Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα ένα τέτοιο δημοσίευμα. Προβληματίστηκα. Πως απαντάς σε ένα τέτοιο λίβελο, που αναπαράγεται από όλα τα μέσα που ασχολούνται με το άθλημα. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Στέφανος Λεμονίδης γράφει επώνυμα. Γιατί δυστυχώς το Βόλεϊ και πολλά άλλα δημόσια πεδία διαφωνιών έχουν πέσει στο βόρβορο της ανώνυμης καταγγελίας και προσβολής. Βέβαια, ενός επώνυμου δημοσιεύματος ή επώνυμης δήλωσης ακολουθούν ανώνυμοι σχολιασμοί, προσβολές κ.α. (και εδώ) Θεωρώ υποχρέωσή μου να απαντήσω γιατί ο Στέφανος Λεμονίδης είναι δημοσιογράφος με ειδίκευση στο βόλεϊ και διαμορφώνει απόψεις ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό το σπορ. Ατυχώς με τον Στέφανο Λεμονίδη δεν συμπέσαμε κάτω από την επαγγελματική στέγη της Ε.Ο.Π.Ε. μιας και εργαζόταν στο Γραφείο Τύπου της Ομοσπονδίας μέχρι το 2010. Θα ήταν λάθος να τον περιγράψω ως κακό επαγγελματία γιατί πιστεύω ότι δεν είναι. Ακόμα και αν ήταν όμως προτιμώ έναν κόσμο με κακούς δημοσιογράφους παρά χωρίς δημοσιογράφους.
Θα ήθελα να επισημάνω μία αντίφαση στο κείμενο του. «Αν όλα λειτουργούσαν ρολόι στις εθνικές ομάδες, θα λέγαμε ότι καλώς δεν δόθηκε μια ημέρα άδεια στον Κασαμπαλή για να ενισχύσει τον Εθνικό που έμεινε με ένα πασαδόρο. Τώρα όμως που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, τι να πούμε για την Ομοσπονδία και τους ομοσπονδιακούς προπονητές (μαζί με το Δρίκο και ο Αγγελόπουλος) που κοιτάζουν το δένδρο και χάνουν το δάσος;».
Ο Στέφανος Λεμονίδης θεωρεί αρχικά ότι τίποτα δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Παρόλα αυτά οι εθνικές ομάδες ανδρών (άνδρες, έφηβοι, παίδες) μετέχουν σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις. Δημιουργείται εθνική παμπαίδων για πρώτη φορά στο ελληνικό βόλεϊ, μετά από επιλογή σωματομετρήσεις και αθλητικά τεστ στα οποία υποβλήθηκαν 280 αθλητές σε όλη τη χώρα. Λειτουργούν 3 προπονητικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) όπου οι επιλεγμένοι αθλητές προπονούνται μία φορά την εβδομάδα.
Με βάση αυτή την παραδοχή, ότι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο, ζητά να εγκρίνονται όλων των ειδών τα αιτήματα. Αν όμως όλα λειτουργούσαν ρολόι, τότε καλώς πράξαμε και δεν εγκρίναμε το συγκεκριμένο αίτημα. Ένα από τα στοιχεία που κάνει τα πράγματα να λειτουργούν καλύτερα είναι και να μην εγκρίνονται τέτοιου είδους άδειες που έχουν σαν αποτέλεσμα ελλιπείς προετοιμασίες. Σύμφωνα με τον Στεφανο Λεμονίδη πρέπει να δίνουμε άδειες αφού τα πράγματα δεν δουλεύουν ρολόι. Πως όμως θα δουλέψουν ρολόι ενώ δίνουμε άδειες;
Ο Στέφανος Λεμονίδης θέλει να λειτουργούμε όχι θεσμικά αλλά κατά περίπτωση. Να παραχωρούνται άδειες στους αθλητές ανάλογα με τη πληρότητα των ομάδων τους (…ο Κίσιτς είναι τραυματίας…, …Εθνικό που έμεινε με ένα πασαδόρο).
Αυτό όμως που δεν μπορώ να δικαιολογήσω στον Στέφανο Λεμονίδη είναι η ατυχής επίκληση της μνήμης του. Αν δεν θυμάται καλά οφείλει προτού δημοσιεύσει να διασταυρώσει και όχι να εκτοξεύει κατηγορίες τις οποίες μπορεί να ανακαλέσει στη συνέχεια έχοντας προοικονομήσει το ασθενές της μνήμης του.(Αν δεν μας απατά η μνήμη μας ο Δρίκος, όταν ήταν προπονητής στον Ηρακλή, δεν άφησε τον Τζιουμάκα να πάει στην Εθνική, γιατί είχε πρόβλημα με τον διαγώνιο του). Όχι μόνο δε συνέβη αυτό, αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η ομάδα στην οποία εργαζόμουν, αγωνίστηκε χωρίς τον Τζιουμάκα παρότι ζητήθηκε αναβολή των αγώνων.
Στις Εθνικές ομάδες τα πράγματα λειτουργούν εύρυθμα όταν προγραμματίζονται συμμετοχές στις διεθνείς διοργανώσεις όταν οι επιλογές είναι αποτέλεσμα παρακολούθησης της απόδοσης των αθλητών, όταν οι αθλητές καλούνται έγκαιρα στις προετοιμασίες, όταν πραγματοποιούνται προετοιμασίες στα πλαίσια του ημερολογιακού προγραμματισμού της Διεθνούς Ομοσπονδίας αλλά και των οικονομικών δυνατοτήτων της ομοσπονδίας και της χώρας, όταν οι προπονητές φέρονται ισόνομα στα αιτήματα αθλητών και σωματείων. Σε μία πιθανή αποδοχή του αιτήματος τους Εθνικού Αλεξανδρούπολης ποια θα ήταν ή θέση του προπονητή απέναντι στους αθλητές Μήλη, Καρασαββίδη, Τζιουμάκα των οποίων οι ομάδες αιτήθηκαν προφορικά ή γραπτά απουσία των αθλητών από τις προπονήσεις της Εθνικής Ομάδας για συμμετοχή σε επίσημους αγώνες των ομάδων τους. Και ποια θα ήταν η θέση του απέναντι στους υπόλοιπους αθλητές και στον φίλαθλο κόσμο του αθλήματος, αν για λόγους ισονομίας ή άδεια επεκτεινόταν σε όλους τους αθλητές, και η προγραμματισμένη προετοιμασία διάρκειας έξι ημερών γινόταν μίας ή δύο ημερών;
