Οι ίδιες αθλήτριες, για την ακρίβεια οι περισσότερες καθώς δεν είναι όλες γεννηθείσες το 1996, θα αγωνίζονται πλέον ως Νεανίδες, δημιουργώντας την προσδοκία για ανάλογες επιτυχίες.
Ικανότητα έχουν, πείρα μεγάλη απέκτησαν απέναντι στα «μεγαθήρια» του πλανήτη, οπότε δεν μένει παρά να μετουσιώσουν σε πράξη εντός του γηπέδου τα ποικίλα βιώματα με τα οποία θα επιστρέψουν στους συλλόγους τους από την Ανατολική Ασία.
Απαλλαγμένες πια από το άγχος των συνεχών αγώνων και των διαφορετικών «πρέπει» κάθε αναμέτρησης, οι διεθνείς μίλησαν για όσα έζησαν σε τούτη τη γωνιά του πλανήτη, τις παραστάσεις που δεν χόρταιναν να συλλέγουν, τις αντιπάλους από κάθε εσχατιά της γης με τις οποίες είχαν την ευκαιρία αλλά τη μεγάλη τύχη να έρθουν σε επαφή… Ο λόγος λοιπόν στις πρωταγωνίστριες:
Ανθή Βασιλαντωνάκη: «Ο αρχικός στόχος ήταν να έρθουμε εδώ. Τον πετύχαμε. Επόμενος στόχος ήταν να κερδίσουμε κάποια παιχνίδια στην Ταϊλάνδη αλλά δυστυχώς δεν το κάναμε. Ήμασταν κουρασμένες, γενικά, γιατί δεν προετοιμαστήκαμε καλά. Είχαμε αρκετό χρόνο αλλά χρειαζόταν παραπάνω, ει δυνατόν θα έπρεπε να είμαστε μαζί όλο το έτος. Πήραμε μόνο θετικά πράγματα εδώ και πάρα πολλές εμπειρίες. Αντιμετωπίσαμε ομάδες που μπορεί να μην αντιμετωπίσουμε ποτέ ξανά στη ζωή μας και όλες φεύγουμε με κάτι θετικό, όλες κερδίσαμε κάτι. Δεν υπήρχε κάτι άσχημο. Είμαστε όλοι μια ομάδα και ευχαριστούμε όλους όσοι μας βοήθησαν να φτάσουμε εδώ πέρα».
Όλγα Στράντζαλη: «Ο στόχος ήταν να φτάσουμε ως εδώ. Τα καταφέραμε από τον περασμένο Απρίλιο και στη συνέχεια βάλαμε νέο στόχο να περάσουμε στη 16αδα. Ήμασταν σε ένα δύσκολο όμιλο αλλά κατορθώσαμε να προκριθούμε, έστω την τελευταία στιγμή. Το παιχνίδι με τη Σερβία, που μας άφησε εκτός οκτάδας, ήταν ένα από τα πολύ δύσκολα που παίξαμε εδώ, αλλά νομίζω ότι η παρουσία μας ήταν θετική. Κοντράραμε στα ίσα όλες τις αντιπάλους μας και δεν υπήρξε ομάδα που να μην έχασε σετ από εμάς. Γυρίζουμε όλες στην Ελλάδα γεμάτες εμπειρίες, που νομίζω ότι δεν θα βγουν αυτή τη στιγμή. Στο μέλλον θα φανεί τι έχουμε κερδίσει από αυτό το τουρνουά. Η κάθε μία ξεχωριστά θα πάρει το δρόμο της και όλα αυτά θα βγουν στο μέλλον».
Αλεξάνδρα Ψωμά: «Σε αυτό το τουρνουά γεμίσαμε εμπειρίες. Θα γυρίσουμε στα σπίτια μας ΄΄πλούσιες΄΄, τόσο αγωνιστικά όσο και σε επίπεδο γνώσης. Ήρθαμε σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους, συναντήσαμε διάφορα εδώ. Γνωρίσαμε και την Ταϊλάνδη, περάσαμε καλά… Αγωνιστικά θα μπορούσαμε να έχουμε φτάσει ψηλότερα, αφού δεν παίξαμε όσο καλά περιμέναμε σε κάποια παιχνίδια».
Ειρήνη Κοκκινάκη: «Οι εμπειρίες που ζήσαμε στην Ταϊλάνδη ήταν τρομερές. Ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν είχε ζήσει καμία μας. Είμαστε ευτυχισμένες που βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Αγωνιστικά, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε πάει πολύ καλύτερα. Καθένας όμως παίρνει αυτό που του αξίζει, μας λέει πάντα ο κόουτς, οπότε θα συμφωνήσουμε. Ίσως έπρεπε να έχουμε δώσει κι εμείς κάτι παραπάνω, λίγο περισσότερο πάθος σε κάποια παιχνίδια αλλά από εκεί και πέρα είμαστε ευτυχισμένες εδώ που βρισκόμαστε, με τις ομάδες που είδαμε, με αυτά που ζούμε σε μια χώρα πολύ διαφορετική από τη δική μας».
