Επιβλητική και συνάµα φιλική, αυθόρµητη και λιτή, η Δήµητρα Γιακουµή σου θυµίζει κάτι από αρχαία Ελλάδα. Παρακολουθεί τον συνοµιλητή της. Απολαµβάνει τη στιγµή. Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι τη θες πάντα από «αυτή» τη µεριά του φιλέ. Ποτέ αντίπαλο. Νιώθεις τη δύναµη του σώµατος και της σκέψης να σε διαπερνά, πολύ περισσότερο αν βρεθείς εκτεθειµένος στο φιλέ όπως η οµάδα της ΑΕΚ στους τελικούς.
Γεννηµένη αρχηγός και από προχθές το βράδυ πρωταθλήτρια. Μόλις τελείωσε την εργασία της στις διοικητικές υπηρεσίες του Νοσοκοµείου Ευαγγελισµός.
- Τι σου είπαν οι συνάδελφοί σου στο νοσοκοµείο;
«Μου έδιναν συγχαρητήρια. Οι Παναθηναϊκοί και οι ΑΕΚτζήδες ήταν στεναχωρηµένοι, αλλά µου είπαν τα καλύτερα. Μέχρι και ο διεθυντής µου που είναι ΑΕΚτζής µου έδωσε συγχαρητήρια».
Είχαµε το ραντεβού «απέναντι» στα αεροπλάνα στον περιβάλλοντα χώρο του Πολεµικού Μουσείου.
«Πάντα ήθελα να πετάξω µε ένα πολεµικό αεροπλάνο. Να νιώσω την πίεση και τα... G» λέει η σούπερ «G» του Ολυµπιακού.
- Ξέρεις από πιέσεις σε πολλά «G»...
«Ναι, στον Ολυµπιακό έµαθα να ζω µε την πίεση και αυτή η εκτόνωση είναι που µας κάνει όλες χαρούµενες για την κατάκτηση αυτού του τίτλου. Μετά από πολλά χρόνια επενδύσεων, προσπαθειών και αγώνων, έξι χρονιές στη δεύτερη θέση, η οµάδα άντεξε την πίεση και µέσα από τα προβλήµατα φτάσαµε να έχουµε µεγάλες αντοχές».
- Κι όµως, η οµάδα που σήµερα είναι πρωταθλήτρια έφτασε πριν από τη διάλυση ακόµα και πέρυσι...
«Ναι, είναι αλήθεια. Θα έλεγα πως περισσότερο η νέα διοίκηση του Ολυµπιακού έβαζε τις προτεραιότητές της έναντι άλλων τµηµάτων. Εξι χρόνια στη δεύτερη θέση ήταν πολλά, αλλά σε δεύτερη σκέψη όλοι είδαν θετικά την προσπάθειά µας και µας στήριξαν».
- Τι ήταν αυτό που κράτησε άσβηστη την ελπίδα στη διοίκηση;
«Η κατάκτηση του Κυπέλλου στη Σάµο το 2011. Η οµάδα ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της και πήρε εκείνο τον τίτλο που τον θεωρώ την αρχή για ένα νέο ξεκίνηµα. Δεν έσβησε η φλόγα και η ελπίδα. Μετά ήρθε και το δεύτερο Κύπελλο πέρυσι στην Πρέβεζα. Ο κόσµος ζεστάθηκε πιο πολύ. Η διοίκηση που παράλληλα είχε στόχο την εξυγίανση έκανε τον προγραµµατισµό της και τελικά επένδυσε στην οµάδα και µας εµπιστεύτηκε χωρίς να µας αγχώσει, χωρίς να µας πιέσει για να φέρουµε πρωτάθληµα, και αυτό ήταν καθοριστικό».
«Πρέπει να προσγειωθούµε...»
Μετά την απογείωση της κατάκτησης του πρωταθλήµατος πρέπει να γίνει άµεσα η προσγείωση για το φάιναλ-4 του Κυπέλλου. Με κεκτηµένη ταχύτητα θα κατακτήσετε και το Κύπελλο;
«Δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο στον αθλητισµό. Πρέπει να γίνει άµεσα ανασυγκρότηση και αυτός είναι ο στόχος µόλις περάσει η σηµερινή µέρα. Πρέπει να προσγειωθούµε. Εχουµε δύο δύσκολα µατς τα οποία πρέπει να νικήσουµε. Πρώτα να νικήσουµε τον Ηρακλή Κηφισιάς στον ηµιτελικό και µετά την ΑΕΚ στον τελικό, καθώς λογικά θα περάσει τον Λαρισαϊκό. Δεν θέλουµε να χαλάσουµε την καλή εικόνα που χτίσαµε µε κόπο και θέλουµε να κλείσουµε µε επιτυχία τη χρονιά».
«Εφυγε η κατάρα του παρελθόντος...»
Πού κρίθηκε το φετινό πρωτάθληµα;
«Στον πρώτο τελικό που πήγαµε στη Νέα Φιλαδέλφεια και πήραµε τη νίκη. Δείξαµε σε όλους πως µπορούµε. Αφήσαµε στο γήπεδο την ψυχή µας. Το αποτύπωµά µας θα µείνει για πάντα εκεί...».
