Όταν ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Κορασίδων, μας έλεγε στον Ατέρμωνα, πως αυτό που τον έχει εντυπωσιάσει στη φετινή «φουρνιά» των Κορασίδων, είναι η «πάστα» του καλού παιδιού, μας ήρθε συνειρμικά στο μυαλό το γνωστό ανέκδοτο. «Πρόεδρε είναι καλός ο παίκτης που πήραμε;» «Είναι… πολύ καλό παιδί!»
Αυτές τις μέρες λοιπόν στο Σαμοκόβ διαπίστωσα, πως ο «εκλέκτορας» μου’ πε ψέματα! Τα κορίτσια, πέρα από καλές αθλήτριες, δεν είναι απλά καλά παιδιά… είναι διαμάντια!
Κυριολεκτικά 15 Μαϊων με ύψος 1.84, η μεγαλοπρεπής … Καρυάτιδα του πρόσφατου ημερολογίου του συλλόγου για φιλανθρωπικό σκοπό, σε κερδίζει με την ευγένειά της και το ζεστό της χαμόγελο. Αυτά όμως εκτός γηπέδου… Γιατί στο φιλέ… ξεχάστε τα! Εκεί ως κόρη παλιού βολεϊμπολίστα δείχνει τα δόντια της στις αντιπάλους της και μεταμορφώνεται σε… κέρβερο.
«Αν και παλιότερα έπαιζα πασαδόρος, η θέση της κεντρικής μου αρέσει πολύ, παίζω εδώ και αρκετά χρόνια, αισθάνομαι κυριάρχος του φιλέ και ιδιαίτερα το αίσθημα που νιώθω σε kill block, τη λεγόμενη… κάλτσα (σ.σ.όταν το μπλοκ στέλνει τη μπάλα κάθετα, σχεδόν στην κάλτσα του αντιπάλου) είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση» τονίζει η Πένυ.
Άριστη σε όλα της
Πέρα όμως από «πολύτιμο» εργαλείο στα χέρια του Γιάννη Ανδρεάδη, η μαθήτρια της Ά λυκείου του Ελληνικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης θα’ λεγε κανείς πως είναι και η χαρά των καθηγητών της. Χωρίς να έχει καμία σχέση, με αυτά που στα χρόνια μου λέγαμε «φυτά» και «σπασικλάκια», η Πένυ είναι άριστη μαθήτρια, καθώς με άριστα το 20, βγάζει «19.5»! Κι όλα αυτά κάνοντας παράλληλα και πρωταθλητισμό…
«Είναι πόσο το θέλει ο καθένας και εγώ το ήθελα πολύ από μικρή» ισχυρίζεται η διεθνής κεντρική και συνεχίζει. Όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα πως αυτό που κάνω είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον από ότι πίστευα αρχικά και έτσι προσπάθησα το λίγο ή το πολύ που θα διαβάζω να είμαι συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω, ώστε να βγαίνει και κάποιο αποτέλεσμα».
Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει περίφημα και στα δύο… σπορ! Αν και όπως τα περισσότερα παιδιά η μύησή της στον αθλητισμό ξεκίνησε σε κάποιο κολυμβητήριο, έπειτα από λίγα χρόνια βαρέθηκε να μετράει τα πλακάκια της πισίνας και τελικά … δέθηκε με το φιλέ!
«Μικρή έκανα κολύμβηση, αλλά έπειτα από κάποια χρόνια βαρέθηκα. Από πολύ νωρίς στη ζωή μου είχα πολλά ακούσματα και παραστάσεις από το άθλημα, μέσω του πατέρα μου που ήταν παλιότερα αθλητής στις Σέρρες, κι έτσι με αφορμή μία φίλη μου που ήθελε κι εκείνη να ξεκινήσει βόλεϊ, άρχισα να παίζω στη β’ δημοτικού. Μετά από λίγο καιρό, ενώ η φίλη μου σταμάτησε, εγώ «κόλλαγα» περισσότερο κι έτσι συνεχίζω μέχρι σήμερα. Δεν έχω στερηθεί τίποτα, γιατί από την παρέα που έκανα με παιδιά που δεν ασχολούνταν με τον αθλητισμό, έβρισκα κάποια πράγματα, που ίσως εγώ ως αθλήτρια να μην τα έκανα, αλλά ο αθλητισμός πρόσφερε σε μένα τόσα πολλά, που εκείνοι δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ποτέ. Για αυτό και η μισή μου ζωή είναι το βόλεϊ».
Τίτλος τιμής το εθνόσημο!
Τα χρόνια πέρασαν, οι ώρες προπονήσεων έγιναν πλέον αμέτρητες, μετά τα απαραίτητα «χαστούκια» ακολούθησε η απίστευτη «γλύκα» από τις πρώτες νίκες και με «κλειδί» τη σκληρή και μεθοδική δουλειά, άνοιξε και η πόρτα της Εθνικής.
