Στον ημιτελικό του φάιναλ-4 κυπέλλου γυναικών, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει με 3-1 τον Ηρακλή Κηφισιάς.
Στο πλοίο της επιστροφής από το νησί, η Πόλα, μίλησε στο volleynews.gr για αυτά τα 29 χρόνια, ξαναθυμήθηκε όμορφες, αλλά και άσχημες στιγμές, ενώ αυτό που είναι το σήμα κατατεθέν είναι σίγουρα πως η έναρξη και η λήξη της καριέρας της σηματοδοτείται από ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο, τον αείμνηστο, Σάκη Μάναρη.
Πότε ήρθες σε πρώτη επαφή με το άθλημα;
«Έκανα στίβο στον Πανελλήνιο και ο τότε προπονητής μου, Σάκης Μάναρης, με πήγε στην ομάδα των κορασίδων του συλλόγου με προπονήτρια την γυναίκα του, την επίσης αείμνηστη, Σίσυ Μάναρη. Ο Σάκης Μάναρης είναι ο ιδρυτής της ομάδας του Ηρακλή Κηφισιάς. Έτσι λοιπόν, αρχή και τέλος καριέρας με Σάκη Μάναρη και νιώθω πολύ μεγάλη συγκίνηση γι’ αυτό».
Τι σε …τράβηξε στο βόλεϊ;
«Η ομαδικότητα ήταν αυτή που με …οδήγησε στο βόλεϊ. Δεν μπορούσα στο ατομικό».
Μίλησε μας λίγο για την πρώτη «δασκάλα» σου στο αθλημά.
«Η Σίσυ Μάναρη στις κορασίδες και μετά από τρεις μήνες μεταπήδησα στο γυναικείο τμήμα του Πανελληνίου, όπου εκεί πρώτο προπονητή είχα τον Αιμίλιο Γολέμη, ο οποίος με πίστεψε και με βοήθησε. Στον Πανελλήνιο πήγα το 1984 και ως το 1986, για δύο χρόνια, έκανα παράλληλα και στίβο».
Η πρώτη μεταγραφή.
«Έμεινα στον Πανελλήνιο από το 1984 ως το 1992. Τότε με ζήτησε ο Ολυμπιακός. Επέλεξα να πάω εκεί διότι η ομάδα ήταν στα ξεκινήματα της και ήθελα να την ανεβάσουμε στην Α1 των γυναικών».
Ποιες είναι οι καλύτερες στιγμές της καριέρας σου;
- 1991 Πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών με την φανέλα του Πανελληνίου και αντίπαλο τον μεγάλο Παναθηναϊκό στον Τάφο του Ινδού.
- Τρεις κατηγορίες άνοδο με την φανέλα του Ολυμπιακού. Από Β’ Εθνική σε Α2 και μετά Α1. Προπονητής ο Γιώργος Λυκούδης στα πρώτα του βήματα.
- Η συνεργασία μου με τον κύριο Μερκάτη στον Πανελλήνιο, όπου το 1991 σε μια αποστολή μου χάρισε το ποίημα του Κίπλινγκ, το «if», που μου άλλαξε όλη τη ζωή.
- Τα πρωταθλήματα με Πανελλήνιο και ΑΕΚ.
- Μεγαλύτερη στιγμή θα μπορούσα να πω το πρωτάθλημα με την ομάδα Νεανίδων του Πανελληνίου, ως προπονήτρια, κάτι που δεν είχα καταφέρει ως αθλήτρια στο σύλλογο.
- Η πορεία με το Μαρκόπουλο τη σεζόν 2006-2007 με τον …απίστευτο Σούλη Τουρσούνγκα στον πάγκο.
- Τη φετινή σεζόν 2012-2013 διότι ο Νίκος Σπυριδαντωνάκης, χορηγός nargile του Ηρακλή Κηφισιάς, με προέτρεψε με το …ζόρι να παίξω και τελικά μου βγήκε σε καλό. Έζησα πολύ όμορφες στιγμές και είχα την ευκαιρία να κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα του Σάκη Μάναρη.
