Για την προσπάθεια που έγινε στις Εθνικές ομάδες την προηγούμενη εξαετία:
«Υπήρξαν δύο περίοδοι. Η πρώτη τριετία που κινηθήκαμε με τα παιδιά που ήταν ήδη έτοιμα από τα προηγούμενα χρόνια, γιατί δεν υπήρχαν εναλλακτικές. Και η δεύτερη τριετία στην οποία δόθηκαν ευκαιρίες κυρίως στη φουρνιά του 1993, που είχαν επιτυχίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο με την Εθνική παίδων. Αυτά τα παιδιά εντάχθηκαν με επιτυχία στην Εθνική. Σε κάποιες θέσεις, ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει αισθητά, κάτι που θα μας δώσει το περιθώριο για να κάνουμε «πράγματα» τα επόμενα χρόνια.
Τα προβλήματα ήταν κοινά για όλο αυτό το διάστημα. Δεν είναι προβλήματα που έχουν να κάνουν με την Ομοσπονδία ή την Εθνική ομάδα. Ήταν ευρύτερα τα προβλήματα. Το περιβάλλον της χώρας, τα οικονομικά προβλήματα, νομίζω ότι είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στην εξίσωση για το που πάει το βόλεϊ και η Εθνική ομάδα. Δεν μπορούμε να τον αγνοούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια».
Για το αν ήταν επιτυχημένη η Εθνική ομάδα:
«Αν είχαμε κερδίσει ένα σετ και προκρινόμασταν επί της Ισπανίας, πόσο θα διαφοροποιείτο η κριτική που κάνουμε; Όλα έχουν να κάνουν με το αποτέλεσμα;
Η προσπάθεια κρίνεται από το τι παραλαμβάνεις και τι παραδίδεις, κρίνεται από τις δυνατότητες που δημιουργούνται από το υλικό που φτιάχνεται, ακόμα και από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζονται για να φτάσουμε σε ένα σημείο.
Θα ήταν σημαντικό να είχαμε την εμπειρία από ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Για αυτό το λόγο έγινε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια κάτω από δύσκολες συνθήκες. Κακώς το βαφτίζουμε σαν μεγάλη αποτυχία. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες δεν γίνονται από τις απαιτήσεις και τα λόγια. Γίνονται από τις επενδύσεις.
Σε αυτό το διάστημα έγινε μεγάλη επένδυση σε νέα παιδιά, σε πολλή δουλειά, σε ατομική βελτίωση των αθλητών, ώστε να το βρουν οι ίδιοι μπροστά τους. Επίσης έγινε μεγάλη επένδυση στη νοοτροπία των αθλητών. Δεν χαρακτηρίζεται αποτυχημένη η προσπάθεια.
Είναι πιο δημιουργικό να εντοπίζουμε τις αδυναμίες της προσπάθειας παρά τα στεκόμαστε σε ένα αποτέλεσμα που προφανώς κρίνεται από πάρα πολλά πράγματα.
Η προσπάθεια γίνεται και είναι δύσκολη γιατί στηρίζεται σε αθλητές οι οποίοι δεν έχουν απολαβές έμμεσες η άμεσες από αυτό το καθεστώς του ελληνικού αθλητισμού.
Είναι παιδιά που κυρίως παίζουν στις ομάδες του εξωτερικού, που έρχονται να προπονηθούνε για 4-5 μήνες όχι κάτω από πολύ καλές συνθήκες, αλλά με πολλά προβλήματα, και με ρίσκο ακόμα και την ατομική τους υγεία. Αν ένας αθλητής τραυματιστεί, ποιος θα του πληρώσει το συμβόλαιο;
Συγκρίνουμε τις καταστάσεις με τις προηγούμενες δεκαετίες που όλα αυτά τα προβλήματα ήταν λυμένα. Οι αθλητές ήταν εδώ και έπαιρναν περισσότερα χρήματα από την Εθνική ομάδα, απ’ όσα έπαιρναν στα σωματεία τους.
