Αγωνίστηκε στην Εθνική ομάδα, υπήρξε μία από τις καλύτερες ακραίες που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα αλλά ο καημός της ήταν που οι παράγοντες του Σίρις δεν ενέδωσαν στις πολλές προτάσεις για μεταγραφή σε ομάδες του κέντρου που έκαναν πρωταθλητισμό όπως άλλωστε έκανε η Ρούλα Πραγκαλούδη που πήγε στον Παναθηναϊκό.

Με την ευκαιρία της γιορτής του βόλεϊ στις Σέρρες η Τασούλα Πολυζώη άνοιξε την καρδιά της στην web camera του volleynews.gr.

 «Πήγαινα σχολείο στο γυμνάσιο των Σερρών και έκανα στίβο που μου άρεσε πολύ. Συγκεκριμένα έκανα έπταθλο. Κατέβηκα στο μεταξύ στο σχολικό πρωτάθλημα βόλεϊ και εκεί γνώρισα τον Κώστα Ριζόπουλο. Ηρθε να δει το σχολικό, με πλησίασε και μου είπε να πάω να κάνω προπόνηση στο βόλεϊ. Oι γονείς μου στην αρχή είχαν αντίρρηση. Ηθελαν να κάνω στίβο, αλλά ο Ριζόπουλος επέμεινε, έκανα προπονήσεις και αυτό ήταν... Δοκιμάστηκα και αυτό ήταν. Με κέρδισε το βόλεϊ. . Ηταν το 1985, ήρθε η άνοδος του Σίρις και έξι μήνες μετά ήρθε η κλήση μου στην Εθνική ομάδα. Ξεκίνησα Φεβρουάριο και Ιούλιο κλήθηκα στην Εθνική ομάδα. Όλα έγιναν ξαφνικά και γρήγορα».

«Ο μεγάλος μου καημός»

«Ο μεγάλος μου καημός ήταν και είναι πως λόγω κακών συνθηκών και κακών χειρισμών των παραγόντων τότε δεν προχώρησαν οι προτάσεις που είχα για μεταγραφή σε ομάδα της Αθήνας. Προπονητικά ήμουν στην ΑΕΚ, τελευταία στη Μεταμόρφωση και τώρα έχω ένα γυναικείο τμήμα μη ενεργών αθλητριών της ΕΣΠΑΑΑ. Στο μέλλον θέλω να σχοληθώ με τις υποδομές και να γυρίσω στις Σέρρες για να ασχοληθώ με τα παιδιά που είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μου το προτείνουν αρκετοί και εδώ και ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να γίνει».