- (Χαμογελώντας) …πολλές χρονιές απλήρωτη.
- Όταν ήθελα να φύγω από μια ομάδα και δεν με άφηναν αναγκάστηκα να μείνω εκτός αγωνιστικής δράσης για μια σεζόν.
- Το 1996 με τον Ολυμπιακό είχαμε ομάδα για έξοδο στην Ευρώπη, κερδίζαμε με 2-0 νίκες τον Φιλαθλητικό, αλλά στα πλέι οφ χάσαμε και τα τρία ματς και μείναμε εκτός.
- Σίγουρα όμως η πιο άσχημη στιγμή είναι ο θάνατος του Νίκου Σαμαρά.
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω το χρόνο το βόλεϊ θα ήταν η πρώτη σου επιλογή;
«Μετά από 29 χρόνια αν κάποιος με ρωτούσε αν γύριζα πίσω το χρόνο τι θα διάλεγα, σίγουρα θα ήθελα να ξαναγίνω αθλήτρια του βόλεϊ και να ξαναζούσα όσα έζησα. Όμορφες προσωπικές στιγμές, φιλίες, έρωτες, κουμπαριές, συνεργασίες. Έχω κάνει κουμπάρα την συμπαίκτρια μου στον Ολυμπιακό, Γιώτα Νικολακοπούλου».
Ένα μήνυμα για τα νέα παιδιά
«Το πρώτος κέρδος μου από το βόλεϊ ήταν ένα ζευγάρι παπούτσια. Το βράδυ κοιμήθηκα με αυτά έχοντας απερίγραπτη χαρά.
Γαλουχήθηκα να παίζω για την ομάδα, τον προπονητή και την φανέλα. Αυτό όμως άλλαξε στην πορεία και πλέον παίζουμε για τα λεφτά και τη δόξα και τα παραπάνω έρχονται δεύτερα. Τώρα που η Ελλάδα περνάει δύσκολα, βλέπω πως γυρνάμε στην δεκαετία του ‘80. Ο αθλητισμός είναι προσπάθεια, επιμονή, υπομονή και θέληση. Για να πετύχεις το στόχο πρέπει να έχεις αυτά τα τέσσερα. Το χρήμα και η δόξα έρχονται δεύτερα».
Το μπιτς βόλεϊ στη ζωή της
«Δεύτερη αγάπη η οποία ξεκίνησε το 1992 και τελείωσε το 2010. Ήταν πιο εύκολο εκείνο το τέλος. Δύο χρόνια τώρα συνεργάζομαι με άτομα του χώρου, δουλεύω με παιδιά, ερασιτέχνες, αλλά και επαγγελματίες. Μου αρέσει ο νέος αυτός ρόλος και με βοηθάει να ξεπεράσω το …αγωνιστικό κομμάτι του μπιτς βόλεϊ».
Τα σχέδια για το μέλλον
«Θέλω να κάνω διακοπές τον μήνα Αύγουστο. Είναι κάτι που μου έχει λείψει πραγματικά. Φοβάμαι το αύριο γιατί ξέρω να κάνω το αγωνιστικό κομμάτι. Είμαι έτοιμη να κάνω άλματα στην προπονητική και γιατί όχι στα διοικητικά του βόλεϊ που ίσως είναι το χειρότερο κομμάτι του αθλήματος. Πιστεύω έχουμε καλούς αθλητές, καλούς δημοσιογράφους, καλούς προπονητές. Υστερούμε όμως σε παράγοντες, σε αντίθεση με παλαιότερα που είχαμε πολύ καλύτερους».
Οι ευχαριστίες της Πόλας
«Ευχαριστώ την μητέρα μου που 29 χρόνια είναι δίπλα μου. Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον σύντροφο μου που δεν κατάφερα να γυρίσω από την Σαντορίνη με το κύπελλο, όπως του είχα υποσχεθεί για το τέλος της καριέρας μου. Ευχαριστώ επίσης τους φίλους μου που ήταν πάντα κοντά μου».
*Στη φωτογραφία με την πασαδόρο του Ηρακλή Κηφισιάς, Φαίη Κουνάδη.