ζητήσω πριμ πάντως (γέλια). Το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι κάνουμε θα είναι ομαδικό και εννοείται τρελό».
Τι κάνετε καθημερινά στο δωμάτιο όταν γυρνάτε από τις προπονήσεις ή τους αγώνες;
Όλγα Στράντζαλη: «Ότι μπορείς να φανταστείς. Από κωλοτούμπες στα στρώματα μέχρι κατακόρυφο. Ότι τρέλα μας περάσει από το μυαλό την κάνουμε».
Ανθή Βασιλαντωνάκη: «Τρώμε πατατάκια, χαζεύουμε στο Instagram, ακούμε μουσική, χορεύουμε. Τρελοκομείο δωμάτιο…».
Να φανταστώ ότι το 301 δωμάτιο εδώ στην Άγκυρα είναι ένα από τα δεκάδες δωμάτια που έχετε συγκατοικήσει; Ποια δωμάτια θυμάστε περισσότερο και γιατί;
Α. Β.: «Θυμάμαι αρκετά δωμάτια μαζί με την Όλγα αλλά δύο μου έχουν μείνει στο μυαλό. Το πρώτο είναι στο Λουτράκι εκεί όπου και γνωριστήκαμε, όταν μας είχε καλέσει η κ. Μπαρζούκα το 2009. Από τότε είμαστε μαζί, όπως και με την Αλεξία Καλανταρίδου, την Μαριφένια Πατεράκη, την Σταυρούλα Κούση και την Γεωργία Μαγκλάρα. Πέντε άτομα σε ένα δωμάτιο και θα σου πω ότι ήταν τέλεια. Από τότε κάναμε αταξίες και ήμασταν φασαριόζες. Το δεύτερο δωμάτιο είναι όταν κληθήκαμε για πρώτη φορά στην Εθνική γυναικών στην Πορταριά».
Όλγα Στράντζαλη: «Ήμασταν οι πιο μικρές σε ηλικία και ήταν πριν από 7 χρόνια με προπονητή τον κ. Τάκη (σ.σ. Φλώρο). Συμπτωματικά σήμερα έβγαλε επέτειο το facebook».
Α. Β.: «Θυμάμαι ότι είχε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο και είχαμε τρελαθεί, ουρλιάζαμε. Κάποια στιγμή φωνάζαμε τόσο πολύ που βγήκε η Ελένη Κιόση στον διάδρομο και μας έβαλε τις φωνές. Μας ψάρωσε πάρα πολύ, αλλά μετά καταλάβαμε ότι έκανε πλάκα».
Ο. Σ.: «Στην Πορταριά ήταν και η Σία (Τοτσίδου) στο δωμάτιο και θυμάμαι ότι έκανε πολύ ησυχία. Με την Ανθή γελούσαμε και προσπαθούσαμε να είμαστε ήσυχες σε μία γωνία».
Όλγα θυμάσαι την πρώτη φορά που συνάντησες την Ανθή;
Ο. Σ.: «Η Ανθή όταν την γνώρισα ήταν ακριβώς όπως τώρα αλλά ήταν πολύ πιο αδύνατη και είχε μεγάλο κεφάλι (…γέλια). Δεν θα ξεχάσω ποτέ την φουστίτσα που φορούσε στο Λουτράκι. Από την αρχή δέσαμε».
Α. Β.: «Στην αρχή ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα στα γήπεδα γιατί εκεί βρισκόμασταν μόνο. Όσο μεγαλώνουμε όμως βρισκόμαστε και εκτός Εθνικής, οπότε υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουμε περάσει μαζί».
Ποια είναι η πιο …τρελή;
Ο. Σ.: «Η Ανθή ξεκάθαρα. Εγώ είμαι λίγο πιο σοβαρή, όταν είμαι μαζί της όμως με παρασύρει και μου βγάζει την άλλη μου πλευρά. Η Ανθή όμως είναι νούμερο 1 στην τρέλα. Θυμάμαι την …καημένη την Ηλιάνα (σ.σ. Ιακωβίδου) να τρώει γιαούρτι στο κεφάλι όταν προσπαθούσε να κάνει μπάνιο. Ποιες άλλες τρέλες έχουμε κάνει; Βάζαμε οδοντόκρεμα στα χερούλια και άλλα τέτοια ωραία. Επίσης η Μαριφένια (σ.σ. Πατεράκη) κοιμόταν και τις βάζαμε μάσκαρα στο πρόσωπο. Όλα αυτά ξεκίνησαν από μικρή ηλικία».
Α. Β.: «Όταν ήμασταν στον Βόλο πέρυσι, είχαμε δωμάτιο με αυλή. Εκεί λοιπόν στην ύπαιθρο όπως καταλαβαίνεις έκαναν βόλτες σκυλιά. Ήμασταν με την Σία (σ.σ. Τοτσίδου) στο δωμάτιο και αφήναμε πάντα το βράδυ τα παπούτσια εκτός. Το πρωί τα βάζαμε μέσα. Η Σία λοιπόν ένα πρωί δεν έβρισκε τα παπούτσια της και εννοείται ότι πίστευε ότι εμείς τις τα είχαμε κρύψει. Τις εξηγούσαμε ότι δεν το κάναμε εμείς και τελικά αποδείχθηκε ότι τα είχαν πάρει τα σκυλιά…».
Τι τύπος είναι η Όλγα και γιατί την παρασέρνεις;
Α. Β.: «Είναι cool γενικά. Η Όλγα πιστεύω ότι ζει μία πολύ καλή ζωή και πολλές φορές απλά χρειάζεται να την πάρω από το χέρι. Δεν είναι ότι δεν μπορεί απλά χρειάζεται ένα μικρό... σπρώξιμο. Είναι πολύ καλύτερα όταν κάνω πράγματα μαζί με την Όλγα».
