Ε, αυτός ο αθλητής δεν έχει διακρίσεις με την Εθνική Ελλάδας, απλά έπαιξε και διακρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σμύρνης το 2009, αλλά τα δυο επόμενα Σάββατα θα ηγηθεί της προσπάθειας πρόκρισης στο Ευρωβόλει 2017 της Πολωνίας, σε αγώνες μπαράζ με την Ισπανία. Και παρά τη λάμψη που του δίνει το ιταλικό πρωτάθλημα(φέτος μεταπήδησε από το Τρέντο στη Βερόνα) θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα, να ξαναφορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και μακάρι να του τα φέρει έτσι η ζωή, να κλείσει την καριέρα του με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος.

Συζητήσαμε με τον ...Μήτσο κατά τη διάρκεια της πτήσης από τις Βρυξέλλες προς την Αθήνα, μετά τις τρεις νίκες στο προκριματικό τουρνουά της Αμβέρσας, που μας δίνουν το δικαίωμα διεκδίκησης της πρόκρισης, κόντρα στην Ισπανία και μιλήσαμε εφ όλης της ύλης.



"Στην Κοζάνη δεν ήμασταν έτοιμοι, τόσο ψυχολογικά, όσο και αγωνιστικά. Πριν από το τουρνουά παίξαμε μόλις τρία  φιλικά ματς. Και το κακό πρόσωπο μας βγήκε στην πρεμιέρα κόντρα στο Βέλγιο. Αν παίζαμε στο πρώτο ματς με τη Μολδαβία, ίσως έβγαινε τότε και να χάναμε από υποδεέστερη ομάδα. 'Έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης, η Εθνική διαθέτει νέα παιδιά και όταν αποκτήσουν εμπειρίες μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα. Η ομάδα έχει μέλλον".

-Τι δεν πάει καλά στην Εθνική;

"Δεν υπάρχει οργάνωση και είμαστε κουρασμένοι και εξαντλημένοι ,εξαιτίας των ερασιτεχνών που περιστοιχίζουν την ομάδα.  Κάθε καλοκαίρι με λαχτάρα περιμένω  να έρθω στην Ελλάδα, να παίξω στην Εθνική, είμαι υπερήφανος που αγωνίζομαι σε αυτή την ομάδα, αλλά η απογοήτευση είναι μεγάλη. Κάνουμε υπερπροσπάθεια , κι αυτοί μας έχουν βάλει μια άγκυρα και  μας  τραβάνε πίσω. Τόσα χρόνια κάνουμε μεγάλη προσπάθεια, θέλουμε να πάμε σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όμως μας εμποδίζει η κακή οργάνωση. Σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω. Πονάω με την παρακμή της ομάδας"

-Έρχεται στο μυαλό σου του ματς με την Ουκρανία, όπου κερδίζαμε 2-0 σετ και 19-15, αλλά φτάσαμε στο 3-2. Κι αν κερδίζαμε 3-0 ή 3-1 τώρα θα ήμασταν ήδη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με καλύτερους βαθμούς από το Βέλγιο;

"Το φλότινγκ σέρβις ενός Ουκρανού μας αποδιοργάνωσε. Εκεί φάνηκε η απειρία της ομάδας. Αν είχαμε περισσότερα φιλικά για να αντιμετωπίσουμε παρόμοιες καταστάσεις, τώρα θα ήμασταν στην Πολωνία".

-Στην Κοζάνη είχες πολλά νεύρα, σε αντίθεση με την Αμβέρσα, όπου ήσουν συγκεντρωμένος και κατηύθυνες τέλεια την ομάδα.