«Για μένα το εθνόσημο είναι μεγάλη τιμή… Θεωρώ πως είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει για μία αθλήτρια να εκπροσωπεί τη χώρα της και ιδιαίτερα σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο που διανύουμε να μπορούμε να κρατάμε τη γαλανόλευκη και το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων ψηλά. Παράλληλα όμως αποτελεί και μία ανταμοιβή για τους κόπους μου» παραδέχεται ο ένας εκ των τριών «πύργων» της Εθνικής μας που συμπληρώνει ότι «είμαστε τυχερές στην ομάδα που έχουμε ψηλά κορίτσια, με έφεση στο μπλοκ και πάνω από όλα διάθεση, γιατί αν υπάρχει όρεξη μπορούμε πιστεύω να κάνουμε πολλά πράγματα».
«Μονόδρομος» όμως για να μπούνε οι βάσεις γι αυτά τα… μεγάλα πράγματα που αναφέρει η Πένυ θεωρείται το αποψινό ματς της Ελλάδας (20:30) με την Σλοβενία. Χωρίς πόντο σε δύο μέχρι τώρα αγώνες τους στο «Αρένα Σαμοκόβ», οι δύο ομάδες, αναμετρώνται σε ένα ματς «ο θάνατός σου η ζωή μου».
«Μετά την άσχημη πρεμιέρα με τη Σερβία, πιστεύω πως θα βγάζουμε και κάτι καινούριο στο γήπεδο, θα παίζουμε με μεγαλύτερη διάθεση και αρχής γενομένης από το σημερινό ματς με την Σλοβενία, που έχει κομβική σημασία και για τις δύο ομάδες, θα θέσουμε τα θεμέλια για την επίτευξη του στόχο μας, αυτόν της εισόδου στην 8άδα. Αρκεί να παίξουμε, όπως και με την Ιταλία, με το ίδιο πάθος και συγκέντρωση και είμαι βέβαιη πως επειδή όλες αγαπάμε αυτό που κάνουμε θα πάρουμε την πρόκριση» επισημαίνει η μπλοκέρ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, που λόγω θέσης, έχει ως είδωλο μία πρώην άσο του Αίαντα, την Ειρήνη Χατζηευστρατιάδου, που πλέον είναι στο Mαϊάμι με υποτροφία και θα ’θελε να την μιμηθεί.
«Θα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό συνδυάζοντας βόλεϊ και σπουδές, γιατί δυστυχώς σήμερα το βόλεϊ πέρα από ευχαρίστηση δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει το μέλλον σου, το οποίο κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όλες τις αθλήτριες...»
Αυτές τις μέρες λοιπόν στο Σαμοκόβ διαπίστωσα, πως ο «εκλέκτορας» μου’ πε ψέματα! Τα κορίτσια, πέρα από καλές αθλήτριες, δεν είναι απλά καλά παιδιά… είναι διαμάντια!
Κυριολεκτικά 15 Μαϊων με ύψος 1.84, η μεγαλοπρεπής … Καρυάτιδα του πρόσφατου ημερολογίου του συλλόγου για φιλανθρωπικό σκοπό, σε κερδίζει με την ευγένειά της και το ζεστό της χαμόγελο. Αυτά όμως εκτός γηπέδου… Γιατί στο φιλέ… ξεχάστε τα! Εκεί ως κόρη παλιού βολεϊμπολίστα δείχνει τα δόντια της στις αντιπάλους της και μεταμορφώνεται σε… κέρβερο.
«Αν και παλιότερα έπαιζα πασαδόρος, η θέση της κεντρικής μου αρέσει πολύ, παίζω εδώ και αρκετά χρόνια, αισθάνομαι κυριάρχος του φιλέ και ιδιαίτερα το αίσθημα που νιώθω σε kill block, τη λεγόμενη… κάλτσα (σ.σ.όταν το μπλοκ στέλνει τη μπάλα κάθετα, σχεδόν στην κάλτσα του αντιπάλου) είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση» τονίζει η Πένυ.
Άριστη σε όλα της
Πέρα όμως από «πολύτιμο» εργαλείο στα χέρια του Γιάννη Ανδρεάδη, η μαθήτρια της Ά λυκείου του Ελληνικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης θα’ λεγε κανείς πως είναι και η χαρά των καθηγητών της. Χωρίς να έχει καμία σχέση, με αυτά που στα χρόνια μου λέγαμε «φυτά» και «σπασικλάκια», η Πένυ είναι άριστη μαθήτρια, καθώς με άριστα το 20, βγάζει «19.5»! Κι όλα αυτά κάνοντας παράλληλα και πρωταθλητισμό…
«Είναι πόσο το θέλει ο καθένας και εγώ το ήθελα πολύ από μικρή» ισχυρίζεται η διεθνής κεντρική και συνεχίζει. Όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα πως αυτό που κάνω είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον από ότι πίστευα αρχικά και έτσι προσπάθησα το λίγο ή το πολύ που θα διαβάζω να είμαι συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω, ώστε να βγαίνει και κάποιο αποτέλεσμα».
Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει περίφημα και στα δύο… σπορ! Αν και όπως τα περισσότερα παιδιά η μύησή της στον αθλητισμό ξεκίνησε σε κάποιο κολυμβητήριο, έπειτα από λίγα χρόνια βαρέθηκε να μετράει τα πλακάκια της πισίνας και τελικά … δέθηκε με το φιλέ!
«Μικρή έκανα κολύμβηση, αλλά έπειτα από κάποια χρόνια βαρέθηκα. Από πολύ νωρίς στη ζωή μου είχα πολλά ακούσματα και παραστάσεις από το άθλημα, μέσω του πατέρα μου που ήταν παλιότερα αθλητής στις Σέρρες, κι έτσι με αφορμή μία φίλη μου που ήθελε κι εκείνη να ξεκινήσει βόλεϊ, άρχισα να παίζω στη β’ δημοτικού. Μετά από λίγο καιρό, ενώ η φίλη μου σταμάτησε, εγώ «κόλλαγα» περισσότερο κι έτσι συνεχίζω μέχρι σήμερα. Δεν έχω στερηθεί τίποτα, γιατί από την παρέα που έκανα με παιδιά που δεν ασχολούνταν με τον αθλητισμό, έβρισκα κάποια πράγματα, που ίσως εγώ ως αθλήτρια να μην τα έκανα, αλλά ο αθλητισμός πρόσφερε σε μένα τόσα πολλά, που εκείνοι δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ποτέ. Για αυτό και η μισή μου ζωή είναι το βόλεϊ».
Τίτλος τιμής το εθνόσημο!
Τα χρόνια πέρασαν, οι ώρες προπονήσεων έγιναν πλέον αμέτρητες, μετά τα απαραίτητα «χαστούκια» ακολούθησε η απίστευτη «γλύκα» από τις πρώτες νίκες και με «κλειδί» τη σκληρή και μεθοδική δουλειά, άνοιξε και η πόρτα της Εθνικής.
«Για μένα το εθνόσημο είναι μεγάλη τιμή… Θεωρώ πως είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει για μία αθλήτρια να εκπροσωπεί τη χώρα της και ιδιαίτερα σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο που διανύουμε να μπορούμε να κρατάμε τη γαλανόλευκη και το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων ψηλά. Παράλληλα όμως αποτελεί και μία ανταμοιβή για τους κόπους μου» παραδέχεται ο ένας εκ των τριών «πύργων» της Εθνικής μας που συμπληρώνει ότι «είμαστε τυχερές στην ομάδα που έχουμε ψηλά κορίτσια, με έφεση στο μπλοκ και πάνω από όλα διάθεση, γιατί αν υπάρχει όρεξη μπορούμε πιστεύω να κάνουμε πολλά πράγματα».
«Μονόδρομος» όμως για να μπούνε οι βάσεις γι αυτά τα… μεγάλα πράγματα που αναφέρει η Πένυ θεωρείται το αποψινό ματς της Ελλάδας (20:30) με την Σλοβενία. Χωρίς πόντο σε δύο μέχρι τώρα αγώνες τους στο «Αρένα Σαμοκόβ», οι δύο ομάδες, αναμετρώνται σε ένα ματς «ο θάνατός σου η ζωή μου».
«Μετά την άσχημη πρεμιέρα με τη Σερβία, πιστεύω πως θα βγάζουμε και κάτι καινούριο στο γήπεδο, θα παίζουμε με μεγαλύτερη διάθεση και αρχής γενομένης από το σημερινό ματς με την Σλοβενία, που έχει κομβική σημασία και για τις δύο ομάδες, θα θέσουμε τα θεμέλια για την επίτευξη του στόχο μας, αυτόν της εισόδου στην 8άδα. Αρκεί να παίξουμε, όπως και με την Ιταλία, με το ίδιο πάθος και συγκέντρωση και είμαι βέβαιη πως επειδή όλες αγαπάμε αυτό που κάνουμε θα πάρουμε την πρόκριση» επισημαίνει η μπλοκέρ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, που λόγω θέσης, έχει ως είδωλο μία πρώην άσο του Αίαντα, την Ειρήνη Χατζηευστρατιάδου, που πλέον είναι στο Mαϊάμι με υποτροφία και θα ’θελε να την μιμηθεί.
«Θα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό συνδυάζοντας βόλεϊ και σπουδές, γιατί δυστυχώς σήμερα το βόλεϊ πέρα από ευχαρίστηση δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει το μέλλον σου, το οποίο κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όλες τις αθλήτριες...»