Τρία στα τρία έκανε η ομάδα και πέρασε στον τελευταίο προκριματικό γύρο του Ιανουαρίου. Το θετικό είναι ότι αγώνα με τον αγώνα παρουσιαζόταν βελτιωμένη και πιο έτοιμη για τα δύσκολα. Έδειξε χαρακτήρα και κυρίως θυμήθηκε πως κερδίζουν, πως έχουν αυτοπεποίθηση και πως το spirit (που λέει κι ο Προσαλίκας) έρχεται στο δικό μας γήπεδο.
Εν όψει Βελγίου το Σάββατο τα στοιχεία που πρέπει να διορθωθούν ακόμα περισσότερο είναι δύο: Αφενός η υποδοχή (και ως εκ τούτου ο ρυθμός της ομάδας), αφετέρου η μεγαλύτερη σταθερότητα στη θέση του διαγώνιου. Είναι απολύτως φυσιολογικό αυτή τη στιγμή να μην υπάρχει απόλυτη ετοιμότητα και στα δυο στοιχεία. Στα άκρα η απραξία του Φράγκου και η λογική κούραση του Χριστοφιδέλη δημιουργούν ένα κάποιο ζήτημα. Όχι όμως σοβαρό, διότι ο μεν είναι εμπειρότατος και άλογο κούρσας, ο δε βρίσκει ρυθμό από αγώνα σε αγώνα και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Η παρουσία του Κοκκινάκη στη θέση ισορροπεί την υποδοχή και ηρεμεί πολύ την ομάδα. Στη διαγώνιο ο Τζούριτς καλείται μέσα σε λίγες ημέρες να βρει τα πατήματά του στη θέση, αφού όλη τη σεζόν έπαιζε κεντρικός στο Τρέντο. Το back-up του Τζιουμάκα με ικανοποιεί απόλυτα κυρίως για την προοπτική του σε βάθος χρόνου. Αν και τώρα που ξεψάρωσε, μπορεί να λειτουργήσει άμεσα ως εναλλακτική, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο.
Κατά τα λοιπά, στην πάσα πετάμε. Ο Προύσαλης είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ο Φιλίποφ είναι έτοιμος να αναλάβει το τιμόνι προσθέτοντας τις δικές του απαραίτητες πινελιές. Το κέντρο μπορεί ακόμα και αποτέλεσμα να διαμορφώσει υπέρ μας. Κατά την άποψή μου το δίδυμο Σμαραγδή-Πετρέα είναι αδιαπραγμάτευτο για τις θέσεις των βασικών. Τέτοιο δίδυμο είναι ονειρεμένο για κάθε προπονητή. Οι εναλλαγές Στεφάνου και Παπαδημητρίου σε υποδοχή και άμυνα εξαιρετικά αποδοτικές στη θέση του λίμπερο.
Δεν περιγράφω μια ονειρική εικόνα, απλώς επισημαίνω ότι αυτή η εθνική ομάδα απέδειξε ότι είναι ικανή για σπουδαία πράγματα στο μέλλον, εφόσον προσεχθεί και (κυρίως) εφόσον οι παίκτες εξακολουθήσουν να έχουν την ίδια διάθεση, ανεξαρτήτως εάν διακυβεύονται ή όχι τα συμβόλαιά τους στο μέλλον. Όπως και να το κάνουμε, ένα πολύ βασικό δεδομένο για την σημερινή έλλειψη όλων των στοιχείων νοοτροπίας ,που μας έφτασαν στον πάτο, είναι κι η επιθυμία των παικτών να αποδείξουν ότι έχουν θέση στο διεθνές στερέωμα, ώστε να ξεφύγουν από τη μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος. Έστω... Αυτή η φλόγα ας διατηρηθεί. Η επιθυμία το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να πετύχει ας διατηρηθεί στο διηνεκές.
Όσο κι αν πέρυσι τέτοιο καιρό έγραφα ότι η εθνική έχει γίνει μπουρδέλο (που έτσι ήταν) εξακολουθώ να πιστεύω πολύ στις ικανότητες των παιδιών και των προπονητών τους. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι εάν διατηρήσουν το ίδιο πάθος και τον ίδιο ρυθμό θα πετύχουν, γιατί ουδείς Βέλγος είναι σε θέση να βγάλει στο τάραφλεξ τα στοιχεία των δικών μας παικτών, όταν είναι ψυχολογικά ισορροπημένοι και συγκεντρωμένοι στο στόχο. Ακριβώς όπως είναι τώρα δηλαδή.
Τώρα που όλοι έχουν απόλυτη συναίσθηση ότι η αποστολή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι do or die για όλο το άθλημα και (κατά συνέπεια) για τους αθλητές και τους προπονητές. Αυτή η αποστολή είτε θα αποθεώσει ξανά το άθλημα είτε θα το χαντακώσει οριστικά. Είμαι βέβαιος (και συγχωρήστε μου αυτή τη σιγουριά) ότι θα συμβεί το πρώτο και θα ξαναβγούμε στον αφρό.
Το τουρνουά της Σουηδίας μας έφτιαξε την ψυχολογία, μας θύμισε πως κερδίζουμε και τελικώς αποτέλεσε την καλύτερη πρόβα για να τσακίσουμε τους Βέλγους.
Όταν οι δυο αγώνες θα έχουν τελειώσει (εκτιμώ ότι) θα ξαναβγούμε στις αγορές (για να μιλήσουμε με όρους... κρίσης) και θα βροντοφωνάξουμε σε όλους ότι το ελληνικό βόλεϊ είναι εδώ, έχει παιχταράδες, προπονητάρες και είναι έτοιμο να πρωταγωνιστήσει ξανά. Ακριβώς όπως του αξίζει. Χωρίς εσωστρέφεια, γκρίνιες και τάσσεις αυτοκαταστροφής.
Η ώρα ήρθε. Βοηθήστε αυτή την ομάδα να σταθεί στα πόδια της. Ενισχύστε το spirit του νικητή. Το εμπεδώνει ξανά. Δώστε την ώθηση που χρειάζονται τα παιδιά. Όλοι στην Ορεστιάδα το Σάββατο.
Δανείζομαι μια μπασκετική ατάκα (σόρρυ Βασίλη): ΤΟ ΒΟΛΕΪ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ!
Πηγή: pamesports.gr