Λαμπρινή Κωνσταντινίδου: «Είχαμε κάποια σκαμπανεβάσματα αλλά πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές τα πήγαμε πολύ καλά. Ακόμη και στις ήττες μας πήραμε πολλές εμπειρίες, έχουμε ζήσει πάρα πολλά και δύσκολα θα τα ξαναζήσουμε. Είναι μια προίκα για μας. Η θέση που πήραμε είναι η καλύτερη που έχει πάρει η Ελλάδα μέχρι τώρα σε αυτές τις ηλικίες. Ελπίζω τώρα που η κάθε μία θα πάρει το δρόμο της να συνεχίσουμε να είμαστε έτσι και στις Νεανίδες, να συνεχίσουμε να είμαστε καλά…».
Αλεξάνδρα Χαμπηλομάτη: «Στο τέλος αυτού του πρωταθλήματος έχουμε όλες αποκομίσει κάτι θετικό. Βρισκόμαστε στη 12η θέση στον κόσμο και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενες. Είδαμε βόλεϊ πολύ υψηλού επιπέδου και αυτό μας δίνει στόχο και κίνητρο για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, για να φτάσουμε αυτές τις ομάδες. Ίσως σε κάποια παιχνίδια αδικήσαμε τον εαυτό μας, όμως παρόλα αυτά καταλάβαμε μια πολύ καλή θέση και είμαστε ευχαριστημένες».
Ιωάννα Γκουντιμένκο: «Είμαστε πολύ χαρούμενες. Αυτή η ευκαιρία δίνεται μόνο μια φορά κι εμείς τα καταφέραμε. Κάθε αθλητής θα ήθελε να είναι στη θέση μας. Δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας, αν και σε μερικούς αγώνες μπορούσαμε καλύτερα. Τελειώσαμε, ελπίζω η κάθε μια μας να πάρει το δρόμο της και να συνεχίσει καλά και δυναμικά, όπως κάνουμε τώρα».
Χαρά Παπαδοπούλου: «Ήταν μια από τις ωραιότερες εμπειρίες που θα μπορούσαμε να έχουμε στη ζωή μας. Θα μας μείνει, σίγουρα, αξέχαστη. Αγωνιστικά ήμασταν καλές, δείξαμε πράγματα, είχαμε όρεξη και θέλαμε πολύ να περάσουμε και να βρεθούμε εδώ, ώστε να δούμε ένα διαφορετικό βόλεϊ και να παίξουμε με ομάδες που μπορεί να μην το είχαμε φανταστεί ποτέ. Γενικά, όλο αυτό θα μου μείνει αξέχαστο».
Μαρία Σωτηρίου: «Παίξαμε σημαντικούς αγώνες με ομάδες που πολλές από αυτές είναι μεγάλες δυνάμεις του παγκόσμιου βόλεϊ. Γίναμε πιο έμπειρες αθλήτριες, γιατί όταν έχει απέναντί σου έναν ισχυρό αντίπαλο μαθαίνεις και να ανταποκρίνεσαι στις συνθήκες που προκύπτουν, οι οποίες ήταν πολύ πιο πολύπλοκες από αυτό που είχαμε συνηθίσει έως τώρα. Είδαμε λαούς που μπορεί να μην είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε, είδαμε το παιχνίδι τους, τη συμπεριφορά τους, τις συνήθειές τους, οπότε όλα αυτά συσσωρεύονται. Καταφέραμε μετά την πρώτη φάση, έστω την τελευταία στιγμή, να προκριθούμε στις 16 καλύτερες ομάδες. Μετά είχαμε κάποια δύσκολα παιχνίδια. Θεωρώ ότι μπορούσαμε να έχουμε δώσει κάτι παραπάνω και να ήμασταν σε μια καλύτερη θέση, όμως κι αυτό που καταφέραμε είναι μεγάλο, αρκετά καλό και είμαστε ικανοποιημένες».
Ελένη Σουπιώνη: «Είμαστε η 12η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, άρα πολύ χαρούμενες και περήφανες γι΄ αυτό. Από όλες τις ομάδες που παίξαμε αλλά και από τα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε γνωρίσαμε το καλό βόλεϊ, ένα διαφορετικό βόλεϊ και πιστεύω ότι όλα όσα είδαμε θα μας φανούν πολύ χρήσιμα στο μέλλον. Γυρίζουμε στην Ελλάδα γεμάτες εμπειρίες. Αυτό που ζήσαμε εδώ θα το θυμάμαι για όλη τη ζωή μου, όπως όλες μας βέβαια».
Άννα Καλαντάτζε: «Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, με τη συγκρότηση αυτής της ομάδας από τους προπονητές. Δουλέψαμε όσο καλύτερα μπορέσαμε, αν και δεν είχαμε αρκετή περίοδο προετοιμασίας. Καταφέραμε να βρεθούμε εδώ επειδή το θέλαμε. Αυτό τα τουρνουά θα μας μείνει αξέχαστο. Είναι μια πολύ μεγάλη εμπειρία και πολλά κορίτσια θα ήθελαν να είναι εδώ, στη θέση μας, γιατί δεν σου δίνεται συχνά μια τέτοια ευκαιρία».
Νάσια Φακοπουλίδου: «Έχουμε πάρει σημαντικές εμπειρίες που θα μας βοηθήσουν για το μέλλον. Ήταν κάτι το ξεχωριστό, γιατί δεν έχει καθένας την ευκαιρία να ζήσει κάτι τέτοιο. Αγωνιστικά τα πήγαμε αρκετά καλά, μπορούσαμε σε κάποιους αγώνες και λίγο καλύτερα, αλλά αυτό που μας μένει είναι σίγουρα θετικό».