Τι θυµάσαι απ' όλη τη σεζόν;
«Τα βλέµµατα των συµπαικτριών µου στον τρίτο τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ηταν γεµάτα ενέργεια και αποφασιστικότητα και αυτό έδινε σιγουριά στην οµάδα. Και στο πρώτο µατς έγινε αυτό αλλά στο τελευταίο παιχνίδι έγινε πολύ έντονα και θα θυµάµαι για πάντα αυτήν την εικόνα».
Στο τρίτο µατς, ενώ είχατε προβάδισµα 15-10 στο 3ο σετ, βρεθήκατε πίσω µε 24-23. Εκεί ήρθαν οι τρεις δικοί σου πόντοι. Πέρασε από το µυαλό σου η ήττα;
«Ειλικρινά όχι. Δεν το σκέφτηκα ούτε εγώ ούτε οι συµπαίκτριές µου. Ηµουν σίγουρη πως θα φύγουµε πρωταθλήτριες από τη Νέα Φιλαδέλφεια».
- Τι σηµαίνει αυτός ο τίτλος για τον Ολυµπιακό και για σένα;
«Εγινε η αρχή για µια νέα εποχή. Είναι ένα σηµείο αναφοράς για το παρόν και το µέλλον. Αυτός ο τίτλος θα διώξει την κατάρα του παρελθόντος. Θα διώξει τα φαντάσµατα και την αµφισβήτηση και θα βάλει την οµάδα σε µια νέα τροχιά. Βίωσα έντονα την αµφισβήτηση. Δεν είναι εύκολο να αγωνίζεσαι σε ένα άτιτλο τµήµα ενός µεγάλου συλλόγου. Τώρα νιώθω τη γλυκιά δικαίωση των κόπων µας. Δικαιωνόµαστε για την τακτική που ακολουθήσαµε».
- Ακόµα και µέσα στη σεζόν υπήρχαν στιγµές που αµφισβητηθήκατε και «έτριξε» το οικοδόµηµα του τµήµατος;
«Ναι, υπήρχαν τριγµοί. Χάσαµε τρεις φορές από την ΑΕΚ και, µάλιστα, ενώ σε όλα τα µατς είχαµε προβάδισµα. Ηττηθήκαµε µε τον ίδιο τρόπο από την πείρα των κοριτσιών της ΑΕΚ που έβρισκαν λύσεις στα δύσκολα».
- Λίγοι είχαν πιστέψει στην ανατροπή σας στους τελικούς.
«Το ξέρω... Εσείς το πιστεύατε;».
- Με την εικόνα που είχατε δείξει στα προηγούµενα µατς, όχι, δεν το πίστευα...
«Είδες... Αυτό µας έκανε καλό. Ξέραµε πως όλος ο κόσµος περίµενε πως θα το πάρει η ΑΕΚ και αυτό µας βοήθησε να λειτουργήσουµε πιο ελεύθερα. Είχαµε διαφορετικά πρόσωπα στην κανονική περίοδο και διαφορετικά πρόσωπα στα πλέι οφ».
«Δέος και ευθύνη η αρχηγία...»
- Πώς είναι να είσαι αρχηγός στον Ολυµπιακό;
«Από την πρώτη φορά που µου ανέθεσαν αυτόν τον ρόλο στην αρχή της σεζόν 2011-12 ένιωσα ένα µεγάλο βάρος. Υπήρξα αρχηγός στην Εθνική Κορασίδων, στον Ηρακλή Κηφισιάς, αλλά ποτέ δεν ένιωσα τόσο µεγάλο δέος και ευθύνη. Η φανέλα του Ολυµπιακού είναι πολύ βαριά και, µάλιστα, σε ένα τµήµα που δέχτηκε πολύ µεγάλη κριτική τα τελευταία χρόνια».
- Αντέχεις την κριτική;
«Θα έλεγα πως την επιζητώ. Μου αρέσει γιατί κι εγώ είµαι αυστηρός κριτής. Εάν µάθεις να αντέχεις την κριτική, µπορείς να γίνεσαι και καλύτερος και πιο δυνατός, αρκεί η κριτική να είναι καλόπιστη και από ανθρώπους µε γνώση και ενδιαφέρον».
Πρωταθλήτρια και συνδικαλίστρια: «Θέλω να προσφέρω...»