"Δεν θέλω να χάνω. Παίρνω 50 μπάλες σε κάθε ματς και προσπαθώ να μιλάω και με τους συμπαίκτες μου. Είμαστε μια καλή παρέα και γι αυτό είμαστε ζωντανοί, με τόσα προβλήματα και εμπόδια. Από μικρός κάνω πρωταθλητισμό και έμαθα ότι πρέπει να κερδίζω κάθε ματς. Υπάρχει πίεση και άγχος. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες βγάζουν νεύρα μέσα στο ματς και μετά είναι αγκαλιές και φιλιά με τους συμπαίκτες τους"

-Ας αφήσουμε το παρελθόν, κι ας πάμε στο μέλλον. Την ...έχουμε την Ισπανία;

"Την έχουμε σίγουρα.  Αν παίξουμε όπως στην Αμβέρσα,   μπορούμε να προκριθούμε χωρίς δεύτερη σκέψη.  Είναι μια κόντρα "Όλα ή τίποτα", παρότι μας κέρδισαν φέτος σε δυο φιλικά ματς στην Τουρκία. Τώρα όμως παίζουμε άλλο βόλεϊ και δεν φοβάμαι καθόλου".

-Ποιός προπονητής σου έμαθε τα περισσότερα;

"Ο πατέρας μου, όχι μόνο την τεχνική, αλλά πως να σκέφτομαι, τη φιλοσοφία του αθλήματος. Με έκανε να αγαπήσω το βόλεϊ. Μου έβαλε τη φαντασία στο παιχνίδι"

-Έχεις όμως ένα μόνιμο παράπονο για τον τρόπο που έφυγε ο πατέρας σου από την Ελλάδα

"Ναι. Είμαι πέντε χρόνια αρχηγός στην Εθνική και ζήτησα από την Ομοσπονδία μια χάρη. Να βρει τον τρόπο να μείνει εδώ ο πατέρας και η μητέρα μου. Εδώ είναι η πατρίδα μου. Θέλω να γυρίζω στην Ελλάδα και τη νιώθω σαν το σπίτι μου. Δεν έκαναν τίποτα και μου έλεγαν συνεχώς αστείες δικαιολογίες. Θα μπορούσαν να του κάνουν ένα συμβόλαιο για να αποκτήσει άδεια παραμονής. Μου απαντούσαν "τι θα πει ο κόσμος, τι θα πουν οι δημοσιογράφοι, κι αν ο πατέρας σου μας πάει στα δικαστήρια και ζητήσει λεφτά;" Αστεία πράγματα. Κι έτσι έφυγαν από την Ελλάδα και δεν είχαν δικαίωμα εισόδου για πέντε χρόνια, χωρίς να φταίνε σε τίποτα. Πλήρωσα το πρόστιμο για τη μητέρα και την αδελφή μου, ενώ για τον πατέρα μου ήταν πολλά λεφτά και δεν ήθελε και ο ίδιος, μετά από αυτή τη συμπεριφορά. Οι άνθρωποι είναι ανίκανοι, όπως έλεγαν και οι ίδιοι. "Δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι τέτοιο" μου έλεγαν. Έτσι έρχομαι σαν ξένος στην Ελλάδα, δεν έχω σπίτι και κουβαλώ μια βαλίτσα ρούχα μαζί μου ".

Πράγματι στον γυρισμό από την Αμβέρσα, εκτός από την τσάντα της Εθνικής που είχαν όλοι οι διεθνείς, κουβαλούσε μια τεράστια βαριά βαλίτσα , γιατί δεν είχε που να αφήσει τα πολιτικά ρούχα του.

-Έχεις άλλο παράπονο από την Ομοσπονδία;

"Πολλά , αλλά θα σταθώ σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όταν τελείωσε το συμβόλαιο μου με τον Ολυμπιακό κι ήμουν στην Εθνική, ζήτησα να μου πάρουν μια ειδική μπότα γιατί είχα πρόβλημα στο πόδι. Κόστιζε  αρκετά χρήματα και δεν είχα. Επί  ένα μήνα τους παρακαλούσα και τελικά με την έφερε ο φυσιοθεραπευτής Παπαγεωργίου. Και δεν είναι προσωπικό το θέμα, με αδιαφορία συμπεριφέρονται σε όλους τους παίκτες".

