Αγαπημένες μας φίλες, Κατερίνα, Μερίνη, Σία και Μαρίνα. Είμαστε όλοι εδώ για να σας πούμε το τελευταίο επίγειο αντίο.
Σε κάποιο βιβλίο είχα διαβάσει: Πεθαίνει μόνο ότι ξεχνιέται. Άρα εσείς δεν πεθάνετε γιατί θα σας θυμόμαστε για πάντα.
Ξέρουμε ότι μας βλέπετε. Νομίζω ότι θα ετοιμάζεστε για προπόνηση.
Η Κατερίνα θα βάφει τα μάτια της.
Η Μερίνη θα φτιάχνει τα μαλλιά της.
Η Σία θα φωνάζει ότι αργήσατε και η Μαρίνα θα σας περιμένει στο δεύτερο σύννεφο. Έτοιμη πρώτη. Φοβερό προνόμιο.
Μόνο εσείς ξέρετε πως παίζετε το βόλεϊ στα σύννεφα. Εμείς εδώ θα βαδίσουμε στους νέους δρόμους που έχουμε μπροστά μας. Σαν να σας κρατάμε από το χέρι.
Θα κάνουμε αδέλφια μας, τα αδέλφια σας και γονείς μας τους γονείς σας.
Καλό ταξίδι.
Υ.Γ.: Κύριε Δήμαρχε, αγαπητοί δημοτικοί σύμβουλοι, όλη η μαθητική κοινότητα απαιτεί η οδός Τραπεζούντος να αλλάξει όνομα και να γίνει οδός Αγγέλων. Φροντίστε το άμεσα...