Εκτυπώστε τη σελίδα
22-10-2020 13:39

Ένας χρόνος από τον τραυματισμό της Βίκυς Αρβανίτη: «I am back»

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε σήμερα 22 Οκτωβρίου από τον τραυματισμό της Βίκυς Αρβανίτη στον αχίλλειο τένοντα. Μετά από 12 μήνες, δύο χειρουργεία και αμέτρητες φυσιοθεραπείες η Βίκυ Αρβανίτη με δημοσίευσή της ανακοίνωσε ότι πλέον έχει επιστρέψει για τα καλά και είναι έτοιμη να εκπροσωπήσει ξανά την Ελλάδα στο υψηλότερο επίπεδο. She is back...
Ηταν 22 Οκτώβρη 2019 όταν ο χρόνος πάγωσε για μένα αθλητικά. Ήταν η στιγμή που ένας τραυματισμός σταμάτησε κάθε ελπίδα που είχαμε για να διεκδικήσουμε την Ολυμπιακή πρόκριση και με έκανε να δω το πρόωρο τέλος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ύστερα από μια απόφαση που αναγκάστηκα να ακολουθήσω έπειτα από πολλές διαμάχες και αντιρρήσεις, δυστυχώς αλλάξαμε γυμναστή. Έκτοτε, από 1η Οκτώβρη 2019, αφού τελείωσε η μεγάλη σεζόν και ξεκινούσαμε την προετοιμασία μας για την επόμενη καθοριστική χρονιά του 2020, ανέλαβαν την προετοιμασία μας δυο γυμναστές που δραστηριοποιούνται σε ανοικτό γυμναστήριο των Βορείων προαστίων στον χώρο του ΟΑΚΑ. Η ατυχής συνεργασία μας πρόλαβε να διαρκέσει μόλις 22 μέρες όπου και εμφάνισα αρχικά ένα μικρό τράβηγμα στον κοιλιακό μου το οποίο ευτυχώς ξεπεράστηκε, παρά την προτροπή των εν λόγω γυμναστών να συνεχίσω να εκτελώ ασκήσεις με άλματα «απομονώνοντας» τους κοιλιακούς μυς! πράγμα που μέχρι και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως αυτό είναι εφικτό!

Και μετά...συνέβη...ο Αχίλλειος μου! Για εσάς που πιστεύετε οτι ήταν ατύχημα που υπέστη ολική ρήξη στον πιο δυνατό τένοντα του ανθρώπινου σώματος και ίσως λανθασμένα θεωρείτε ότι τραυματίστηκα στην άμμο, σας ενημερώνω πως το συμβάν έγινε στο γυμναστήριο των γυμναστών που ανέφερα, χωρίς κανένα στραβοπάτημα και έχοντας μάλιστα και ένα πολύ δυνατό μυικό σύστημα να με υποστηρίζει. Συγκεκριμένα, συνέβη αμέσως μετά από φιλικό αγώνα στην άμμο, όπου οι τότε ανίδεοι γυμναστές μου με οδήγησαν στο γυμναστήριο τους για να εκτελέσω επί 30σετ ασκήσεις δεμένη με αντιστάσεις κάνοντας μετακινήσεις στο σκληρό έδαφος, με αποτέλεσμα στην τελευταία άσκηση που έκανα βήματα επίθεσης με άλμα να έρθει το τέλος. Όχι!, ούτε αγύμναστη ήμουν, ούτε άπειρη, ούτε γλίστρησα. Απλά ακολούθησα στο 100% τις οδηγίες των γυμναστών που με οδήγησαν στο παρ’ ολίγον άδοξο τέλος.
Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά... πρώτον, γιατί θέλω να διευκρινίσω ότι ουδέποτε έχει συμβεί κάποιος αντίστοιχος τραυματισμός σε αθλητή στην άμμο καθώς η άμμος από μόνη της προστατεύει από τέτοιους τραυματισμούς και δεύτερον, γιατί θέλω να τονίσω το πόσο πρέπει να προσέχει κανείς το που εμπιστεύεται το σώμα και την υγεία του καθώς εκεί έξω κυκλοφορούν πολλοί επικίνδυνοι φερόμενοι γυμναστές. Φυσικά, σε όλες τις σχέσεις που σχετίζονται με το επάγγελμα του καθενός όλες οι πλευρές έχουν ευθύνη. Εγώ λοιπόν, αναλαμβάνω την ευθύνη μου και τιμωρώ τον εαυτό μου που επέτρεψα, έστω και υπό την πίεση τρίτων, να πάρουν άλλοι αποφάσεις για μένα και να συνεργαστώ όχι μόνο με αντιεπαγγελματίες που μοιράζουν προγράμματα φασόν για όλους, αλλά και με ανήθικους, αν σκεφτεί κανείς οτι ο ένας εκ των δυο από την στιγμή του τραυματισμού μου που έφυγα από το γυμναστήριο τους για το νοσοκομείο, δεν επικοινώνησε μαζί μου ούτε μια φορά γυρνώντας μου την πλάτη , ούτε ένα τυπικό «περαστικά» δεν μου έστειλε... ο άλλος δε, έστειλε για λίγο μέχρι που εξαφανίστηκε και αυτός, απεκδυόμενοι των ευθυνών τους γι'αυτό που κατάφεραν με τις μηδαμινές επί του beach-volley γνώσεις και επικίνδυνες μεθόδους τους.