Οι αθλητές δεν σκέφτονται τις απολαβές, αλλά τα προβλήματα και η αστάθεια, είναι πράγματα που δεν επηρεάζουν άμεσα αλλά είναι σαν μικρή γάγγραινα. «Τρώει» τη διάθεση, τη φιλοδοξία. Η διοικητική αστάθεια που υπήρξε το φετινό καλοκαίρι, θα επηρέαζε οποιοδήποτε οργανισμό, ακόμα και καλά δομημένο.
Τελικά πετύχαμε πάρα πολλά, αλλά όχι όσα θέλαμε. Ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό η Εθνική ομάδα, η νοοτροπία των αθλητών, ο τρόπος που οι αθλητές δούλεψαν στην Εθνική ομάδα. Η πλειονότητα των αθλητών αποδίδει καλύτερα στην εθνική ομάδα, απ’ ότι στα σωματεία.
Αυτό δε σημαίνει ότι έγιναν όσα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά τα πιο πολλά από αυτά που δεν έγιναν έχουν να κάνουν με μεγέθη που δυστυχώς δεν ελέγχονται από τη δουλειά της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Έχουν να κάνουν με την υποστήριξη , με τα μέσα. Στον υψηλό αθλητισμό είναι απαραίτητο να είναι λυμένα μια σειρά από προβλήματα. Σε εμάς δεν ήταν λυμένα και γίνονταν όλο και μεγαλύτερα».
Για τα προβλήματα που δεν λύνονταν:
«Δεν υπήρχε ευστάθεια, δεν ήμασταν σίγουροι για αυτό που προχωρούσαμε να κάνουμε.
Το μοντέλο που θέλει έναν αιρετό παράγοντα δίπλα στην ομάδα είναι ξεπερασμένο. Αυτές οι δουλειές γίνονται επαγγελματικά. Οι παρεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν, είχαν να κάνουν με παθογένειες του συστήματος.
Δεν υπάρχει προπονητικό κέντρο. Η Εθνική ομάδα είναι σε μια διαδικασία να φιλοξενείται . Αυτό σημαίνει ότι τα μέσα που είχαμε ήταν περιορισμένα. Δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να μοιραστούνε μια σειρά από προπονητικά μέσα που θα βελτίωναν πολύ την ποιότητα της προπόνησης.
Υπάρχουν άλλα πράγματα που προηγούνται, όπως προσφυγές ανθρώπων που δεν έχουν πληρωθεί, κατασχετήρια, μισθοί υπαλλήλων.
Οι παράγοντες δεν πρέπει να έρχονται στην ομάδα και να «κομίζουν γλαύκας εν Aθήναις», δηλαδή να μιλάνε για τον πατριωτισμό και την αγάπη της φανέλας. Οι παράγοντες πρέπει να είναι στις ομάδες για να λύνουν προβλήματα. Όταν δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, καλύτερα να μην έρχονται. Τα προβλήματα που λύνονται, υπάρχουν εξειδικευμένοι άνθρωποι που μπορούν να τα διαχειριστούν. Η δουλειά των παραγόντων είναι να βρίσκουν πόρους και να τους διανέμουν ορθολογικά.
Για τα δικά του λάθη και τα λόγια του Ανδρέα Φράγκου
‘Όλοι κάναμε λάθη. Τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας προπονητής, είναι πολλά και πολλών επιπέδων. Άλλα είναι δραστικά και επηρεάζουν άμεσα, άλλα δεν επηρεάζουν άμεσα. Το παιχνίδι της απόδοσης των ευθυνών δεν βοηθάει κανέναν.
Ο Ανδρέας αναφέρεται σε μικρά κομμάτια της προπόνησης που δεν ήταν πάντα εύκολο να λυθούν τα προβλήματα. Ο κάθε αθλητής έχει μια εικόνα από τα πράγματα που γίνονται. Εμένα μου αρέσει να κρατάω τη γενική εικόνα και αυτή είναι ότι ο Ανδρέας έπαιζε καλύτερα το καλοκαίρι απ' ότι έπαιζε τον χειμώνα.
