Οι φίλαθλοι και οι γονείς των παιδιών που γέμισαν το γυμναστήριο δεν ήξεραν πόσο ήταν το σκορ, ενώ στο γυμναστήριο δεν υπήρχε καν εκπρόσωπος της ΕΣΠΑΑΑ κι έτσι διαιτητές και γραμματεία έκαναν τα πάντα στους αγώνες. Η διοίκηση της ΕΣΠΑΑΑ έχει αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους και είναι χαρακτηριστική η επιστολή αναγνώστριας του volleynews.gr:
«Πιστεύω πως ο παιδο-εφηβικός αθλητισμός αποτελεί το φυτώριο κάθε χώρας και είναι αναπόσπαστο μέρος της προόδου του επιπέδου κάθε αθλήματος και εκτιμώ πως στους νέους αθλητές είναι σωστό πρέπον και δίκαιο να προσφέρονται παραδείγματα, εφόδια και κίνητρα για το μέλλον τους στον αθλητισμό.
Την Κυριακή, πήγα στο final-4 των Έφηβων στο ΜΕΤΣ περιμένωντας να απολαύσω "εν έτι 2014" έναν αγώνα μεγάλης σημασίας σε κλίμα γιορτινής διοργάνωσης και σημαντικού "event"! Δυστυχώς όμως βρέθηκα για άλλη μια φορά να παρακολουθώ ένα ευγενές άθλημα λες και ήμουν σε τριτοκοσμική χώρα που όχι μόνο δεν σέβεται τους αθλητές αλλά ούτε και τους χώρους άθλησης τους.
Το γήπεδο ήταν γεμάτο και φιλοξενούσε αθλητές και φιλάθλους χωρίς να έχει οργανωμένη γραμματεία, χωρίς μικροφωνική παρουσίαση και ανακοινώσεις και χωρίς φωτεινό πίνακα σε λειτουργεία. Το σκορ, άλλοι το μαντεύαμε κοιτώντας δεξιά και αριστερά μήπως ακούσουμε κάτι, άλλοι το κρατούσαν όπως όπως καθώς κάποιοι άλλοι σχολίαζαν με αγανάκτηση και απογοήτευση. Οι κανονισμοί και οι διαδικασίες που όφειλαν να τηρούνται σε μια τέτοια διοργάνωση ήταν δυστυχώς ανύπαρκτα κομμάτια του παζλ. Να σημειώσω ότι πρόκειται για Final Four, την κορυφαία διοργάνωση της ΕΣΠΑΑ στους εφήβους υπό την εποπτεία της ΕΟΠΕ.
Αναρωτιέμαι ποιά είναι τα κίνητρα αξιών για συμμετοχή των παιδιών στην άθληση. Αλήθεια η ομοσπονδία μερίμνησε για αυτή τη διοργάνωση και αυτό ήταν το αποτέλεσμα?
Στεναχωριέμαι, γιατί μεγάλωσα μέσα στα στάδια, και στα γήπεδα ως αθλήτρια τότε που ακόμα οι στατιστικές και οι φωτεινοί πίνακες ήταν στα γεννητούρια τους, τα κλειστά γήπεδα μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού και το χαρτί με το μολύβι εφόδια της γραμματείας του γηπέδου και των δημοσιογράφων. Δυστυχώς 35 και κάτι χρόνια αργότερα ούτε αυτά δεν υπάρχουν και ακόμα αισθάνομαι ότι εχθές κάθισα στην εξέδρα και παρακολούθησα βόλλευ final-4 Έφηβων σε κάποια υποανάπτυκτη χώρα με ανύπαρκτους διοργανωτές -υποστηρικτές του αθλήματος.
Οφείλω να καταθέσω ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους διαιτητές που στερούμενοι της επικοινωνίας με τους αρμόδιους απόντες υπευθύνους της χθεσινής διοργάνωσης ήταν στην θέση τους και έκαναν την δουλειά τους με ότι είχαν και ΔΕΝ είχαν και οφείλω με πλήρη ενσυναίσθηση ενα τρυφερό, κάπως στενάχωρο αλλά πάνω απ' όλα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ στους αθλητές για την αξιοπρεπέστατη εμφάνιση τους. Από αυτά τα παιδιά απολαύσαμε και απολαμβάνουμε αδιάκοπα το ΑΓΝΟ παράδειγμα και κίνητρο της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ και ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ αγάπης για τον αθλητισμό.
Ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, ικανότερες διοικήσεις και ευσυνείδητους διοργανωτές για το καλό της χώρας και του αθλητισμού... μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Μιμή Μαρσέλλου
Φίλαθλος