Και έτσι ξεκίνησε ο γολγοθάς μου με το πρώτο χειρουργείο στον Αχίλλειο τένοντα να λαμβάνει χώρα στις 24 Οκτώβρη του 2019 και το δεύτερο στις 27 Δεκέμβρη του 2019, καθώς στο μεσοδιάστημα είχα την ατυχία να γλιστρήσω και να υποστώ εκ νέου μερική ρήξη στο φρεσκοχειρουργημένο μου πόδι μένοντας 5,5 μήνες συνολικά με πατερίτσες, μέχρι να πατήσω ξανά στα πόδια μου τον Μάρτιο του 2020.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά από αδιάκοπη προσπάθεια θεραπειών και ενδυνάμωσης μπορώ να ελπίζω και πάλι στην επιστροφή μου. Πέρασα πολλά και δύσκολα στάδια, κάποιες φορές αμφέβαλα για την αντοχή μου, λύγιζα από την κούραση και την καθημερινή προσπάθεια ώστε να μπορέσω να επαναφέρω το πόδι μου και να μαλακώσω ένα "σίδερο" κάνοντας το ξανά ελαστικό όπως ήταν πριν. Στον αγώνα μου αυτόν, δεν ήμουν μόνη. Είχα και έχω δίπλα μου 3 σημαντικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, με την ουσιαστική σημασία της λέξης, που με την επιστημονική τους κατάρτιση με κατευθύνουν και με στηρίζουν. Αρχικά, να ευχαριστήσω το Γιατρό μου κ. Νίκο Σούρα που έκανε εξαιρετική δουλειά στο πόδι μου, και παρά την ατυχία του δευτέρου τραυματισμού, έκανε το καλύτερο δυνατό και πήρε τις πιο σωστές αποφάσεις μαζί με την ιατρική ομάδα του Ερρίκος Ντυνάν, ώστε να μπορώ να ελπίζω στην επιστροφή μου στα γήπεδα μετά από έναν τόσο δύσκολο ειδικά για αθλητή τραυματισμό. Στην συνέχεια, να ευχαριστήσω τον επί σειρά ετών φυσικοθεραπευτή μου Kostas Psarogiorgos που κάνει εδώ και ένα χρόνο σωστά και μεθοδευμένα το καλύτερο για να επανέλθει το πόδι μου βήμα-βήμα καθώς και όλη την ομάδα που βρίσκεται μαζί του και που ο καθένας καθημερινά δίνει τον καλύτερο του εαυτό πάντα με χαμόγελο και όρεξη κάνοντας με να νιώθω πλέον σαν το δεύτερο σπίτι μου! Ευχαριστώ λοιπόν και όλα τα παιδιά του Metropolitan General τον Νικος Βερωνης που με ανέλαβε τους πρώτους μήνες της αποθεραπείας μου, τον Ilias Platis που μέχρι σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με εμένα κάνοντας εξαιρετική δουλειά, καθώς και τον Μπάμπης Διαμαντής που με "παιδεύει" στο Cybex. Τέλος, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον γυμναστή μου George Vavetsis, που είναι ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω την πορεία μου εώς σήμερα όσον αφορά το κομμάτι της ενδυνάμωσης μου ώστε να μπορώ να επιστρέψω με ασφάλεια, και πάλι δυνατή και υγιής στο γήπεδο.

Δε θα μπορούσα να είμαι πιο τυχερή μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση αφού έχω δίπλα μου αυτούς τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ!!

Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τον κάτοχο του γυμναστηρίου Your Balance Kyriakos Kourentzis που με βοήθησε με ασκησιολόγιο στην αποκαταστασή μου μέσα στο νερό μέχρι να μπορέσω να πατήσω στο έδαφος και τον προπονητή μου Thanasis Panousos
που με βοήθησε για ένα μεγάλο διάστημα να πηγαίνω στις θεραπείες μου μέχρι να καταφέρω να περπατήσω. Ένα μόνο βέβαια ευχαριστώ δεν είναι αρκετό σε κάποιους καλούς φίλους .. ξέρουν αυτοί, στην οικογένειά μου και στον άντρα μου που σε όλες τις δυσκολίες είναι κοντά μου και μου δίνουν δύναμη με κάθε τρόπο.

Χάριν στους δικούς μου ανθρώπους μπορώ πλέον να πατήσω με αυτοπεποίθηση στην άμμο, να σταθώ στο ύψος μου απέναντι στις αντιπάλους μου, να εκπροσωπήσω την Ελλάδα ξανά, να ελπίζω στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου και να φωνάξω δυνατά... Ι AM BACK.

Media