Αναλυτικά τα όσα είπε, στην πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία του
«Πράγματι, τα παιχνίδια με το Αζερμπαϊτζάν είναι σημαντικά από βαθμολογικής άποψης, θα οριοθετήσουν τι θα χρειαστεί να κάνουμε την τελευταία αγωνιστική, κι αν τελικά θα μπορέσουμε να είμαστε μία από τις δύο ομάδες του ομίλου, ώστε να συνεχίσουμε στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Θα λάβουμε υπόψιν και τα υπόλοιπα αποτελέσματα της αγωνιστικής, θα δούμε τι θα πρέπει να κάνουμε την τελευταία αγωνιστική, στα δύο εκτός έδρας παιχνίδια με το Μαυροβούνιο, ώστε να μπούμε στη δυάδα».
Σε ερώτηση για τη μέχρι στιγμής συγκομιδή της ομάδας, τόνισε: «Νομίζω ότι ήταν άσχημη η ήττα που κάναμε με τους Πολωνούς στη Λάρισα στη δεύτερη αναμέτρηση, οι τρεις πόντοι που μας πήραν οι Πολωνοί μας κράτησαν λίγο πίσω, γενικά παρατηρώ ότι παρουσιάζεται σε όλες τις ομάδες μια δυσκολία να κάνουν διπλές νίκες. Ο αντίπαλος μετά το πρώτο παιχνίδι προσαρμόζεται, βλέπει τις δυνατότητες, και νομίζω πρέπει να παίξεις κι εσύ καλύτερα για να καταφέρεις να κάνεις δύο νίκες. Σε εμάς αυτό συνέβη και τις δύο φορές, στη Ρουμανία κάναμε τη νίκη με 0-3, αλλά στη συνέχεια είχαμε και κάποιες απώλειες και χάσαμε 3-2. Αλλά ακόμα περισσότερο στη Λάρισα τώρα με την Πολωνία, ενώ νικήσαμε στο πρώτο δύσκολα με 3-1, στο δεύτερο ήμασταν κατώτεροι των περιστάσεων και δε μπορέσαμε να πάρουμε βαθμό ή βαθμούς, που θα μας έφερναν σε καλύτερη για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Ωστόσο ακόμα παίζονται τα παιχνίδια, τώρα θα παίξουμε πάλι στην έδρα μας με το Αζερμπαϊτζάν, και θα προσπαθήσουμε για δυό νίκες, ώστε να δούμε τι χρειάζεται την τελευταία αγωνιστική».
Για το ιδιαίτερο πρόγραμμα και σύστημα διεξαγωγής, είπε: «Είναι ιδιόμορφο το σύστημα γενικά, κι εμείς είχαμε την ατυχία, το θεωρητικά πιο αδύναμο του ομίλου Αζερμπαϊτζάν να το παίξουμε εντός έδρας. Στον αθλητισμό όμως υπάρχουν κι αυτά, τυχαίο δεν υπάρχει, τύχη υπάρχει».
Για την επιστροφή Φιλίποφ, αλλά και την κλήση του Κανέλλου, ήταν σαφής: «Ουσιαστικά η νέα κλήση είναι ο Κανέλλος, καθώς ο Ντίμα ήταν μαζί μας όλο αυτό το διάστημα, ήταν ο βασικός πασαδόρος όταν ξεκινήσαμε όλη αυτή την προσπάθεια, στο πρώτο τουρνουά για το Πανευρωπαϊκό στη Σλοβακία, τραυματίστηκε στο πρώτο ματς. Η διαδικασία για την επιστροφή από μια θλάση στον προσαγωγό είναι επίπονη, είναι ύπουλος τραυματισμός. Νομίζω ότι οδεύουμε στο τέλος αυτής της διαδικασίας, περιμένουμε από μέρα σε μέρα να μπει στην προπόνηση όντας στο 100%, δεν έχει γίνει ακόμα αυτό, γι' αυτό κάθε μέρα παρακολουθούμε τον παίχτη και μιλάμε και με τους γιατρούς και φυσιοθεραπευτές, θα δούμε πως μπορεί να αντιδράσει ο οργανισμός του, και στη συνέχεια θα πάρουμε τις αποφάσεις μας, γι' αυτή την αγωνιστική».