Έχω αδικήσει παίκτες, ίσως όχι αυτούς που φαντάζονται πολλοί. Έχω κάνει λάθη στις επιλογές. Κοιτάξτε, οι επιλογές γίνονται κυρίως βάσει της προηγούμενες απόδοσης, όχι της προβλεπόμενης. Πολλές φορές έρχονται μελλοντικές αποδόσεις παιχτών που δεν τις έχεις προβλέψει».
Για το περιστατικό με τον Μενέλαο Κοκκινάκη:
«Με τον Κοκκινάκη δεν έκανα λάθος. Η Εθνική ομάδα πρέπει να αποτελείται από ένα ρόστερ με 4 περιφερειακούς παίχτες. Το καλοκαίρι του 2014 δοκιμάστηκε ένα ρόστερ με 5 περιφερειακούς παίκτες και δεν βόλεψε κανέναν. Ούτε τα παιδιά, ούτε την πρόοδο της ομάδας.
Όταν από αυτούς οι δύο ψηλότεροι, Φράγκος και Κουμεντάκης προβλέπεται να είναι βασικοί, είναι δύσκολο γιατί οι υπόλοιποι δύο υστερούν στο μπλοκ. Στην προπόνηση ο διαγώνιος αντιμετωπίζει μόνο κοντούς μπλοκέρ, συνθήκη που στα παιχνίδια δεν υπάρχει.
Είχαμε κάνει μια κουβέντα εγώ και ο Μάριος Γκιούρδας με τον Κοκκινάκη. Είχα μείνει με την εικόνα ότι υπήρχε μια συμφωνία ότι θα δοκιμαστεί ως λίμπερο και θα κάνει κάποιες πρωινές προπονήσεις σαν ακραίος. Νομίζω ότι έκανε πίσω ο ίδιος. Το καταλαβαίνω και το δικαιολογώ. Υπάρχουν όμως πολλοί παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο που παίζουν σε διαφορετική θέση στις εθνικές ομάδες τους και σε διαφορετική στο σωματείο τους. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω για την καριέρα των αθλητών αλλά για το συμφέρον της ομάδας».
Για τα προβλήματα και κλήση των παικτών:
«Υπάρχει ένα πρόβλημα. Η πρώτη κατηγορία στην Ελλάδα δεν είναι αμιγώς επαγγελματική. Είναι πολλοί αθλητές που δεν μπορούν να έρθουν στην Εθνική ομάδα είτε γιατί εργάζονται, είτε γιατί θεωρούν ότι έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους στην εθνική ομάδα και είναι μεγάλοι σε ηλικία.
Πολλές φορές υποχρεώνεσαι να ακούσεις με μεγάλη συγκατάβαση, διαθέσεις αθλητών που σου λένε ότι δεν μπορώ να έρθω στην Εθνική γιατί αντιμετωπίζω συγκεκριμένα προβλήματα, είτε σπουδών, είτε οικογένειας, είτε εργασίας».
Για την απουσία του Ντίμα Φιλίποφ:
«Είναι πασιφανές ότι με τον Φιλίποφ η Εθνική θα είχε περισσότερες δυνατότητες. Όμως για την απουσία του Φιλίποφ έχουμε να κάνουμε με ένα γενικότερο ζήτημα του αθλητισμού. Είναι ένα φαινόμενο που δεν παρουσιάζεται μόνο το βόλεϊ. Στη θεμιτή λογική να προσέξουν και να προστατεύσουν την καριέρα τους, κάποιοι αθλητές φέρονται πολύ φοβισμένα απέναντι σε καταστάσεις που μπορεί να τους βάλουν σε περιπέτειες.
Μπορώ να πω όμως ότι ο Στιβαχτής και ο Τερζής, έκαναν μεγάλη προσπάθεια, με πολύ μεγάλες θυσίες και παραλίγο να τους δικαιώσει σε μεγάλο βαθμό».
Για τις διαμάχες μέσα στην Εθνική ομάδα:
«Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν καθημερινές προστριβές και διαμάχες. Ήταν μεμονωμένα γεγονότα που πολλές φορές επηρέασαν θετικά την ομάδα».
