Ροκ, ταξιδιάρα «ψυχή» μα πάνω από όλα αθλήτρια. Η Εύη Κυριακίδου μιλάει στη BlueArena.
Η κεντρική του Ηρακλή και προπονήτρια των κορασίδων μας μίλησε για το επερχόμενο φάιναλ φορ του Κυπέλλου, για τη φετινή ομάδα αλλά και για το ξεκίνημα της, τα ταξίδια και την πολιτική.
Στο Κύπελλο όσες φορές (5) βρέθηκε ο Ηρακλής σε τελική φάση ήταν παρούσα ενώ έχει κατακτήσει ένα με τον Ολυμπιακό και με τον Αίαντα τη δεύτερη θέση.
«Ο Ηρακλής είτε έχει πάρα πολύ καλή ομάδα είτε παλεύει για κάποια πράγματα πως γίνεται κάθε φορά και συμμετέχει σε ένα φάιναλ φορ. Γενικώς στο κύπελλο όλες οι ομάδες μπορούν να διεκδικήσουν μια θέση στο φάιναλ φορ, εμείς ήμασταν τυχεροί στην κλήρωση για άλλη μια φορά αλλά πιστεύω ότι κάναμε αυτό που έπρεπε. Δεν επαναπαυτήκαμε στο ότι είχαμε βατούς αγώνες κάναμε δύο καλά παιχνίδια κερδίσαμε και είμαστε στο φάιναλ φορ.
Με τον Πανναξιακό είμαστε ευνοϊκοί στην κλήρωση αλλά στην τελική φάση είναι οι 4 καλύτερες ομάδες, εμείς τύχαμε την ομάδα που είναι λιγότερο δυνατή από τις υπόλοιπες δύο. Στο πρωτάθλημα χάσαμε το πρώτο παιχνίδι αλλά το θετικό είναι ότι την τελευταία αγωνιστική παίζουμε με τη Νάξο όποτε θα έχουμε μια εικόνα το τι μπορούμε να κάνουμε και φυσικά χωρίς να σημαίνει ότι το αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα θα είναι και το αποτέλεσμα του Κυπέλλου. Στο κύπελλο μπορείς να δεις μια τελείως διαφορετική ομάδα. Έχει διαφορά το συναίσθημα που έχεις εκεί. Θέλω να είμαι αισιόδοξη πάντα. Το κύπελλο είναι μια άλλη ψυχολογία. Επειδή έχω βρεθεί και σε άλλα φάιναλ φορ, βλέπεις πολύ διαφορετικά τις ομάδες. Θυμάμαι όταν ήμουν στον Αίαντα ήμασταν πολύ μικρές όλες και νικήσαμε την τότε πρωταθλήτρια, τα Βριλήσσια. Όταν θέλεις κάτι πολύ όλα μπορούν να γίνουν, το λέω από εμπειρία».
«Έχει έρθει μια κούραση γενικώς από την προσπάθεια να διεκδικήσει η ομάδα την παραμονή στην Α1 γιατί είμαστε μια ομάδα με νεαρές κοπέλες, εκτός από εμένα και την Παπαστεφάνου. Η ομάδα δεν έχει ενίσχυση με ξένες παίκτριες όπως σχεδόν όλες (εκτός από ΕΟΣ). Έχει καταφέρει με πολύ λίγα πράγματα να κάνει το ακατόρθωτο. Σίγουρα θέλουμε μια νίκη στο επόμενο παιχνίδι.
Γενικώς οι δύο τελευταίες χρονιές ήταν δύσκολες για τον Ηρακλή και πέρσι και φέτος. Γενικά ο Ηρακλής έχει οικονομικό πρόβλημα. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρσι η ομάδα δεν κατέβηκε στο κύπελλο λόγω των οικονομικών. Θέλαμε να φύγουμε όλες μετά από αυτό.