Για την, νέα, απουσία από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, και την υπέρβαση που δεν έγινε: «Νομίζω πρώτα απ' όλα είναι σωστό να είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, τους αθλητές και τον κόσμο του βόλεϊ. Το ευρωπαϊκό βόλεϊ έχει αλλάξει τα τελευταια χρόνια. Πολλές χώρες, που παλιότερα δεν υπήρχαν ως αθλητικές δυνάμεις, έχουν αναπτύξει πολύ το άθλημα του βόλεϊ, γιατί ταιριάζει και στο σωματότυπο της νεολαίας τους. Έχουμε βρεθεί ξαφνικά να έχουμε να πολεμήσουμε απέναντι σε «θηρία», σε πολύ ψηλά και πολύ δυνατά παιδιά, τα οποία όλα έχουν μια επαγγελματική καριέρα, με αθλητές πολύ δυνατούς και γυμνασμένους. Η εκτίμηση μου είναι ότι σ' αυτό το τουρνουά, ξεκινήσαμε ως τρίτοι, στην επίσημη κατάταξη των ομάδων, πίσω από τη Σλοβακία και την Εσθονία. Πραγματικά δε μπορούσαμε να κάνουμε την υπέρβαση, και νομίζω ότι αποκλειστήκαμε από δυό ομάδες που στη συγκεκριμένη διαδικασία ήταν καλύτερες από εμάς», και συνέχισε:
«Το ελληνικό βόλεϊ, θεωρώ πως είναι όπως και η χώρα, διέρχεται και προσπαθεί να ξεπεράσει μια κρίση. Αυτό δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, και νομίζω πληρώνουμε λάθη του μακρινού παρελθόντος, και τα οποία δε γίνεται αυτή τη στιγμή να διορθωθούν. Έχουμε ένα συγκεκριμένο υλικό, με συγκεκριμένες δυνατότητες, σε κάποιες θέσεις με μεγάλες δυνατότητες, και θα πρέπει όλο αυτό να στηριχθεί με επένδυση, με αγωνιστικό χρόνο και με υπομονή, ώστε βήμα βήμα, κάθε φορά να γίνεται και καλύτερο. Με το να βάζουμε μη ρεαλιστικούς στόχους, δε βοηθάμε κανέναν. Αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με τα δεδομένα της περασμένης δεκαετίας, και όχι με τα τωρινά. Τότε η Ελλάδα είχε παίκτες, και άλλες χώρες δεν είχαν, τώρα οι δικές μας δυνατότητες είναι συγκεκριμένες, ενώ έχουμε και πολλά νέα παιδιά, ενώ άλλες χώρες είναι σε καλύτερη μοίρα. Περάσαν κι αυτές πάντως από αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται υπομονή πρώτα απ' όλα, και δουλειά».
Για την ανανέωση που γίνεται στην Εθνική ομάδα: «Το ελληνικό βόλεϊ βρίσκεται σε μια διαδικασία, όπως βρέθηκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όταν έπεσε το αεροπλάνο. Είναι λίγο σκληρή η παρομοίωση, άλλα είναι η καταλληλότερη. Ξαφνικά μείνανε μόνο οι μπέμπηδες, με κάποιους πιο μεγάλους που σωθήκανε να παλέψουν ώστε να γίνει το άθλημα τώρα, όπως κι η ομάδα τότε, ξανά μεγάλο. Αυτό είναι κάτι που θέλει χρόνο, και στον αθλητισμό αυτό δεν είναι κάτι που αγοράζεται εύκολα. Αγοράζεται με πολλά χρήματα, ή πολλές επενδύσεις, πολλές αγωνιστικές ώρες, πολλές συγκεντρωτικές προπονήσεις. Όλα αυτά, έχουν και μεγάλο κόστος, οικονομικό, το οποίο δεν είναι πάντα εύκολο να επενδύεται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ελληνικός αθλητισμός γενικά, η Ομοσπονδία πετοσφαίρισης ειδικά, έχουν μεγάλες δυσκολίες. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι γίνεται το καλύτερο δυνατό, και σε διοικητικό και σε προπονητικό επίπεδο. Νομίζω ότι η ομοσπονδία, με τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει, και τα οποία εν πολλοίς δημιούργησε κι η ίδια, έχει χάσει το μέτρο της παιδαγωγικής αξίας του αθλητισμού. Οι Εθνικές ομάδες υπάρχουν, για να βγαίνουν καλοί αθλητές και να εκπροσωπούν τη χώρα, και να δημιουργούν πρότυπα για τα νέα παιδιά, ώστε να ασχοληθούν με το άθλημα».