-Εκτός από πρωταθλήτρια, είσαι πλέον και δυναµικό συνδικαλιστικό στέλεχος. Την περασµένη Κυριακή εκλέχθηκες πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος στο συνδικαλιστικό όργανο των βολεϊµπολιστών, που από φέτος άνοιξε τις πόρτες του και στις βολεϊµπολίστριες. Πώς αναµείχθηκες µε τα κοινά;
«Ηταν κάτι που µε ενδιέφερε. Θέλω να προσφέρω πολλά στο βόλεϊ και στις Ελληνίδες βολεϊµπολίστριες. Θέλω να καταθέσω την προσπάθειά µου και τις προτάσεις µου ώστε να φτιάξουµε ένα καλύτερο ελληνικό βόλεϊ. Ολες οι βολεϊµπολίστριες πάντα θέλαµε να έχουµε φωνή. Αποκτήσαµε την είσοδό µας στον ΠΑΣΑΠ και ευχαριστώ τον Σάκη Ψάρρα και τον Βασίλη Μηνούδη. Εχουµε να κάνουµε πολλή δουλειά µε προτάσεις για να βελτιώσουµε τις συνθήκες στο ελληνικό βόλεϊ».
-Υπήρξες αρχηγός στην Εθνική Κορασίδων. Πώς ένιωσες που είδες τη νέα γενιά στην 5η θέση του Ευρωπαϊκού;
«Μας έκαναν υπερήφανους τα κορίτσια. Πήραν πρώτη φορά την 5η θέση και προκρίθηκαν άξια στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα. Τους εύχοµαι τα καλύτερα. Είναι το µέλλον µας και µακάρι να έχουν δύναµη και κουράγιο να κάνουν µεγαλύτερα πράγµατα».
Πού αφιερώνεις τον τίτλο του πρωταθλήµατος;
«Αυτή η οµάδα άντεξε πολλά. Για µένα πέτυχε έναν µεγάλο άθλο. Αφιερώνω τον τίτλο σε όσους πίστεψαν σ' εµάς, στην οµάδα µου, στις συµπαίκτριές µου. Φυσικά, τον αφιερώνω στη διοίκηση και τον κόσµο που µας έχει στηρίξει στα εύκολα και στα δύσκολα και νιώθω πως τους κάναµε υπερήφανους. Φυσικά, το αφιερώνω και στην οικογένειά µου και στο χωριό µου στα Κύµινα που τόσο αγαπάω και ξέρω πως µε αγαπάνε και µε νοιάζονται και αυτοί».
Ο µουσαµάς, ο γιατρός, και η τιµωρία...»
H µοίρα ήθελε τη Δήµητρα Γιακουµή να ταυτιστεί µε τον Ολυµπιακό από τα πρώτα βήµατα της καριέρας της. Από Ολυµπιακό ξεκίνησε την καριέρα της, σε Ολυµπιακό είναι πιθανό να την τελειώσει. Γεννηµένη το 1983 στα Κύµινα (ένα µικρό χωριό κοντά στον Αξιό ποταµό και την Εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης) και από το Δηµοτικό άρχισε να παίζει βόλεϊ στον τοπικό Ολυµπιακό Κυµίνων που αργότερα µετονοµάστηκε σε Μακεδόνες Αξιού που σήµερα είναι στην Α1 Γυναικών.
«Ολα τα κορίτσια της περιοχής ασχολούνται µε το βόλεϊ. Ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ σε τσιµεντένιο γήπεδο που έβαζαν έναν µουσαµά για να µη χτυπάµε στις πτώσεις. Σε ηλικία 12 ετών µε πήρε από το χέρι η Κατερίνα Κρεµµύδα, πέρασα τις πρώτες επιλογές των κλιµακίων και µετά βρήκα σιγά σιγά τον δρόµο µου. Δεν φανταζόµουν αυτήν την εξέλιξη...».
Σε ηλικία 16 ετών έφυγε από τη µικρή κοινωνία των Κυµίνων. Φιλοξενήθηκε στην Αθήνα στο σπίτι της φίλης και συµπαίκτριάς της Κέλυς Στασινοπούλου, για να αγωνιστούν στο Παγκόσµιο σχολικό πρωτάθληµα, όπου κατέκτησαν το χρυσό µετάλλιο. Μετά ήρθε η µεταγραφή στον Βύρωνα. «Από ηλικία 18 ετών είχα πείρα στην Α1. Ευχαριστώ όσους µε βοήθησαν και ειδικά την οικογένεια του γιατρού Στασινόπουλου που µου πρόσφερε τα πάντα. Δεν έπαιζα πάντα κεντρική. Ξεκίνησα πασαδόρος, πέρασα ακραία και αγωνίστηκα και διαγώνια».
Η πίκρα ήρθε στο φινάλε της συνεργασίας µε τον Ηρακλή Κηφισιάς: «Πέρασα 5 δηµιουργικά χρόνια στον Ηρακλή Κηφισιάς µέχρι που έµαθα πως ήµουν σε λίστα για πώληση. Ενδιαφέρθηκε ο Ολυµπιακός και όταν συµφώνησα µαζί του, ο Ηρακλής δεν ήθελε να µε δώσει. Μου έκοψαν το βόλεϊ έξι µήνες, µε απείλησαν, αλλά τελικά δικαιώθηκα στα δικαστήρια και έτσι άρχισε η πορεία µου στον Ολυµπιακό. Η συµπεριφορά των ανθρώπων του Ηρακλή µε στεναχώρησε βαθιά και µε έκανε να δω τα πράγµατα διαφορετικά».
Πηγή: εφημερίδα «Goalnews»