Μπορεί να μην δίνεις χρήματα για να παίζει αλλά ο αθλητής πάντα θα κατέβει όταν είναι συνειδητοποιημένος γιατί το κάνει για τον αθλητισμό άσχετα αν θα πρέπει να πληρώνεται. Να του στερείς όμως κάποια διοργάνωση, του κόβεις τα φτερά τους στόχους, γι ‘αυτό κάνει προπόνηση και κατεβαίνει στα παιχνίδια για να κερδίζει. Φέτος επίσης ήταν δύσκολη χρονιά. Η ομάδα έχει παίκτριες καλές χωρίς εμπειρία που χτίζονται. Αν ήμασταν λίγο καλύτερα οικονομικά αν είχαμε μια παίκτρια ακόμα θα κάναμε περισσότερα πράγματα. Χαρήκαμε για την κλήρωση αλλά αυτό που ακουγόταν στα αποδυτήρια ήταν αν θα κατέβουμε τελικά γιατί όταν το έχεις περάσει αυτό είναι φυσικό επόμενο, απλά να ευχαριστήσω τον Μάκη (Καλαϊτζίδη-έφορος) γιατί κάνει προσπάθεια να κρατήσει δεμένη την ομάδα που έχει πολλά προβλήματα. Όταν έχεις το οικονομικό επιδρά και στη ψυχολογία».
«Φαινόμενο του αθλητισμού γενικώς και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης που οι ομάδες δεν μπορούν να στηριχτούν στην Α1. Πολύ δύσκολο να υφίσταται στην Α1 όταν έχει κάποια πάγια έξοδα που ξεπερνούν των Αθηνών και μιλάμε για δέκα περίπου ταξίδια. Η ομοσπονδία έχει πρόβλημα, οι ομάδες έχουν πρόβλημα δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Σίγουρα στερεί από τις ομάδες της επαρχίας να κάνουν κάτι καλό ακόμα και στις υποδομές γιατί δεν μιλάμε μόνο για μισθούς αθλητριών αλλά για το πώς θα μπορέσει να υφίσταται μια ομάδα. Το πρωτάθλημα έχει πέσει τα δύο-τρία τελευταία χρόνια κατακόρυφα».
«Το χειρότερο που έχει συμβεί στον αθλητισμό ξεκινάει από τις υποδομές. Το κράτος πλέον έχει στερήσει από ένα παιδί να αθλείται. Όταν ξεκίνησα μικρή το κράτος μου παρείχε κάτι για να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, καθαυτό. Είχαμε πάρει το παγκόσμιο (με το σχολείο) και αυτόματα έμπαινες σε σχολή , είχες μια θέση εργασίας. Μου έδινε κίνητρα να ασχοληθώ επαγγελματικά -όχι οικονομικά- αλλά αθλητικά. Να είμαι αθλήτρια και να κάνω και τις σπουδές μου παράλληλα. Τώρα όλα έχουν κοπεί».
«Από το νηπιαγωγείο ήμουν στη ρυθμική αλλά λόγω ύψους, στο δημοτικό, με σταμάτησαν και με διεκδικούσαν αν θα πάω στο βόλεϊ ή στο μπάσκετ. Ξεκίνησα στον Αίαντα Ευόσμου με μια φουρνιά που μας είχε μαζέψει η τωρινή προπονήτρια Μαρία Γαβαλά (6-7 κορίτσια από σχολεία και φτάσαμε από Γ’ τοπικό στην Α1, με όλα τα πρωταθλήματα κορασίδων – παγκορασίδων και προπονητή τον τωρινό -των ανδρών του Ηρακλή- Χρήστο Πάτρα και τον Σωκράτη Τζιουμάκα). Μετά Απολλώνιο, Ολυμπιακό, Ηρακλή, Ολυμπιακό, Ηρακλή. Συνέχισα και επαγγελματικά γιατί ήμουν κατοχυρωμένη από παντού δεν είχα να χάσω κάτι, ήξερα ότι έχω κάποια εξασφάλιση και έκανα προπονήσεις. Μου έδιναν κίνητρα και προσπαθούσα να τα κερδίσω και τα κατάφερα. Οι καλύτεροι αθλητές είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάποια πράγματα, είχαν προοπτική».
«Έχουν αλλάξει λίγο οι καιροί, τα παιδιά δεν έχουν κάποιο δρόμο γιατί πρέπει να κάνουν τόσα πολλά πράγματα. Σε μας ήταν πιο ξεκάθαρα, ήξερες από μικρός τι ήθελες να κάνεις, τώρα πρέπει να κάνουν τα πάντα. Ως προπονήτρια προσπαθώ να τους βάλω σε μια αθλητική νοοτροπία και να δείξω ότι ο αθλητισμός έχει ζόρι, δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Πρέπει να δουλέψεις για να κατακτήσεις κάποια πράγματα αλλά από την άλλη δεν μπορείς να τα ζορίσεις γιατί είναι ήδη πιεσμένα από όλα τα υπόλοιπα. Πλέον ο αθλητισμός είναι πολυτέλεια. Είναι λίγοι που κάνουν πρωταθλητισμό όπως πρέπει σήμερα».