-Η αδελφή σου Ιβάνα έμεινε όμως στην Ελλάδα

¨Ναι και ήταν στο τιμ των φυσιοθεραπευτών του Πετρούνια στο Ρίο.  Τελείωσε τη σχολή και ασχολείται με αθλητές. Χάρη στην Κυριάκο Ιωάννου, σύζυγο της Άννας Καβαθά, τον οποίο και ευχαριστώ γνώρισε  κάποιους από τους  κορυφαίους αθλητές. Είναι και προσωπική μου φυσιθεραπεύτρια, αλλά εγώ δεν την πληρώνω. Πλήρωσα τα δίδακτρα της σχολής της(γελάει). Κι αυτή έκανε τα χαρτιά της να πάρει ελληνική ιθαγένεια και κόλλησε στη γραφειοκρατία. Ελπίζω να τη βοηθήσουν και να τα καταφέρει".

-Ας ξαναγυρίσουμε στο βόλεϊ. Εκτός από τον πατέρα σου, ποιός άλλος προπονητής σε βοήθησε;

"Ο Στόιτσεφ, αλλά είναι πολύ σκληρός και δεν άντεχα άλλο. Καταπονεί τους αθλητές για να κερδίζουν και δεν τον ενδιαφέρει κανένα κόστος, σωματικό, ψυχολογικό. Κοντά του όμως έμαθα πολλά. Πάνω απ όλα μου εμφύσησε  την νοοτροπία του νικητή. Μου έμαθε εκτός από την τεχνική, να κερδίζω. Με την τακτική παίρνει πρωταθλήματα και αναδεικνύει παίκτες. Για παράδειγμα , χάρη στον Στόιτσεφ η ομάδα του δεν θα έχανε την κόντρα μπάλα στο 19-14 με την Ουκρανία. Θα δουλεύαμε επί ώρες πάνω σε αυτή τη λεπτομέρεια και θα ήμασταν νικητές. Σωστά κάνει, αλλά εγώ δεν άντεχα άλλο".

- Πήγες τελικά στη Βερόνα, όπου δουλεύει ο σπουδαίος Αντρέα Τζιάνι

"Έχει τελείως διαφορετική προσέγγιση. Τεράστια προσωπικότητα ως παίκτης, αγωνίσθηκε σε όλες τις θέσεις και κέρδισε τα πάντα με συλλόγους και την Εθνική Ιταλίας. Και σαν προπονητής κέρδισε το Ευρωπαϊκό Λιγκ και έφτασε στον τελικό του Ευρωβόλει με τη Σλοβενία. Είναι πιο coolκαι συζητήσιμος. Λόγω των μπαράζ με την Ισπανία θα χάσω τις δυο πρώτες αγωνιστικές του καμπιονάτο και μου είπε "δεν πειράζει, εσύ να είσαι καλά και να έρθεις υγιής στην ομάδα". Πήγα λοιπόν στην Βερόνα, λόγω του Τζιάνι, αλλά και επειδή θα κάνουμε πρωταθλητισμό, με τον ερχομό της εταιρείας calzedonia".

-Σκέφτεσαι καθόλου τον Ολυμπιακό;

"Συνέχεια, αφού με αυτή την ομάδα πήρα το πρώτο κύπελλο στο Τροκαντερό και μάλιστα μετά από πολλά χρόνια ανομβρίας για το κλαμπ. Έζησα μεγάλες στιγμές στον Ολυμπιακό και πανηγύρισα μεγάλες νίκες. Χάρη στον Ολυμπιακό έμαθα να κερδίζω, να κάνω πρωταθλητισμό. Σκέφτομαι εξάλλου όσο περνούν τα χρόνια να ξαναπαίξω στον Ολυμπιακό. Θέλω να γυρίσω, εκεί όπου ξεκίνησα. Μου λείπε πολύ και ο φροντιστής Σπύρος Μπλέτσας. Τον σκέφτομαι συνέχεια, είναι μια μορφή του Ολυμπιακού".

