Ο χάρος δεν λυπήθηκε
σαν ήρθε να σε πάρει
μαζί σου αναμετρήθηκε
δυο μέτρα παλικάρι.
Είχες τα μάτια σφαλιστά
μα όλους τους κοιτούσες
έβλεπες πρόσωπα γνωστά
αυτά που αγαπούσες.
Μα είχαν τα μάτια μελανά
από το πολύ το κλάμα
όλων η σκέψη μας γυρνά
γιατ’ ήσουνα ένα θαύμα
Αέρινος και αρχηγός
στον κάθε σου αγώνα
σαν αετός ήσουν γοργός
του ΑΟΟ η κολόνα
Οι πάντες σε γνωρίσανε
στην σύντομη ζωή σου
τους άθλους σου υμνήσανε
και χάρηκαν μαζί σου
Ναν’ ελαφρύ το χώμα
αυτό που θα σκεπάσει
τ’ αέρινο σου σώμα
κανείς δεν θα ξεχάσει
Αιωνία σου η μνήμη
Γερασίδης Θεόδωρος