Κεφάλαιο Εθνική: «Από τα 16 στην εθνική μέχρι και τα 30 μου. Διαφορετικό συναίσθημα, ακόμα και η τωρινή με την τότε ομάδα ήταν διαφορετική. Εμείς είχαμε να αντιμετωπίσουμε και να διεκδικήσουμε. Πριν από μένα ήταν η Νίκη Καραγκούνη που για να την «πιάσεις» έπρεπε να κάνεις πολύ μεγάλη δουλειά και δεν ξέρω αν την έφτασε κανείς. Τώρα πιο εύκολα νομίζω κερδίζεις μια θέση στην εθνική ομάδα, δεν υπάρχει αυτή η δυσκολία, κάποιες σταματάνε. Δεν έχει κίνητρα να δουλευτεί κάποια υποδομή και δεν βγαίνουν τόσο μεγάλοι αθλητές όσο εκείνη την εποχή.
Αυτό που λέω και στα παιδιά είναι ότι δεν μπορεί να είσαι αθλήτρια της εθνικής και να μην έχεις πάρει κάπου ένα πρωτάθλημα. Βέβαια και όλη η ομάδα πρέπει να είναι καλή, όχι μόνο ένας παίκτης αλλά αυτό το ζήλο το να κερδίζω πράγματα χωρίς να έχω ανταπόκριση, χωρίς χρήματα. (στον Αίαντα τότε ακόμη και στην Α1 δεν παίρναμε χρήματα και η συμπαίκτρια μου έπαιζε για μένα και εγώ για εκείνη και μαζί εξελισσόμασταν και η μία προσπαθούσε να γίνει καλύτερη από την άλλη με στόχο η ομάδα να πάει μπροστά).
Δεν έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή αλλά και ο αθλητισμός τότε ήταν διαφορετικός είχε πιο μεγάλες απαιτήσεις δεν μπορούσες εύκολα να συνδυάσεις πράγματα. Τρεις προπονήσεις την ημέρα (σχολείο- με τις κορασίδες – με την ομάδα γυναικών-κλιμάκια- διάβασμα). Το ‘κανες όμως. Μπορεί να πήγαινες σπίτι με κλάματα αλλά και οι γονείς και οι προπονητές βοηθούσαν. Πολλές φορές οι γονείς μου, έλεγαν σταμάτα γιατί έβλεπαν ότι ζοριζόμουν, έκλαιγα από την κούραση και έλεγα δεν αντέχω Ήξερες ότι αυτό που κάνεις θα έχει ένα αντίτιμο που θα σε βοηθήσει στο μέλλον σου».
«Πολύ δύσκολα φεύγεις από τον αθλητισμό αλλά αυτό που έγινε φέτος που δοκίμασα και το προπονητικό κομμάτι μου ήρθε λίγο βαρύ (έχω και την πρωινή δουλειά) γιατί το να παίζεις δεν είναι μόνο ο αγώνας αλλά και το προπονητικό κομμάτι που θέλω να το ψάξω. Έχω ενθουσιαστεί και τα αγαπάω πολύ και τα δύο και θέλω να ακολουθήσω και το προπονητικό κομμάτι. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αφήσω την ενεργό αθλητική δράση. Απλά και τα δύο δεν συνδυάζονται. Ακόμη δεν έχω σκεφτεί τι θα κάνω του χρόνου.
Μου αρέσουν τα ταξίδια (από μικρή σε λεωφορείο και ένα αεροπλάνο) έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν μπορώ μια φορά το χρόνο να κάνω ένα ταξίδι. Γενικώς μου αρέσει η Αγγλία, Σκωτία και Ιρλανδία γιατί αγαπάω και την κλασσική ροκ μουσική. DOORS, Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath…
Δύσκολη περίοδος για να ασχοληθείς με την πολιτική. Έχω πολιτική άποψη αλλά νομίζω ότι και να θέλει κανείς να κάνει κάτι καλό είναι τόσο αντίξοες οι συνθήκες που θα τον παρασύρει το ρεύμα και ότι δεν μπορεί να βγει από αυτή τη λάσπη που επικρατεί. Παντού βλέπεις ένα τείχος, είναι ένα σύστημα που είναι δύσκολο να αλλάξει, όσο καλοπροαίρετα και να θες δεν μπορείς».
Πηγή: bluearena.gr