Για τα αγωνιστικά μιλάτε στο δωμάτιο;
Ο. Σ.: «Ναι αλλά δεν τρελαινόμαστε να σχολιάσουμε για το πως έγινε η κάθε φάση. Καμία φορά κριτικάρει η μία την άλλη. Λέμε και τα καλά αλλά και τα άσχημα. Επειδή γνωριζόμαστε τόσο καλά πια, δεν παρεξηγούμαστε και το παίρνουμε ως καλή κριτική για να βελτιωθούμε. Αν μας κάνει κάποιος άλλος παρατήρηση ίσως να μην το πάρουμε τόσο θετικά, αλλά μεταξύ μας ξέρουμε ότι το λέμε για το καλό η μια της άλλης».
Εδώ στην Άγκυρα τι δωμάτιο είναι το 301;
Α. Β.: «Ζούμε ωραίες στιγμές εδώ στην Άγκυρα. Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο γιατί αλλάξαμε πολλές τοποθεσίες. Το Καρπενήσι ήταν το πιο δύσκολο για όλες μας γιατί το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν προπόνηση και βάρη. Ξέραμε ότι αυτή η προπόνηση θα ήταν για το ευρωπαϊκό, αλλά χρειαζόμασταν κάτι διαφορετικό, νιώθαμε εσώκλειστες. Τώρα που ήρθαμε στην Άγκυρα αλλάξαμε παραστάσεις και είναι καλύτερα. Δουλεύαμε τόσο καιρό για αυτό το πρωτάθλημα και επιτέλους αυτό βγήκε. Έπρεπε να ξεδώσουμε κάπου και το κάναμε στο γήπεδο».
Και ήρθαν και οι νίκες και όλα tamam που λένε και οι Τούρκοι;
Ο. Σ.: «Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη όπως και όλη η ομάδα. Εμείς το πιστεύαμε, κάποιοι άλλοι ίσως όχι. Εμείς ξέραμε ότι μπορούμε να πάρουμε αυτά τα αποτελέσματα. Ήμασταν έτοιμες και δουλεύαμε.
Αυτή η παρουσία της Εθνικής σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα θα αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον ή θα είναι απλά μια φωτοβολίδα και τίποτα παραπάνω;
Α. Β.: «Αυτό που έλεγα στα αποδυτήρια σήμερα με την Στέλλα (σ.σ.Χριστοδούλου) και την Αρέτα (σ.σ. Κονόμι) είναι ότι στο ελληνικό βόλεϊ το πρόβλημα που έχουμε στις Εθνικές ομάδες είναι ότι υπάρχουμε εμείς, απλά δεν υπάρχουν άνθρωποι από κάτω για να δουλεύουν με μικρότερες αθλήτριες. Αν γινόταν αυτό τότε θα ήταν πιο άνετη η αντικατάσταση των μεγαλύτερων αθλητριών από τις νεότερες, οι οποίες θα ήταν πιο έτοιμες. Θα μπορούσαν να είχαν παίξει κάποιες διοργανώσεις ξεκουράζοντας τις μεγαλύτερες, θα είχαν πάρει παραστάσεις, η μετάβαση θα ήταν ηπιότερη. Αυτό νομίζω ότι είναι το βασικό πρόβλημα του ελληνικού βόλεϊ και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί, έτσι ώστε όταν φτάνουν στιγμές, όπως το ευρωπαϊκό ή προκριματικά, να υπάρχουν αθλήτριες έτοιμες να βοηθήσουν και να μεγαλώσει ο πυρήνας. Έτσι ξεκινήσαμε εμείς πριν 10 χρόνια και έτσι πρέπει να συνεχιστεί».
Τη δική σας φουρνιά την αποκαλούμε «χρυσή». Δίκαια;
Ο. Σ.: «Είμαστε πολλά κορίτσια ηλικίας 22-25 που έχουμε εμπειρίες από ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις σε μικρότερες ηλικίες. Εγώ δεν θα την αποκαλέσω «χρυσή» φουρνιά. Απλά είναι δεμένη φουρνιά γιατί παίζουμε πολλά χρόνια μαζί».
Λένε ότι τρία είναι τα βασικότερα στοιχεία που έχουν φέρει αυτή την Εθνική σε αυτό το επίπεδο; Η «χρυσή» φουρνιά, ο κορμός του Ολυμπιακού και οι παραστάσεις των αθλητριών που παίζουν εξωτερικό. Συμφωνείτε;
Α. Β.: «Συμφωνώ. Τα κορίτσια που παίζουν στον Ολυμπιακό αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη. Το ίδιο και εμείς. Παίζουμε και βλέπουμε διαφορετικό βόλεϊ, αντιμετωπίζουμε καλύτερες ομάδες και όλες αυτές τις παραστάσεις τις φέρνουμε στην Εθνική. Το ίδιο συμβαίνει και με το προπονητικό μας team που επίσης έχει δει διαφορετικό βόλεϊ και αυτό έχει αντίκτυπο στην ομάδα».
Σαν τρελό δίδυμο που είστε έχετε σκεφτεί κάποια τρέλα που θα κάνετε ενόψει πρόκρισης;
Ο.Σ.: «Δεν το έχουμε σκεφτεί ακόμα, αλλά σίγουρα θα είναι κάτι δυνατό. Σίγουρα θα ζητήσουμε μία εβδομάδα παραπάνω ρεπό για αρχή από τις ομάδες μας και μετά βλέπουμε.
Α. Β.: «Περιμένουμε να δούμε πρώτα αν θα προκριθούμε. Εγώ θα ζητήσω πριμ πάντως (γέλια). Το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι κάνουμε θα είναι ομαδικό και εννοείται τρελό».