Τότε ο Μπας Βαν ντε Γκορ χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δημοσιοποιήσει την ασθένειά του. Είχε επιβεβαιώσει τη διάγνωση, ωστόσο τόνισε ότι θα παλέψει με τη νόσο. Ο ίδιος κράτησε την υπόσχεσή του για να βγει νικητής.
«Έχω καλά νέα. Πήγα στο νοσοκομείο για να πάρω τα αποτελέσματα της τελευταίας εξέτασης. Μετά από οκτώ χημειοθεραπείες και την θεραπεία η οποία διήρκησε συνολικά πέντε μήνες, μπορώ να ανακοινώσω ότι το λέμφωμα αποβλήθηκε από το σώμα μου. Ωστόσο θα συνεχίσω είμαι υπό τον έλεγχο των γιατρών. Η προσοχή μου είναι τώρα στη ανοικοδόμηση του οργανισμού. Είναι δύσκολο να πω πόσο θα διαρκέσει, θα χρειαστεί υπομονή», ανέφερε ο Ολλανδός στην ιστοσελίδα bvdgf.org.
Αυτή η ιστοσελίδα ανήκει στο ίδρυμα που δημιούργησε ο ίδιος στην Ολλανδία, γιατί το λέμφωμα δεν ήταν η μοναδική περιπέτεια της υγείας του.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2003 και ενώ είχε προηγηθεί μια τεράστια καριέρα, ανακάλυψε ότι έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Όμως ο διαβήτης δεν αποτελεί περιοριστικό παράγοντα για την άσκηση του αθλητισμού, ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο.
Τον Απρίλιο του 2005 έβαλε τέλος στην καριέρα του, λόγω «σωματικής δυσφορίας» και όχι λόγω του διαβήτη. Τότε συνειδητοποίησε ότι ο αθλητισμός είναι απαραίτητος για εκείνον. Μετά το τέλος της καριέρας του και μέσα σε έναν μήνα οι ανάγκες για ινσουλίνη είχαν διπλασιαστεί. Ανακάλυψε λοιπόν ότι ο αθλητισμός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να θέσει σε έλεγχο τον διαβήτη.
Ο Μαραθώνιος της Νέας Υόρκης το 2006 του έδωσε την ιδέα διοργάνωσης αθλητικών εκδηλώσεων για ανθρώπους με διαβήτη, έτσι στις 19 Δεκεμβρίου του 2006 δημιούργησε το Ίδρυμα Μπας Βαν ντε Γκορ.
Θυμίζουμε ότι ξεκίνησε την καριέρα του το 1989 στην Ντιναμό Άπελντορν και έπαιξε σε Μόντενα και Σίσλει για να επιστρέψει και να τερματίσει το επαγγελματικό βόλεϊ και πάλι στην Άπελντορν το 2005.
Είχε πολλές διακρίσεις, ανάμεσά τους, 3 ιταλικά πρωταθλήματα, 3 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 κύπελλο Κυπελλούχων. Με την Εθνική Ολλανδίας κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και το χρυσό σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το WorldLeagueτης ίδιας χρονιάς.
«Έχω καλά νέα. Πήγα στο νοσοκομείο για να πάρω τα αποτελέσματα της τελευταίας εξέτασης. Μετά από οκτώ χημειοθεραπείες και την θεραπεία η οποία διήρκησε συνολικά πέντε μήνες, μπορώ να ανακοινώσω ότι το λέμφωμα αποβλήθηκε από το σώμα μου. Ωστόσο θα συνεχίσω είμαι υπό τον έλεγχο των γιατρών. Η προσοχή μου είναι τώρα στη ανοικοδόμηση του οργανισμού. Είναι δύσκολο να πω πόσο θα διαρκέσει, θα χρειαστεί υπομονή», ανέφερε ο Ολλανδός στην ιστοσελίδα bvdgf.org.
Αυτή η ιστοσελίδα ανήκει στο ίδρυμα που δημιούργησε ο ίδιος στην Ολλανδία, γιατί το λέμφωμα δεν ήταν η μοναδική περιπέτεια της υγείας του.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2003 και ενώ είχε προηγηθεί μια τεράστια καριέρα, ανακάλυψε ότι έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Όμως ο διαβήτης δεν αποτελεί περιοριστικό παράγοντα για την άσκηση του αθλητισμού, ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο.
Τον Απρίλιο του 2005 έβαλε τέλος στην καριέρα του, λόγω «σωματικής δυσφορίας» και όχι λόγω του διαβήτη. Τότε συνειδητοποίησε ότι ο αθλητισμός είναι απαραίτητος για εκείνον. Μετά το τέλος της καριέρας του και μέσα σε έναν μήνα οι ανάγκες για ινσουλίνη είχαν διπλασιαστεί. Ανακάλυψε λοιπόν ότι ο αθλητισμός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να θέσει σε έλεγχο τον διαβήτη.
Ο Μαραθώνιος της Νέας Υόρκης το 2006 του έδωσε την ιδέα διοργάνωσης αθλητικών εκδηλώσεων για ανθρώπους με διαβήτη, έτσι στις 19 Δεκεμβρίου του 2006 δημιούργησε το Ίδρυμα Μπας Βαν ντε Γκορ.
Θυμίζουμε ότι ξεκίνησε την καριέρα του το 1989 στην Ντιναμό Άπελντορν και έπαιξε σε Μόντενα και Σίσλει για να επιστρέψει και να τερματίσει το επαγγελματικό βόλεϊ και πάλι στην Άπελντορν το 2005.
Είχε πολλές διακρίσεις, ανάμεσά τους, 3 ιταλικά πρωταθλήματα, 3 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 κύπελλο Κυπελλούχων. Με την Εθνική Ολλανδίας κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και το χρυσό σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το WorldLeagueτης ίδιας χρονιάς.