«Υπήρξαν δύο περίοδοι. Η πρώτη τριετία που κινηθήκαμε με τα παιδιά που ήταν ήδη έτοιμα από τα προηγούμενα χρόνια, γιατί δεν υπήρχαν εναλλακτικές. Και η δεύτερη τριετία στην οποία δόθηκαν ευκαιρίες κυρίως στη φουρνιά του 1993, που είχαν επιτυχίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο με την Εθνική παίδων. Αυτά τα παιδιά εντάχθηκαν με επιτυχία στην Εθνική. Σε κάποιες θέσεις, ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει αισθητά, κάτι που θα μας δώσει το περιθώριο για να κάνουμε «πράγματα» τα επόμενα χρόνια.
Τα προβλήματα ήταν κοινά για όλο αυτό το διάστημα. Δεν είναι προβλήματα που έχουν να κάνουν με την Ομοσπονδία ή την Εθνική ομάδα. Ήταν ευρύτερα τα προβλήματα. Το περιβάλλον της χώρας, τα οικονομικά προβλήματα, νομίζω ότι είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στην εξίσωση για το που πάει το βόλεϊ και η Εθνική ομάδα. Δεν μπορούμε να τον αγνοούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια».
Για το αν ήταν επιτυχημένη η Εθνική ομάδα:
«Αν είχαμε κερδίσει ένα σετ και προκρινόμασταν επί της Ισπανίας, πόσο θα διαφοροποιείτο η κριτική που κάνουμε; Όλα έχουν να κάνουν με το αποτέλεσμα;
Η προσπάθεια κρίνεται από το τι παραλαμβάνεις και τι παραδίδεις, κρίνεται από τις δυνατότητες που δημιουργούνται από το υλικό που φτιάχνεται, ακόμα και από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζονται για να φτάσουμε σε ένα σημείο.
Θα ήταν σημαντικό να είχαμε την εμπειρία από ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Για αυτό το λόγο έγινε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια κάτω από δύσκολες συνθήκες. Κακώς το βαφτίζουμε σαν μεγάλη αποτυχία. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες δεν γίνονται από τις απαιτήσεις και τα λόγια. Γίνονται από τις επενδύσεις.
Σε αυτό το διάστημα έγινε μεγάλη επένδυση σε νέα παιδιά, σε πολλή δουλειά, σε ατομική βελτίωση των αθλητών, ώστε να το βρουν οι ίδιοι μπροστά τους. Επίσης έγινε μεγάλη επένδυση στη νοοτροπία των αθλητών. Δεν χαρακτηρίζεται αποτυχημένη η προσπάθεια.
Είναι πιο δημιουργικό να εντοπίζουμε τις αδυναμίες της προσπάθειας παρά τα στεκόμαστε σε ένα αποτέλεσμα που προφανώς κρίνεται από πάρα πολλά πράγματα.
Η προσπάθεια γίνεται και είναι δύσκολη γιατί στηρίζεται σε αθλητές οι οποίοι δεν έχουν απολαβές έμμεσες η άμεσες από αυτό το καθεστώς του ελληνικού αθλητισμού.
Είναι παιδιά που κυρίως παίζουν στις ομάδες του εξωτερικού, που έρχονται να προπονηθούνε για 4-5 μήνες όχι κάτω από πολύ καλές συνθήκες, αλλά με πολλά προβλήματα, και με ρίσκο ακόμα και την ατομική τους υγεία. Αν ένας αθλητής τραυματιστεί, ποιος θα του πληρώσει το συμβόλαιο;
Συγκρίνουμε τις καταστάσεις με τις προηγούμενες δεκαετίες που όλα αυτά τα προβλήματα ήταν λυμένα. Οι αθλητές ήταν εδώ και έπαιρναν περισσότερα χρήματα από την Εθνική ομάδα, απ’ όσα έπαιρναν στα σωματεία τους.