-Πως ήταν η ζωή στην Κορέα;

"Άσε καλύτερα. Πολλά τα λεφτά, αλλά αν έμενα και δεύτερο χρόνο θα τραυματιζόμουν από την πολλή προπόνηση.  Δύσκολη περίοδος, μεγάλη όμως  εμπειρία. Εκεί έπαθα την κοίλη στη μέση. Έπαιρνα 60-70 μπάλες σε κάθε ματς και κάναμε 7-8 ώρες προπόνηση τη μέρα. Βάρβαρα πράγματα. Για να καταλάβεις. Είχαμε προπόνηση  9-12.30 το πρωί, μετά θεραπείες, βάρη, αποκατάσταση και ξανά προπόνηση τρισίμιση ώρες. Γύριζα στις 10 το βράδυ στο σπίτι, ράκος. Καλά που ήταν και η μητέρα μου και με φρόντιζε.  Χάρη στη μάνα μου, τη Γκότσα άντεξα όλους αυτούς τους μήνες. Έκανε τα πάντα και ένα τεράστιο ευχάριστο θα είναι λίγο, για την αγάπη και τη φροντίδα που μου έδωσε"

-Πως είναι η ζωή στην Ιταλία;

"Εκεί απολαμβάνεις να είσαι επαγγελματίας παίκτης. Όλα οργανωμένα στην εντέλεια. Πως είναι στην Ελλάδα; Ε, καμία σχέση(γελάει). Στην Ελλάδα τα καλά χρόνια έκανα Ζωάρα, αλλά και η Ιταλία δεν πάει πίσω. Όμορφα μέρη, ωραίος, ευγενής κόσμος, τέλειος καφές, καλό φαγητό, υπέροχο κρασί. Ευλογία"

-Σε αυτό βοηθά και η σύντροφος σου, που είναι διεθνής αθλήτρια;

"Βέβαια, είμαι εδώ και τέσσερα χρόνια με την αρχηγό της Εθνικής Ιταλίας Μαρτίνα Γκοίτζι και φέτος παίζουμε και σε γειτονικές πόλεις. Εγώ στη Βερόνα , κι αυτή στη Μπέργκαμο, μισή ώρα δρόμο.  Πέρυσι ήταν στη Νοβάρα, τέσσερις ώρες απόσταση".

-Και που θα μείνεις όταν τελειώσεις την καριέρα σου, στη Σερβία, στην Ελλάδα, στην Ιταλία;

"Δεν νομίζω στη Σερβία. Οι γονείς μου μένουν στην Ζρένιανιν, έξω από το Βελιγράδι. Δεν ξέρω πως θα τα φέρει η ζωή, αλλά σίγουρα σε ένα σπίτι, δίπλα στη θάλασσα. Δεν θέλω να γίνω προπονητής, δεν θέλω άλλο άγχος στη ζωή μου. Ίσως κάνω μια επιχείρηση με την αδελφή μου και να απολαμβάνω τον αθλητισμό ως θεατής".

-Οι καλύτεροι συμπαίκτες-φίλοι;

"Ο Ούρναουτ και ο Χριστοφιδέλης. Και τώρα που το σκέφτομαι, με βοήθησε πολύ και ο Κρίστιανσον.Μεγάλος προπονητής , ιδιαίτερα για νεαρούς παίκτες. Αυτός με έβαλε στην εξάδα του Ολυμπιακού, με βελτίωσε σαν παίκτη. Κρίμα που έφυγε από τον Ολυμπιακό, θα μπορούσε να μείνει επ αόριστον, όπως έκανε στη Νόλικο και να είναι ισόβιος προπονητής για το καλό του συλλόγου"

-Ενημερώνεσαι για το ελληνικό βόλει;

"Κάθε μέρα, μιλάω με φίλους και διαβάζω καθημερινά το volleynews. gr.  Kρατάω επαφή με την Ελλάδα και επαναλαμβάνω ότι θέλω κάποτε να γυρίσω στον Ολυμπιακό".

Ο Μίταρ-Δημήτρης Τζούριτς είναι ίσως ο μεγαλύτερος διαγώνιος στον κόσμο, το απέδειξε και στο παιχνίδι με το Βέλγιο στην Αμβέρσα. Έχει όμως παιδική ψυχή και θέλει να κερδίζει ακόμη και στο τάβλι. Με οδηγό τον Τζούριτς η Εθνική μπορεί να κερδίσει αυτό το Σάββατο στο Λας Πάλμας την Ισπανία, αλλά και το μεθεπόμενο στην Κοζάνη. Θα είμαστε μαζί του, αλλά και με όλη την Εθνική γιατί  αξίζει να παίξει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μετά από 8 χρόνια απουσίας.