Για ποιον να πρωτογράψω; Για τον Φράγκο που ήταν πρώτη φορά ο μεγάλος μας ηγέτης; Για τον Πετρέα που έστιβε την πέτρα; Για τον Κοκκινάκη που έπαιξε τρεις φορές πάνω απο το μπόι του και έσβηνε τα φώτα στους αντιπάλους; Για τον Τζούριτς που, έχοντας πια παιχνίδια στη θέση ήταν ουσιαστικός;
Υπερπροσπάθεια και νίκη με 3-2. Ήττα στο χρυσό σετ και αποκλεισμός. Αν είχαν παίξει έτσι στην Ορεστιάδα... Χωρίς φόβο, με μαγκιά και ταλέντο... Με αν και θα δεν γράφεται ιστορία. Άλλωστε ήταν πολύ δύσκολο να έχεις παίξει πέντε σετ και σε τρεις ώρες βόλεϊ , μετά απο δυο υπερανατροπες , να πάρεις και έκτο σετ εκτός έδρας. Η πρόκριση δεν χάθηκε στο Κορτράικ...
Διαβάστε όλο το άρθρο του Παναγιώτη Περπερίδη στο pamesports.gr