Οι αθλητές δεν σκέφτονται τις απολαβές, αλλά τα προβλήματα και η αστάθεια, είναι πράγματα που δεν επηρεάζουν άμεσα αλλά είναι σαν μικρή γάγγραινα. «Τρώει» τη διάθεση, τη φιλοδοξία. Η διοικητική αστάθεια που υπήρξε το φετινό καλοκαίρι, θα επηρέαζε οποιοδήποτε οργανισμό, ακόμα και καλά δομημένο.
Τελικά πετύχαμε πάρα πολλά, αλλά όχι όσα θέλαμε. Ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό η Εθνική ομάδα, η νοοτροπία των αθλητών, ο τρόπος που οι αθλητές δούλεψαν στην Εθνική ομάδα. Η πλειονότητα των αθλητών αποδίδει καλύτερα στην εθνική ομάδα, απ’ ότι στα σωματεία.
Αυτό δε σημαίνει ότι έγιναν όσα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά τα πιο πολλά από αυτά που δεν έγιναν έχουν να κάνουν με μεγέθη που δυστυχώς δεν ελέγχονται από τη δουλειά της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Έχουν να κάνουν με την υποστήριξη , με τα μέσα. Στον υψηλό αθλητισμό είναι απαραίτητο να είναι λυμένα μια σειρά από προβλήματα. Σε εμάς δεν ήταν λυμένα και γίνονταν όλο και μεγαλύτερα».
Για τα προβλήματα που δεν λύνονταν:
«Δεν υπήρχε ευστάθεια, δεν ήμασταν σίγουροι για αυτό που προχωρούσαμε να κάνουμε.
Το μοντέλο που θέλει έναν αιρετό παράγοντα δίπλα στην ομάδα είναι ξεπερασμένο. Αυτές οι δουλειές γίνονται επαγγελματικά. Οι παρεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν, είχαν να κάνουν με παθογένειες του συστήματος.
Δεν υπάρχει προπονητικό κέντρο. Η Εθνική ομάδα είναι σε μια διαδικασία να φιλοξενείται . Αυτό σημαίνει ότι τα μέσα που είχαμε ήταν περιορισμένα. Δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να μοιραστούνε μια σειρά από προπονητικά μέσα που θα βελτίωναν πολύ την ποιότητα της προπόνησης.
Υπάρχουν άλλα πράγματα που προηγούνται, όπως προσφυγές ανθρώπων που δεν έχουν πληρωθεί, κατασχετήρια, μισθοί υπαλλήλων.
Οι παράγοντες δεν πρέπει να έρχονται στην ομάδα και να «κομίζουν γλαύκας εν Aθήναις», δηλαδή να μιλάνε για τον πατριωτισμό και την αγάπη της φανέλας. Οι παράγοντες πρέπει να είναι στις ομάδες για να λύνουν προβλήματα. Όταν δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, καλύτερα να μην έρχονται. Τα προβλήματα που λύνονται, υπάρχουν εξειδικευμένοι άνθρωποι που μπορούν να τα διαχειριστούν. Η δουλειά των παραγόντων είναι να βρίσκουν πόρους και να τους διανέμουν ορθολογικά.
Για τα δικά του λάθη και τα λόγια του Ανδρέα Φράγκου
‘Όλοι κάναμε λάθη. Τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας προπονητής, είναι πολλά και πολλών επιπέδων. Άλλα είναι δραστικά και επηρεάζουν άμεσα, άλλα δεν επηρεάζουν άμεσα. Το παιχνίδι της απόδοσης των ευθυνών δεν βοηθάει κανέναν.
Ο Ανδρέας αναφέρεται σε μικρά κομμάτια της προπόνησης που δεν ήταν πάντα εύκολο να λυθούν τα προβλήματα. Ο κάθε αθλητής έχει μια εικόνα από τα πράγματα που γίνονται. Εμένα μου αρέσει να κρατάω τη γενική εικόνα και αυτή είναι ότι ο Ανδρέας έπαιζε καλύτερα το καλοκαίρι απ' ότι έπαιζε τον χειμώνα.
Έχω αδικήσει παίκτες, ίσως όχι αυτούς που φαντάζονται πολλοί. Έχω κάνει λάθη στις επιλογές. Κοιτάξτε, οι επιλογές γίνονται κυρίως βάσει της προηγούμενες απόδοσης, όχι της προβλεπόμενης. Πολλές φορές έρχονται μελλοντικές αποδόσεις παιχτών που δεν τις έχεις προβλέψει».
Για το περιστατικό με τον Μενέλαο Κοκκινάκη:
«Με τον Κοκκινάκη δεν έκανα λάθος. Η Εθνική ομάδα πρέπει να αποτελείται από ένα ρόστερ με 4 περιφερειακούς παίχτες. Το καλοκαίρι του 2014 δοκιμάστηκε ένα ρόστερ με 5 περιφερειακούς παίκτες και δεν βόλεψε κανέναν. Ούτε τα παιδιά, ούτε την πρόοδο της ομάδας.
Όταν από αυτούς οι δύο ψηλότεροι, Φράγκος και Κουμεντάκης προβλέπεται να είναι βασικοί, είναι δύσκολο γιατί οι υπόλοιποι δύο υστερούν στο μπλοκ. Στην προπόνηση ο διαγώνιος αντιμετωπίζει μόνο κοντούς μπλοκέρ, συνθήκη που στα παιχνίδια δεν υπάρχει.
Είχαμε κάνει μια κουβέντα εγώ και ο Μάριος Γκιούρδας με τον Κοκκινάκη. Είχα μείνει με την εικόνα ότι υπήρχε μια συμφωνία ότι θα δοκιμαστεί ως λίμπερο και θα κάνει κάποιες πρωινές προπονήσεις σαν ακραίος. Νομίζω ότι έκανε πίσω ο ίδιος. Το καταλαβαίνω και το δικαιολογώ. Υπάρχουν όμως πολλοί παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο που παίζουν σε διαφορετική θέση στις εθνικές ομάδες τους και σε διαφορετική στο σωματείο τους. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω για την καριέρα των αθλητών αλλά για το συμφέρον της ομάδας».
Για τα προβλήματα και κλήση των παικτών:
«Υπάρχει ένα πρόβλημα. Η πρώτη κατηγορία στην Ελλάδα δεν είναι αμιγώς επαγγελματική. Είναι πολλοί αθλητές που δεν μπορούν να έρθουν στην Εθνική ομάδα είτε γιατί εργάζονται, είτε γιατί θεωρούν ότι έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους στην εθνική ομάδα και είναι μεγάλοι σε ηλικία.
Πολλές φορές υποχρεώνεσαι να ακούσεις με μεγάλη συγκατάβαση, διαθέσεις αθλητών που σου λένε ότι δεν μπορώ να έρθω στην Εθνική γιατί αντιμετωπίζω συγκεκριμένα προβλήματα, είτε σπουδών, είτε οικογένειας, είτε εργασίας».
Για την απουσία του Ντίμα Φιλίποφ:
«Είναι πασιφανές ότι με τον Φιλίποφ η Εθνική θα είχε περισσότερες δυνατότητες. Όμως για την απουσία του Φιλίποφ έχουμε να κάνουμε με ένα γενικότερο ζήτημα του αθλητισμού. Είναι ένα φαινόμενο που δεν παρουσιάζεται μόνο το βόλεϊ. Στη θεμιτή λογική να προσέξουν και να προστατεύσουν την καριέρα τους, κάποιοι αθλητές φέρονται πολύ φοβισμένα απέναντι σε καταστάσεις που μπορεί να τους βάλουν σε περιπέτειες.
Μπορώ να πω όμως ότι ο Στιβαχτής και ο Τερζής, έκαναν μεγάλη προσπάθεια, με πολύ μεγάλες θυσίες και παραλίγο να τους δικαιώσει σε μεγάλο βαθμό».
Για τις διαμάχες μέσα στην Εθνική ομάδα:
«Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν καθημερινές προστριβές και διαμάχες. Ήταν μεμονωμένα γεγονότα που πολλές φορές επηρέασαν θετικά την ομάδα».
